(Φωτ. λίμνη Μουστού)

Του Δρ. Θεόδωρου Σ. Κουσουρή*

Ο  Μουστός (είναι από υδρογεωχημική άποψη μικρογραφία του Εύξεινου Πόντου), κυρίως εξαιτίας των θειούχων πηγών που τον τροφοδοτούν, δημιουργούνται περιοδικά ασφυκτικές συνθήκες για τους εκεί οργανισμούς, καθώς τα εγκλωβισμένα στον πυθμένα της λίμνης θειικά άλατα ανάγονται τελικά σε υδρόθειο (δηλητηριώδες και τοξικό αέριο), το οποίο αφενός κατακαίει την υδρόβια χλωρίδα της λίμνης (μεταξύ άλλων διαθέτει o πυθμένας της λίμνης ένα ”τάπητα” από ένα σπάνιο με μοναδικό στον ελληνικό χώρο Χαρόφυτο με το όνομα Lamprothamnium), η οποία νεκρώνεται και παίρνει απόχρωση από λευκό μέχρι γκρί-λευκό, και αφετέρου διασπώμενη η χημική στρωμάτωση της λίμνης (σε καιρικές συνθήκες έντονου κυματισμού και βροχόπτωσης), διαδίδεται το τοξικό υδρόθειο σε ολόκληρη τη λίμνη, αφανίζοντας την υδρόβια ζωή(η οποία επανέρχεται μέσα στη λίμνη από το γειτονικό υγρότοπο και γι αυτό η διατήρηση και προστασία του είναι ζωτική για την ίδια τη λίμνη και το οικοσύστημα). Θα πρόσθετα επίσης ότι, εκτός του υδρόθειου, από τον πυθμένα της λίμνης ”αναβλύζουν” με τη μορφή φυσαλίδων προς την επιφάνεια και άλλα τοξικά αέρια όπως μεθάνιο. Μάλιστα αυτό το αέριο, που είναι εκρηκτικό, κατά τη διάρκεια καταιγίδων (σε θυελλώδεις ημέρες με βροντές και αστραπές) δημιουργεί στην περιοχή της λίμνης ιδιάζουσα κατάσταση, καθώς η ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα τότε δημιουργεί ”πανδαισία” εκρήξεων και αναφλέξεων” σε ολόκληρη την επιφάνεια της λίμνης (σχεδόν μοναδικό φαινόμενο στον ελληνικό χώρο).

*Ο Δρ. Θεόδωρος Κουσουρής είναι Υδροβιολόγος – Περιβαλλοντολόγος.