Μόνο Ένα «Ενεργειακό Ίντερνετ» Μπορεί να Αποτρέψει την Καταστροφή!

Φέτος παρατηρούνται ολοένα και μεγαλύτερες τιμές στα πρατήρια, οι επαναστάτες κατέλαβαν τα κοιτάσματα της Λιβύης και ένας πυρηνικός σταθμός καταστράφηκε στην Ιαπωνία. Παρόλα αυτά, λίγοι συνειδητοποιούν ότι τα διαφορετικά αυτά γεγονότα ανήκουν σε ένα ενιαίο δράμα που εκτυλίσσεται. Η παγκόσμια ενεργειακή οικονομία μας, η οποία στηρίζεται εδώ και χρόνια στον άνθρακα και στην πυρηνική ενέργεια, οδεύει ολοταχώς σε μια επικίνδυνη και ασταθή κατάληξη.

Bρισκόμαστε στα πρόθυρα μιας τρίτης βιομηχανικής επανάστασης, στην οποία οι τεχνολογίες του διαδικτύου με αυτές των ΑΠΕ θα ενωθούν για να δημιουργήσουν μια νέα, ισχυρή ενεργειακή υποδομή.

Στην ερχόμενη εποχή θα χρειαστεί να δομήσουμε ένα «ενεργειακό internet», το οποίο θα επιτρέψει σε εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπους να παράγουν πράσινη ενέργεια στο σπίτι, στο γραφείο και στα εργοστάσια. Θα μπορούν στη συνέχεια να την αποθηκεύουν ως υδρογόνο και να χρησιμοποιούν καθαρό ηλεκτρισμό στα κτίρια, στις μηχανές και στα οχήματα. Ο παραπάνω ηλεκτρισμός θα μοιράζεται με τους άλλους, όπως σήμερα μοιραζόμαστε τις πληροφορίες στο διαδίκτυο.

Τα κτίρια ήδη μετατρέπονται σε μικρές μονάδες παραγωγής ενέργειας με την εγκατάσταση ηλιακών συστημάτων, ανεμογεννητριών, γεωθερμικών αντλιών κτλ. Αισθητήρες θα εφαρμοστούν σε κάθε συσκευή και το λογισμικό θα ενημερώνει τους ιδιοκτήτες για τις αλλαγές της τιμής του ηλεκτρισμού σε πραγματικό χρόνο, ώστε να προσαρμόσουν την κατανάλωσή τους, να πουλήσουν ενέργεια και να επωφεληθούν.

Το νέο σύστημα που πρέπει να προκύψει, χαρακτηρίζεται επίσης από την υπόσχεση για μια εκ βάθρων αναδιαμόρφωση της οικονομίας μας. Ακριβώς όπως εκατομμύρια άνθρωποι μοιράζονται μεταξύ τους τη μουσική σήμερα, παρακάμπτοντας τις μεγάλες δισκογραφικές εταιρείες, έτσι εκατομμύρια μικροί παραγωγοί ενέργειας θα μοιράζονται τον ηλεκτρισμό, ενάντια στην επικεντρωμένη παραγωγή του σήμερα.

Καθώς πλησιάζει στο τέλος της η εποχή του πετρελαίου, το όραμα αυτό προσφέρει την ελπίδα μιας αειφόρου εποχής δίχως άνθρακα ως τα μέσα του αιώνα, καθώς και την πιθανότητα ότι μπορούμε να αποφύγουμε την καταστροφική Κλιματική Αλλαγή.

Το ερώτημα είναι κατά πόσο θα δούμε τις οικονομικές δυνατότητες που ανοίγονται μπροστά μας και αν θα έχουμε τη θέληση για να φτάσουμε εκεί εγκαίρως.

 ΜΦΧ,

Νίκος Δασκολιάς