Οι τύποι του Ναυπλίου! Παλιότερα ήταν στρατιά ολόκληρη, αντικείµενο πειραγμάτων, καζούρας µικρών και µεγάλων. Η Ελένη η Κικιρί µε το διαρκές όνειρο ενός καλού γάµου, ο Μελέτης, εργατικός κουρελής, σεµνός και λιγοµίλητος, ο Σάµιος που'φερνε µια βόλτα στη φτέρνα του, ο Μπαλαφάρας, η Γκρέτα και παλιότερα πολλοί άλλοι. Μαζί τους, τη δεκαετία του 50 και 60 ο Πετρορούσσος ένας από τους πιο γραφικούς. Μετρίου αναστήµατος µάλλον κοντός, µια τραγιάσκα στο κεφάλι, αξύριστος, πολλές φορές ξυπόλητος, είχε µια µαγκούρα µε την οποία απειλούσε τους πάντες κι ένα σακούλι µε µυστηριώδες περιεχόµενο. Δυναµικός, τσαντίλας, βωµολόχος, έβριζε ακατάπαυστα πολίτες, θεούς και δαίµονες. "Κουφάλες … " ήταν η αγαπηµένη του έκφραση. Παλιός ναυτικός, ίσως από το Άστρος, σύχναζε πάντα στα καφενεία και ταβέρνες της παραλίας όπου έβρισκε καταφύγιο απ' την κακοκαιρία και τη βροχή. Στη φωτογραφία αυτή φαίνεται ξυπόλητος, καθιστός σε καρέκλα καφενείου, χαµογελαστός, µε µια κουτάλα στο χέρι. Να'ταν προάγγελος κάποιας κακαβιάς που θα τον κερνούσε ο Σαββούρας;

Ο Πετρορούσσος, παράδειγµα απροσάρµοστου, αλήτη δυναµικού χάθηκε κι αυτός όπως όλοι οι άλλοι που η περιθωριακή τους ζωή έδινε σιγουριά στους µικροαστούς του 50 και του 60. Τα χάλια του µας θυµίζουν αυτό που είπε ένας ποιητής "εικόνα σου είµαι, κοινωνία, και σου µοιάζω.

Πατήστε εδώ για να δείτε το σχετικό δημοσίευμα της εφημερίδας.

Πηγή: ΤΑ ΝΕΑ ΤΗΣ ΑΡΓΟΛΙΔΑΣ  Πέμπτη 13 Μαρτίου 2003