Του Τάκη Θεοδωρόπουλου
Οι Γότθοι που κατέκτησαν με μεγάλους κόπους μια θέση στο προσκήνιο της Ιστορίας τον 2ο αιώνα μετά Χριστόν είναι γερμανικά φύλα με πολύ κακό γονίδιο. Ως εκ τούτου δεν απηλλάγησαν ποτέ από την άγρια, νομαδική νοοτροπία τους, με αποτέλεσμα να προκαλούν συνεχώς προβλήματα. Αφού κατέκτησαν τη Δακία, την Παννονία και τη Σκυθία χωρίστηκαν στα δύο. Οι μεν πρόσθεσαν στο όνομά τους ένα Βησι- και έγιναν Βησιγότθοι, οι δε ένα Οστρο- και έγιναν Οστρογότθοι. Ούτε έτσι όμως έβαλαν μυαλό.
Οι μεν Βησιγότθοι κατέλαβαν την Ιβηρική Χερσόνησο προκαλώντας προβλήματα στην οικονομία της περιοχής από τα οποία, ως γνωστόν, η Ισπανία και η Πορτογαλία δεν έχουν συνέλθει ακόμη. Οι δε Οστρογότθοι κατέβηκαν στην Ιταλία με τις γνωστές έως σήμερα συνέπειες.
Για να αντιληφθεί κανείς το μορφωτικό επίπεδο αυτών των φυλών αρκεί να θυμηθεί ότι όταν ο Αλάριχος κατέβηκε στην Ελλάδα δεν τόλμησε να επιτεθεί στην Αθήνα διότι φοβήθηκε το άγαλμα της προμάχου Αθηνάς. Κατά τον ιστορικό Βασίλιεφ, οι πονηροί κάτοικοι της πόλης ανέβασαν στα τείχη και ένα άγαλμα του Αχιλλέα για να τον τρομάξουν ακόμη περισσότερο. Και τρόμαξε ο χαζός. Τόσο του έκοβε.
Λόγω γονιδιακής αναπηρίας στον πολιτισμό το μόνο που μπόρεσαν να προσφέρουν είναι διάφορες ανωμαλίες. Χαρακτηριστικότερη είναι η περίπτωση κάποιου Μπετόβεν ο οποίος, αν και κουφός, έγραφε μουσική. Χαρακτηριστικές επίσης είναι και οι όπερες του Βάγκνερ, τις οποίες μόνον «ανώμαλοι» μετά συγχωρήσεως μπορούν να παρακολουθήσουν ολόκληρες.
Ο μόνος που ξεχωρίζει από αυτή την αγριότητα είναι κάποιος Γκαίτε. Οπως όμως εύστοχα σημειώνει ο ηγέτης του Αρματος Πολιτών κ. Δημαράς στην επιστολή του για το «Γοτθικό Ζήτημα», οι Γότθοι, αν και είναι δικός τους, δεν τον διαβάζουν. «Αν είχατε μελετήσει Γκαίτε, για παράδειγμα, θα το ξέρατε. Στη χώρα μου οφείλεται το γεγονός ότι από άγριοι και απολίτιστοι Γότθοι μετατραπήκατε σε συντεταγμένο Εθνος, μόνο που, όπως φαίνεται, η πρώτη σας ιδιότητα είναι γονιδιακή και δεν σας εγκαταλείπει».
Λέει κι άλλα ο κ. Δημαράς στην επιστολή του προς τον επικεφαλής της ΚΟ του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος κύριο Γκάουτερ, όπως π.χ. ότι «εμείς προτάσσουμε τον Πλάτωνα απέναντι στον Χιτλερισμό», εννοώντας προφανώς πως το νεοελληνικό κράτος αντλεί τη φιλοσοφία της οργάνωσής του από την πλατωνική Πολιτεία και ως εκ τούτου αποτελεί οικουμενικό πρότυπο. Εκείνο που παραβλέπει είναι ότι ο αποδέκτης της επιστολής του, ως Γότθος, δεν έχει καθόλου χιούμορ.
Παράβλεψη η οποία εντέλει μας βγήκε σε καλό. Διότι μόλις παρελήφθη η επιστολή από τον γερμανό πρεσβευτή στην Αθήνα, ο κύριος Γκάουτερ συνειδητοποίησε το ατόπημά του και απέσυρε πάραυτα την πρόταση να εγκατασταθεί γότθος επίτροπος στην Ελλάδα για να εποπτεύει την πλατωνική μας πολιτεία.
Όμως δεν θα πρέπει να επαναπαυόμαστε στην πρώτη αυτή νίκη. Θα πρέπει να θυμόμαστε ότι η σύγχρονη Ελλάδα βγήκε κερδισμένη όποτε αξιοποίησε προς όφελός της το Ανατολικό Ζήτημα. Και με τον ίδιο τρόπο πρέπει να αξιοποιήσουμε το Γοτθικό Ζήτημα που άνοιξε με την επιστολή του ο πρόεδρος του Πανελληνίου Αρματος Πολιτών.
(από “Τα Νέα”)