Ληστής του 19ου αιώνα
1. ΦΕΚ 1/9-1-1840. Στο συγκεκριμένο ΦΕΚ δημοσιεύεται το διάταγμα της 8/20 Ιανουαρίου 1840 με το οποίο επιτρέπεται πλέον στους μέχρι τότε εκτοπισμένους συγγενείς των ληστών να επανέλθουν στις εστίες τους και γίνεται πρόβλεψη για την (εν καιρώ) θέσπιση νέου πλαισίου αστυνομικής φύσης διατάξεων, καθώς και άλλων μέτρων προκειμένου να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα των σχέσεων των «υπόπτων επί λησταποδοχή και των ληστών». Στο ίδιο ΦΕΚ ακολουθούν και αγγελίες αναφορικά με τις δημόσιες υπηρεσίες, από όπου πληροφορούμαστε, μεταξύ άλλων, ότι «δια του από 22 Μοεμβρ. (4 Δεκεμβρ) ε.ε. Βασιλ. Διατάγματος μετετέθη εις το Ειρηνοδικείον Άστρους ο γραμματεύς της Ειρηνοδικείου Καλτεζούντος Κύριος Απόστολος Μαντινεύς, αντ’ αυτού δε διωρίσθη εις Καλτεζούντα ο Κύριος Ι. Δημητριάδης». Επίσης στην ίδια ενότητα των αγγελιών αναφέρεται ότι με αντίστοιχο βασιλικό διάταγμα «μετετέθησαν οι γραμματείς κ.κ. Β. Καλαμβοκίδης και Ι. Αναγνωστόπουλος ο μεν από το Ειρηνοδικείο Πάρνωνος εις το της Υψούντος, ο δε από του Υψούντος εις το του Πάρνωνος».
2. ΦΕΚ 2/18-1-1840. Στο συγκεκριμένο ΦΕΚ δημοσιεύεται η συνθήκη ΠΕΡΙ ΕΜΠΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΝΑΥΤΙΛΙΑΣ που υπογράφηκε στην Αθήνα στις 31 Ιουλίου (12 Αυγούστου) 1839 μεταξύ Ελλάδας και Πρωσσίας (για την ακρίβεια μεταξύ των Βασιλέων).
3. ΦΕΚ 3/8-2-1840. Στο ΦΕΚ αυτό δημοσιεύεται αναλυτικός κατάλογος των προσώπων (κατά περιοχές) που προέβησαν σε χρηματικές προσφορές (αναφέρονται δε και τα ποσά των χορηγιών) για την ανέγερση του «εν Αθήναις Ελληνικού Πανεπιστημίου».
4. ΦΕΚ 4/12-2-1840. Στο ΦΕΚ αυτό δημοσιεύεται μόνο ο νόμος περί παρατάσεως προηγούμενου νόμου περί ευθύνης των δήμων προς αποζημίωση των πολιτών από τους ληστές. Συγκεκριμένα είχε θεσπισθεί την εποχή εκείνη (συν)ευθύνη προς αποζημίωση των πληγέντων από τους ληστές, των Δήμων του Βασιλείου, στην περιφέρεια των οποίων αυτοί υποθάλπονταν, ή εξορμούσαν κλπ. Μάλιστα εάν ένας Δήμος προέβαινε σε συλλήψεις ή και φόνευε του ληστές τότε απαλλασσόταν κάθε αποζημίωσης. Με τον τρόπο αυτό, η κεντρική διοίκηση «πίεζε» σε σημαντικό βαθμό τους Δήμους και τους πολίτες τους για το ξερίζωμα του φαινομένου της ληστείας που ταλαιπώρησε επί μακρόν την ελληνική ύπαιθρο. Αντιλαμβανόμαστε λοιπόν ότι εκείνη την εποχή οι Δήμοι θα μπορούσαν να συγκροτούν αποσπάσματα για την καταδίωξη των ληστών.
5. ΦΕΚ 7/10-4-1840. Στο ΦΕΚ αυτό δημοσιεύεται μεταξύ άλλων και το διάταγμα περί συγκαλέσεως ορισμένων επαρχιακών συμβουλίων μεταξύ των οποίων και αυτό της επαρχίας Κυνουρίας, ορίζεται δε ως τόπος της συνόδου των εν λόγω επαρχιακών συμβουλίων η πρωτεύουσα της επαρχίας τους.
6. ΦΕΚ 8/29-4-1840. Στο ΦΕΚ αυτό δημοσιεύεται ο νόμος «Περί της φορολογίας των προϊόντων γης δια το 1840 έτος». Οι διατάξεις του εν λόγω νομοθετήματος είναι αρκετά αναλυτικές για το είδος των φόρων και του τρόπου επιβολής του στην γεωργική παραγωγή του νεοσύστατου κράτους (μόνο γεωργική παραγωγή διέθετε εκείνη την εποχή) και μπορούμε να αντιληφθούμε τις συνέπειες που θα είχε στον εξουθενωμένο πληθυσμό του τότε Βασιλείου.
7. ΦΕΚ 11/4-6-1840. Στο ΦΕΚ αυτό δημοσιεύεται νέος κατάλογος προσώπων (κατά περιοχές) που προέβησαν σε χρηματικές προσφορές (αναφέρονται δε και τα ποσά των χορηγιών) για την ανέγερση του «εν Αθήναις Ελληνικού Πανεπιστημίου». Επίσης περιέχεται και κατάλογος βιβλίων που δόθηκαν με κληροδοσία (εξ Ινδιών κληροδοσία Δ. Γαλανού) προς την βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου.
8. ΦΕΚ 12/27-6-1840. Στο ΦΕΚ αυτό δημοσιεύεται το διάταγμα «Περί της κατά τα επαρχιακά συμβούλια διανομής των εκλεκτέων ενόρκων». Στο σχετικό κατάλογο που ακολουθεί βλέπουμε ότι η Κυνουρία διατηρούσε 4 θέσεις ενόρκων. Στο ίδιο ΦΕΚ στις αγγελίες αναφορικά με τις δημόσιες υπηρεσίες αναφέρεται ότι «Ο Κύριος Τζωρτζής Μωραϊτάκης μέχρι τούδε τελώνης Άστρους και ταμίας, διωρίσθη ελεγκτής του τελωνείου Χαλκίδος, αντί του Κ. Α. Αντίπα μετατιθέμενου εις Άστρος ως τελώνου και ταμία…»
9. ΦΕΚ 17/26-8-1840. Στο ΦΕΚ αυτό δημοσιεύεται «δηλοποίησις» Περί ενοικιάσεως, επί δημοπρασίας των φόρων των ελαιών του κράτους. Ειδικά γίνεται μνεία των ελαιοπαραγωγικών περιοχών όπου υφίστανται εθνικά ελαιόδενδρα μεταξύ των οποίων και η Κυνουρία και αναφέρεται ότι η δημοπρασία θα αρχίσει την 25 Σεπτεμβρίου 1840 και τελειώσει στις 27 Σεπτεμβρίου του έτους 1840 (στις λοιπές μη αναφερόμενες ελαιοπαραγωγικές περιοχές του κράτους η δημοπρασία άρχιζε στις 15 Σεπτεμβρίου και τελείωνε στις 17 Σεπτεμβρίου).
Πηγή: Φύλλα Εφημερίδας της Κυβέρνησης