Tης Τασούλας Καραϊσκάκη
Η επιδημία ευεργεσιών που παρατηρείται το τελευταίο διάστημα από πλευράς ομογενών προς το ελληνικό κράτος, σε σχολεία ή δήμους, είναι κάτι περισσότερο από μια εύθυμη πλευρά της ελληνικής κρίσης. Στην αρχή ήταν ο Αρτέμιος Σώρρας και οι λοιποί εκπρόσωποι της End National Debt (Μ. Λαμπράκης, Γ. Παπαδάκης), που ισχυρίζονταν ότι έχουν καταθέσει 600 δισ. δολάρια σε λογαριασμό καναδικής τράπεζας υπέρ της Ελληνικής Δημοκρατίας (μυστήριο καλύπτει την προέλευση των χρημάτων, από μυστική τεχνολογία των αρχαίων Ελλήνων που πούλησε ο κ. Σώρρας στους Αμερικανούς ή από… τέσσερις μετοχές χρυσού της Τράπεζας της Aνατολής που βρήκε σε σεντούκι της γιαγιάς του). Ακολούθησε δεύτερος ομογενής, 80χρονος πτωχευμένος επιχειρηματίας από τη Βαλτιμόρη, που έστειλε επιταγή 100 εκατ. δολαρίων στον δήμαρχο Χάλκης Μιχάλη Πατρό, μάλλον συγκινημένος από το περιεχόμενο συνέντευξης του δημάρχου σε έντυπο της ομογένειας. Η έρευνα που ακολούθησε αποκάλυψε ότι η επιταγή ήταν ακάλυπτη, αλλά και ότι παρόμοιες ακάλυπτες επιταγές, υπογεγραμμένες από τον ίδιο άνθρωπο, είχαν αποσταλεί στους δημάρχους Καρπάθου και Λέρου. Τη μεγαλύτερη έκπληξη, πάντως, ένιωσαν στο 1ο δημοτικό σχολείο Καλαμαριάς, που έλαβε επιταγή, αυτήν τη φορά 1 δισ. δολαρίων (ίσως είχαν απομείνει πια λίγα φύλλα στο μπλοκ επιταγών του 80χρονου, όπως ισχυρίστηκαν οι άνθρωποι της τράπεζας που το εξέδωσε), κατά κάποιο τρόπο ως έπαινο για τις εκθέσεις που έγραψαν μαθητές του σχολείου γύρω από το πώς βιώνουν την οικονομική κρίση – μέσα στον φάκελο υπήρχε απόκομμα της εφημερίδας «Εθνικός Κήρυκας» με σχετικό ρεπορτάζ.
Είναι αλήθεια ότι πολύκροτες υποθέσεις, που λαμβάνουν μεγάλη δημοσιότητα, προκαλούν άμεσα κύμα μιμητών, κυρίως μεταξύ παιδιών και εφήβων… Στις αρχές του 2007, δώδεκα παιδιά σε διαφορετικές γωνιές του πλανήτη έδωσαν τέλος στη ζωή τους, στη προσπάθειά τους να μιμηθούν τη διαδικασία απαγχονισμού του Σαντάμ Χουσεΐν που είχαν δει να επαναλαμβάνεται πολλές φορές στους δέκτες των τηλεοράσεών τους. Αλλά δημιουργούν μιμητές και μεταξύ ενηλίκων. Τα παραδείγματα είναι πολλά. Ον–λάιν ομαδικές αυτοκτονίες, ένοπλες τυφλές επιθέσεις, μεγάλες απάτες, κάλπικες ευεργεσίες…
Φάροι της εποχής μας, είναι τα αντι-είδωλα, τα εκκεντρικά, αρνητικά ή απλά λαμπερά πρότυπα που ανάγονται σε αστικό μύθο. Η μίμησή τους προσφέρει τη χαρά μιας σύντομης διασημότητας απελευθερώνοντας από την γκρίζα ανωνυμία, δίνει σάρκα στη φαντασία, αποσπά από τη ζωή που μας έχει δοθεί. Δαίμονας ή ήρωας για μια μέρα. Φιλεύσπλαχνος, γενναιόδωρος, θαυματουργός, για λίγο ένας μικρός λυτρωτικός θεός, που θα απομακρύνει με το προστατευτικό του χέρι τα ασήκωτα δεινά του γένους.
Οχι όμως μόνον αυτό. Οι πληθωρικές πλαστές χειρονομίες φέρουν συνήθως μέσα τους την ευθεία αμφισβήτηση του τρόπου λειτουργίας της κοινωνίας, καταγγέλλουν –με αυτόν τον ανορθόδοξο τρόπο– την αθλιότητα πάνω στην οποία έχει οικοδομηθεί. Καυτηριάζουν με την κίβδηλη ουσία τους τους κίβδηλους πολιτικο–οικονομικούς αρμούς, την αδιαφάνεια, την ιδιοτέλεια, την ανεπάρκεια των ηγετών, τις μεγάλες αδικίες κατά των πολιτών. Τι απομένει όταν σβήσει το πυροτέχνημα; Μια ανυπόφορη αίσθηση κενού, των χασμάτων του πολιτισμού που το γέννησε.
Πηγή: kathimerini.gr