«Οι τέσσερις εποχές στα χρόνια της παιδικής αθωότητας», Κυνουριακή ζωή, Κυνουριακά σύμμεικτα

Ένα εξαιρετικό βιβλίο του, Βασιλείου Κούκλη, συνδημότη μας από τον Πλάτανο, αλλά και συμπατριώτη μας καθόσον κατοικεί από 15ετίας στο Παράλιο Άστρος.


Μπορείτε να το βρείτε στο Ταχυδρομικό κατάστημα του Παραλίου Άστρους.


Παραθέτουμε ένα γλαφυρό, λαογραφικό, αφήγημα από το βιβλίο με τίτλο «Η Αλατούσα»:


Η Αλατούσα


 


«Τα παλιότερα χρόνια αλάτι πουλούσε µόνο το Μονοπώλιο που βρισκόταν στο Παράλιο Άστρος. Εκεί πήγαιναν όλοι ω κάτοικοι των γειτονικών χωριών για να το προμηθευτούν, προκειμένου να καλύψουν τις ανάγκες τους. Οι Πλατανίτες, που διακρίνονταν για την εξυπνάδα τους, σκέφτηκαν να σπείρουν το φθινόπωρο στα κτήματα τους αντί για σιτάρι αλάτι και το θέρος να το θερίσουν … Το κέρδος τους θα ήταν πολύ µμεγάλο, αφού και τις ανάγκες τους θα κάλυπταν και θα απέφευγαν τη µμεγάλη διαδρομή Πλατάνου-Παράλιου Άστρους, για να το αγοράσουν. Έκαναν, λοιπόν, συνέλευση όλοι οι αρχηγοί των οικογενειών και πάρθηκε οµόφωνη απόφαση.


Μετά τα φθινοπωρινά πρωτοβρόχια έγινε η σπορά του αλατιού.
Κατέβηκαν το χειµώνα στη Μελιγού, για να ξεχειµωνιάσουν και να µαζέψουν της ελιές και το θεριστή ανέβηκαν να µαζέψουν τη σοδειά τους, που εν τω µεταξύ έπρεπε να ήταν έτοιµη για θερισµό.


Πήραν τα σύνεργα του θερισµού και ξεκίνησαν, πρωί-πρωί, για τα χωράφια τους. Μόλις έφτασαν, βρήκαν τα κτήµατα τους γεµάτα αλατούσες (ακρίδες). Αµέσως σκέφτηκαν ότι τη σοδειά τους την έφαγαν οι αλατούσες και γύρισαν στο χωριό, για να πάρουν την απόφαση  τους. Η απόφαση των αρχηγών των οικογενειών ήταν θάνατος στον εχθρό της σοδειάς τους! Το αποφάσισαν και το έκαναν. Πήραν γκράδες, δίκανα, σπαθιά, µαχαίρια, ξύλα και ξεκίνησαν για το πεδίο της µάχης. Οι αλατούσες που έφαγαν το αλάτι, έπρεπε να πληρώσουν!


Πάνω στη σύγχυση που δηµιουργήθηκε από τη µάχη, φτερούγισε µια αλατούσα και κάθισε πάνω στο μέτωπο ενός Πλατανίτη. Ο Πλατανίτης έµεινε ακίνητος και µε το δάχτυλό του έδειξε σε έναν άλλο το μέτωπό του όπου στεκόταν η αλατούσα. Εκείνος δεν έχασε καιρό, ντουφέκισε και έστειλε στον άλλο κόσµο τον Πλατανίτη µαζί µε την αλατούσα. Με την ντουφεκιά που έριξε ο Πλατανίτης, γέµισε ο ουρανός αλατούσες και τότε οι Πλατανίτες κιότεψαν και έκαναν πίσω για να ανασυνταχτούν και να κάνουν την τελική τους επίθεση.


Ξουράφι, το Πλατανίτικο µυαλό!»