Τ.Ε. ΣΥΡΙΖΑ Βόρειας Κυνουρίας: Κραυγή αγωνίας από την επαρχία


(1)


Συντρόφισσες και σύντροφοι


Στα πλαίσια της εξόρμησης, για την Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ, ξεκινήσαμε στα τέλη του περασμένου Σεπτέμβρη ένας αρχικός πυρήνας μελών και φίλων και χτίσαμε ²από τα θεμέλια²την Τ.Ε. ΣΥΡΙΖΑ Βόρειας Κυνουρίας.


Έγιναν εγγραφές νέων μελών με υπερτριπλασιασμό του αρχικού πυρήνα, εκλέχθηκε προσωρινή γραμματεία, πραγματοποιήθηκαν ανοικτές συνελεύσεις, εκλέχθηκαν αντιπρόσωποι που συμμετείχαν στη Συνδιάσκεψη, εκλέχθηκαν  μέλη που συμμετέχουν στη Νομαρχιακή Επιτροπή Αρκαδίας, συμμετείχαμε στην Περιφερειακή Σύσκεψη Πελοποννήσου για θέματα Τοπικής Αυτοδιοίκησης, νοικιάσαμε γραφεία και μια ομάδα εργασίας συντάσσει το Σχέδιο Ιδρυτικής Διακήρυξης Αυτόνομης Δημοτικής Αυτοδιοικητικής Παρέμβασης.


Για πάρα πολύ κόσμο και για πάρα πολλά χρόνια (τουλάχιστον μετά τη μεταπολίτευση), όλα αυτά ήταν αδιανόητο να συμβαίνουν σε έναν τόσο συντηρητικό τόπο, παρ` όλα αυτά έγιναν πραγματικότητα, όμως ….


Το θέμα είναι τώρα τι  λες


Καλά φάγαμε καλά ήπιαμε 
Καλά τη φέραμε τη ζωή μας ως εδώ


Μικροζημιές και μικροκέρδη συμψηφίζοντας


Το  θέμα  είναι  τώρα  τι  λες   (2)


Ένας γόνιμος προβληματισμός που είναι ταυτόχρονα και κραυγή αγωνίας, ουρλιάζει και λέει : Ποιο είναι το νόημα ύπαρξης της οργάνωσης με το να μαζευόμαστε οι ²συνήθεις ύποπτοι²και να συζητάμε στα γραφεία.


Αντισταθείτε σ’ αυτόν που χτίζει ένα σπιτάκι και λέει : καλά είμαι εδώ (3)


Υπάρχει πολύς κόσµος εκεί έξω που περιµένει. (4)


Υπάρχει πολύς κόσμος κλεισμένος μέσα στα σπίτια του που περιμένει.


ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΟΛΥΣ ΚΟΣΜΟΣ ΕΞΩ ΑΠΟ ΔΩ ΠΟΥ ΜΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ


Υπάρχουν 1,5 εκατομμύριο άνεργοι.


Υπάρχουν εκατομμύρια κάτω από τα όρια της φτώχιας.


Υπάρχουν χιλιάδες άστεγοι και πεινασμένοι.


Υπάρχουν παιδιά που λιποθυμάνε στο σχολείο απ` την πείνα. Υπάρχουν παιδιά που πεθαίνουν απ` το κρύο, προσπαθώντας με κάθε τρόπο να ζεσταθούν.


Υπάρχει πολύς κόσµος, που κλεισμένος στο σπίτι του, βομβαρδίζεται καθημερινά με τις τοξικές ειδήσεις που είναι πιο επικίνδυνες κι απ` τις δηλητηριώδεις αναθυμιάσεις του μονοξειδίου του άνθρακα και τα ληγμένα χημικά των ΜΑΤ.  


Υπάρχουν μανάδες που αυτοκτονούν γιατί δεν έχουν να ταΐσουν τα παιδιά τους. Υπάρχουν πατεράδες που αυτοκτονούν ή έχουν πάθει κατάθλιψη, γιατί απολύθηκαν από τη δουλειά τους, ή έβαλαν λουκέτο στο μαγαζί τους, ή οι τράπεζες τους πετάνε στο δρόμο, και  ντρέπονται να κοιτάξουν τα παιδιά τους στα μάτια, αφού δεν έχουν τίποτα πια να τους προσφέρουν και τίποτα να τους πουν.


Υπάρχουν χιλιάδες γιαγιάδες και παππούδες που αφού δούλεψαν μια ολόκληρη ζωή, κατάντησαν επαίτες μιας άθλιας σύνταξης πείνας και δεν έχουν να πάρουν ούτε τα στοιχειώδη φάρμακα για να επιβιώσουν και δεν έχουν ούτε να φάνε.


Υπάρχουν χιλιάδες απελπισμένοι νέοι άνεργοι (με ή χωρίς πτυχίο) ανασφάλιστοι, έτοιμοι να φύγουν απ` τη χώρα ή νέοι που έφυγαν απ` τη χώρα και μετανάστευσαν.


Υπάρχουν οι εργάτες της γης, οι αγρότες, που δεν μπορούν πια να δουλέψουν τη γη τους, δεν μπορούν να διαθέσουν τα προϊόντα τους και πνιγμένοι στα χρέη των τραπεζών αντιμετωπίζονται σαν κοινοί εγκληματίες όταν αντιστέκονται και υψώνουν φωνή διαμαρτυρίας. Έρχονται και τα χαράτσια  στα αγροτεμάχια για να καταντήσουν ένοικοι ή κολίγοι στην ίδια τους τη γη ώστε να αναγκαστούν να την ξεπουλήσουν στους δανειστές και τις τράπεζες.


Υπάρχουν οι προλετάριοι του πνεύματος, που φυτοζωούν από την ανεργία και την υποαπασχόληση και υπάρχουν και δημόσιοι υπάλληλοι – προλετάριοι του πνεύματος που αναγκάζονται να αυτολογοκρίνονται καθημερινά και ²να κάθονται στ` αυγά τους²από την απειλή των εφαρμοστικών μνημονιακών νόμων της εφεδρείας της διαθεσιμότητας και της ελαστικής εργασίας.


Βάλε στη σκιά σου τούτο το παιδί


που δεν έχει κόμμα να ψηφίσει, να ψηφίσει … (5)


Υπάρχουν νέοι θυμωμένοι, γιατί δεν βλέπουν κανένα μέλλον, δεν ξέρουν τι τους ξηµερώνει αύριο αλλά περιµένουν, µας περιµένουν.


Υπάρχουν νέοι θυμωμένοι, που δεν περιμένουν τίποτα πια από μας.


Υπάρχουν νέοι ακόμα πιο θυμωμένοι που ελπίζουν στη μαγική εκείνη νύχτα που θα γίνει η μεγάλη έφοδος στον ουρανό και η κατάληψη των χειμερινών ανακτόρων.


Υπάρχουν νέοι ακόμα πιο θυμωμένοι που πετάνε τις μολότωφ και αρπάζουν τα καλάσνικοφ, κάνοντας απονενοημένα άλματα στο κενό.


Τέλος το χειρότερο και πιο τραγικό : Υπάρχουν νέοι θυμωμένοι που στις συνθήκες που ζούμε, βρίσκουν καταφύγιο στο ναζιστικό έκτρωμα της Χρυσής Αυγής.


Όμως υπάρχουν νέοι που δεν είναι θυμωμένοι και δεν περιμένουν τίποτα, γιατί είναι κολλημένοι στον απόηχο του life-style της εποχής των παχιών αγελάδων, ή  είναι κολλημένοι στον απόηχο των αθλητικών και ποδοσφαιρικών μεγαλείων της μεγάλης φούσκας και απάτης του 2004.


Όπως υπάρχουν νέοι που δεν είναι θυμωμένοι και δεν περιμένουν τίποτα γιατί είναι χαμένοι στην ευφορία και τις εξαρτήσεις τεχνιτών παραδείσων.


Υπάρχουν νέοι που δεν ψήφισαν, που δεν μας ψήφισαν ούτε τον Μάη ούτε τον Ιούνη, γιατί προτίμησαν να πάνε παραλία ή να πάνε πλατεία, αφού βαριόντουσαν να πάνε να ψηφίσουν γιατί δεν έβρισκαν και κανένα λόγο να το κάνουν.


Όμως βρίσκονται  σε όλα εκείνα τα στέκια που εµείς δεν είµαστε και που δεν μπορούμε να πάµε ποτέ, όσο θα συνεχίσουµε να κλεινόμαστε στα γραφεία, να συζητάμε, να διαφωνούμε, να ρητορεύουμε, να ξανασυζητάμε, να κριτικάρουμε και να φραξιονίζουµε.


Αν δεν τους προσεγγίσουμε, για να τους αφουγκραστούμε, για να μας βρίσουν ή να τους οργανώσουµε πώς διάολο περιμένουμε κάποτε να κυβερνήσουµε χωρίς τους νέους και γιατί να υπάρχουµε ;


Ας αφήσουμε τα εσωκοµµατικά κόλπα κι ας ακούσουμε τη νεολαία, ας οργανώσουµε τη νεολαία ή ας αφεθούµε σ’ αυτή να µας οργανώσει, ας κάνουµε κάτι τέλος πάντων, εντάξει, µας έχει γυρίσει την πλάτη, όμως είναι εκεί έξω και περιµένει. Αν δεν µπορούµε να της µιλήσουµε, αν δεν µπορούµε να την παρασύρουµε µαζί µας και να παρασυρθούµε απ’ αυτήν γιατί να υπάρχουµε; (4)


Αντισταθείτε σ’ όλα τα ανώτερα συνέδρια που φλυαρούνε,


πίνουν καφέδες σύνεδροι συµβουλατόροι,


σ’ όλους που γράφουν λόγους για την εποχή


δίπλα στη χειµωνιάτικη θερµάστρα …  (3)


Ας αφήσουμε τον αριστερίστικο βερµπαλισµό στο όνομα της κινηματικής λογικής ή τα ρεφορμιστικά κοινοβουλευτικά και εσωκοµµατικά παζάρια, παιχνίδια και συμφωνίες στο όνομα της σοβαρής αξιωματικής αντιπολίτευσης.


Που είναι ο ΣΥΡΙΖΑ των μελών και όχι των συνιστωσών, όταν η Κεντρική Επιτροπή και η Γραμματεία της δεν εκλέχθηκαν απευθείας και στο σύνολο τους από τη Συνδιάσκεψη, αλλά προέκυψαν από μαγειρέματα συσχετισμών τάσεων, συνιστωσών και “προβεβλημένων” στελεχών.


Όταν άλλα λέει η “Ηγετική Ομάδα”, άλλα η αντιπολιτευόμενη “Αριστερή Πλατφόρμα” και άλλα ο πρόεδρος, όταν απ` τη μία κάνουμε επίδειξη ασυμβίβαστης κινηματικής συμπεριφοράς, κι απ` την άλλη δηλώσεις ταπεινές νομιμοφροσύνης, καθησυχασμού του συντηρητικού ακροατηρίου και αποκήρυξης κάθε μορφής βίας, η εικόνα που βγαίνει προς τα έξω (ακόμα και χωρίς τον παραμορφωτικό φακό των διαπλεκόμενων Μ.Μ.Ε.) είναι αυτή μιας χαοτικής Βαβυλωνίας.


Όταν το κάθε “προβεβλημένο” στέλεχος που καλείται στα κανάλια και στα ραδιόφωνα (λες και αυτοί που τους καλούν έγιναν ξαφνικά Συριζαίοι) λέει ότι να`ναι σε “προσωπικές απόψεις” και μετά τρέχει να το μαζέψει, εμείς εδώ για ποιο απ` όλα να απολογηθούμε στην κοινωνία που ελπίζει και περιμένει μια πρόταση που θα την βγάλει απ` το σκοτάδι ; Τι να πούμε σε όλους αυτούς εκεί έξω που μας περιμένουν.


Ο Γκράμσι μας δίδαξε ότι : ²Το κόμμα για να μπορέσει για να συμβάλλει πετυχημένα στην αποκαθήλωση της αστικής ηγεμονίας, πρέπει να είναι Κόμμα των μαζών και όχι μια σέχτα εντελώς αποκομμένη από τις μάζες και απολιθωμένη μέσα στην επανάληψη μιας επαναστατικής φρασεολογίας κενής κάθε περιεχομένου².


Αντισταθείτε σ’ όλους τους αδιάφορους και τους σοφούς,


στους άλλους που κάνουνε το φίλο σας,


ως και σε µένα, σε µένα ακόµα που σας ιστορώ, αντισταθείτε.


Τότε μπορεί  βέβαιοι να περάσουμε προς την Ελευθερία. (3)


Ας αφήσουμε λοιπόν τις ατέρμονες συζητήσεις πίσω από πόρτες κλειστές κι ας βγούμε στον κόσμο. Όλος ο προδομένος λαός είναι εκεί έξω και μας περιµένει.


Ας αφήσουμε εκατό λουλούδια ν` ανθίσουν λοιπόν, όπως έλεγε ο Μάο, απομονώνοντας όμως τα ενοχλητικά ζιζάνια  (που μυρίζονται εξουσία και ετοιμάζονται να ξαναράψουν κοστούμια).


Ας συνθέσουμε όλα τα χρώματα και τα αρώματα από τα εκατό λουλούδια που θα ανθίσουν την άνοιξη, ας συνθέσουμε όλους τους ήχους, όλες τις μελωδίες, όλες τις σκόρπιες φράσεις και τις κραυγές σε μια ολοκληρωμένη συμφωνία, σε ένα ολοκληρωμένο έργο που θα είναι η πρόταση μας, το πρόγραμμα μας, για τη χάραξη του στοχευμένου, ασυμβίβαστου, αταλάντευτου, ρεαλιστικού και εφαρμόσιμου αλλά και δύσκολου δρόμου που καλούμαστε ν` ανοίξουμε για να βγούμε απ` το σκοτάδι και να περάσουμε προς την Ελευθερία.


Συντονιστική Γραμματεία


Τ.Ε. ΣΥΡΙΖΑ Βόρειας Κυνουρίας


Σημειώσεις


(1)  Edvard Munch: Η κραυγή (TheScream)


(2)  Μανόλης Αναγνωστάκης : Ο στόχος


(3)  Μιχάλης Κατσαρός : Η διαθήκη μου (Κατά Σαδδουκαίων)


(4)  Χριστόφορος Κάσδαγλης : Η αριστερά και ο κακός ο λύκος


(5)  Διονύσης Σαββόπουλος : Σαν τον Καραγκιόζη