Καταναγκαστική εργασία ομήρων σε ναζιστικό στρατόπεδο (Φωτ. αρχείου)
Καθημερινή ζωή στο στρατόπεδο του Krieglach
Σάββατο 10-2-1945, του Αγίου Χαραλάμπου: Τον καφέ μου τον ήπια στο κρεβάτι, διότι δεν πρόκειται να πάω στη δουλειά και σήμερα. Ύστερα στρώθηκα και έφαγα μερικό φαί που είχε περισσέψει από το βράδυ, κατόπιν ψωμί και μαργαρίνη και κατά τις 9 ψωμί με μαρμελάδα. Και αρχίσαμε το κουβεντολόι με την νυχτερινή βάρδια, εγώ πάντως δεν μπορώ να ξεχάσω ότι άλλες χρονιές, σαν σήμερα, γλεντούσαμε στο ωραίο εκκλησάκι στα Τσερένια (Κάτω Βέρβενα). Τώρα βρισκόμαστε στη Γερμανία (Αυστρία εννοεί). Σήμερα έχω αργία, όμως δεν ξέρω αν με ζητήσουν μέχρι το βράδυ. Στις 12 πήγαμε και φάγαμε στα μαγειρεία, γυρίσαμε (στους θαλάμους) και παίξαμε ραμί (είδος χαρτοπαίγνιου), βάλαμε να μαγειρέψουμε για το βράδυ. Αφού μάθαμε μερικά νέα, συζητήσαμε για διάφορα πράγματα, ύστερα φάγαμε και κοιμηθήκαμε, αφού μας έρχονταν στο νου το πανηγυράκι του Αγίου Χαραλάμπου με το αρνί το ψητό και τόσα άλλα.
Κυριακή 11-2-1945: Σηκωθήκαμε το πρωί κατά τις 7, πήγαμε πήραμε άσπρο ψωμί και τσάι, εγώ το ήπια στο κρεβάτι, κατόπιν αρχίσαμε το χαρτοπαίγνιο, το φαί μου το έφεραν στη παράγκα και το έφαγα. Μετά το φαγητό αρχίσαμε πάλι το ραμί μέχρι της 3 το απόγευμα, μαγειρέψαμε και φαί για το βράδυ, στις 7 φάγαμε και καπνίσαμε τα τσιγαράκια μας. Ήρθαν και τα παιδιά που ήταν έξω και μας έφεραν πολλά νέα, περί πτώσης της Βουδαπέστης κλπ. Συζητήσαμε όπως πάντα και κοιμηθήκαμε.
Δευτέρα 12-2-1945: Σηκωθήκαμε το πρωί φάγαμε την μαργαρίνη, ήπιαμε το τσάι και είπα να πάω στη δουλειά αλλά πάλι το μετάνιωσα και δεν πήγα, ούτε ήρθε κανείς να με ζητήσει, αρχίσαμε το παιχνίδι και το μεσημέρι μου έφεραν το φαί στη παράγκα και το έφαγα, κατόπιν μαγείρεψα για το βράδυ και πάλι αρχίσαμε το πόκερ και την πόκα, όταν παίζαμε ήρθε ο Λαγγαφύρερ (υπεύθυνος της πτέρυγας) και έφερε γράμματα από τα παιδιά, πήρα και εγώ δύο, ένα από τον Μπαταρόλα και ένα από τον Γιώργο Μακρή, μας έγραφαν πολλά και έλεγαν γιατί δεν τους έγραψα τόσο καιρό. Πράγματι είχαν δίκιο, αλλά είχα μάθει ότι θα έρθουν (από το τόπο της εργασίας που τους είχαν πάει) και δεν τους έγραψα. Ύστερα φάγαμε για βράδυ και ο Θόδωρος Ροζολής πήγε στο γιατρό, και τον έστειλε για το Λεόμπεν! για να εξετάσουν τα μάτια του.
Τρίτη 13-2-1945: Σηκωθήκαμε όπως πάντα, φάγαμε τη μαργαρίνη και ήπιαμε το τσάι. Κάθισα στη παράγκα και έγραψα στον Μπαταρόλα και στο Γιώργο Μακρή, ύστερα παίξαμε λίγο πόκερ, έστειλα κάποιον να πάρει το φαγητό αλλά χτύπησε ο συναγερμός και έτσι έφαγα στις 13.30 για μεσημέρι, κατόπιν έπεσα στο κρεβάτι μου και ξαναχτύπησε ο συναγερμός, είπα να πάω στο καταφύγιο αλλά δεν πήγα, ο συναγερμός έληξε στις 15.30, εγώ έβαλα να μαγειρέψω για το βράδυ. Κατά τις 6 φάγαμε στη παράγκα οι τρεις μας, Φελέκος, Χουτόπουλος και εγώ. Στις 8 το βράδυ βάρεσε πάλι ο συναγερμός, για τρίτη φορά σήμερα, θα λήξει; Δεν ξέρω, διότι πέφτουμε για ύπνο αυτή την ώρα, στις 20.30 ήρθε ο πολιτβάις! (φρουρός) και μας έκανε παρατήρηση γιατί έχουμε τα φώτα αναμμένα, τα σβήσαμε και κοιμηθήκαμε.
Τετάρτη 14-2-1945: Από σήμερα αρχίζω να μετριάζω τα γραφόμενα μου. Το βράδυ ήρθε ο Θόδωρος Ροζολής από το Λεόμπεν και θα ξαναφύγει για το Γκράτς στις 12 το μεσημέρι. Ξαναχτύπησε ο συναγερμός και πήγαμε στο καταφύγιο, αλλά έκανε λίγο κρύο, είχα σκισμένο το παντελόνι και κρύωνα, ήμουνα και νηστικός, διότι δεν πρόλαβα να φάω. Στις 15.30 έληξε ο συναγερμός και πήγα για φαί. Σήμερα μας είπαν πως κατέλαβαν την Βουδαπέστη. Πάλι απόψε είχαμε συναγερμό, εγώ ούτε σήμερα πήγα στη δουλειά.
Πέμπτη 15-2-1945: Μάθαμε ότι ο Κωνσταντίνος Ζελιώτης έστειλε γράμμα στον Καλημέρη, ενώ εμείς τον είχαμε για χαμένο ή σκοτωμένο. Η ώρα είναι 12 και ακόμα ο συναγερμός δεν κτύπησε. Σήμερα μάθαμε πως οι Ρώσοι είναι 30 χιλιόμετρα από τη Βιέννη. Στις 12.15 κτύπησε συναγερμός και εγώ με τον Φελέκο, Φανίκο και Θεο! Δεν φύγαμε για τα καταφύγια, ήρθε ο Λαγγαφύρερ (υπεύθυνος πτέρυγας) και μας κυνήγησε, αλλά εγώ πήγα στο αναρρωτήριο και κάθισα μαζί με τον Μιχάλη Λαλουδάκη, ώσπου έληξε ο συναγερμός στις 14.15. Κατόπιν πήραμε κάρτες, τσιγάρα και ορκίστηκα μέσα μου να φεύγω όταν βαράει ο συναγερμός.
Παρασκευή 16-2-1945: Σήμερα έχουμε ωραία λιακάδα από το πρωί, με τα αστεία μας ο ένας με τον άλλο, έφτασε η ώρα 12, δεν φαίνεται να έχουμε συναγερμό και πράγματι δεν είχαμε, πήραμε κάρτες φαγητού…συνέχεια {σελίδες 59-96 (Τετάρτη 14-3-1945)}.
Συνεχίζεται