Κανένα θέμα δεν «ιντριγκάρει» περισσότερο μια επενδυτική συζήτηση, απ’όσο ο χρυσός. Ετσι, η πρόσφατη κάθετη πτώση στην τιμή του πολυτίμου μετάλλου, έχει δημιουργήσει δύο στρατόπεδα με βαθιές διαφορές στις αντιλήψεις:
Εκείνους που θεωρούν ότι ο χρυσός είναι υπερτιμημένος και δεν έχει δυνατότητες να προσφέρει ανατίμηση σε ένα χαρτοφυλάκιο και εκείνους που θεωρούν ότι είναι θέμα χρόνου να παραδεχτούν όλοι τον μοναδικό ρόλο που παίζει ο χρυσός ως αντίδοτο σε οποιαδήποτε οικονομική ασθένεια μπορεί να πλήξει ένα επενδυτικό χαρτοφυλάκιο με καλή διασπορά.
Η συζήτηση αυτή είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα, αλλά υποβαθμίζει την μεγάλη σημασία που μπορεί να έχουν εκείνα που πραγματικά συμβαίνουν. Η πρόσφατη μεταβλητότητα υποδεικνύει μια δυναμική που έχει ήδη εκδηλωθεί σε άλλες αγορές και καταδεικνύει το σταδιακά διευρυνόμενο φαινόμενο των δυτικών συστημάτων της οικονομίας της αγοράς, που λειτουργούν με τεχνητές αποτιμήσεις για ασυνήθιστα παρατεταμένη περίοδο.
Η συμβατική «φιλοσοφία» σχετικά με τον χρυσό είναι γνωστή. Σε ένα όλο πιο ρευστό οικονομικό σύστημα και σε έναν κόσμο όπου αυξάνεται διαρκώς ο αριθμός των κεντρικών τραπεζών οι οποίες διογκώνουν επιθετικά τους ισολογισμούς τους, οι επενδυτές προσφεύγουν μαζικά στον χρυσό για να προφυλαχθούν από εντοπισμένους κινδύνους (πληθωρισμό) και επίσης για να ησυχάσουν την νευρικότητά τους σχετικά με μεγάλες οικονομικές ανασφάλειες (όπως απρόβλεπτες διαταραχές στα οικονομικά συστήματα).
Οι άνοδοι στις τιμές φέρνουν νέες ανόδους στις τιμές, αποσυνδέοντας την αποτίμηση από τα θεμελιώδη δεδομένα ή την προσφορά και ζήτηση στην φυσική αγορά.
Ο μεγάλος καταλύτης για την πρόσφατη δραματική πτώση του χρυσού ήταν η φήμη ότι η Κύπρος θα υποχρεωθεί να πουλήσει τα ενεργητικά της στους Ευρωπαίους εταίρους της. Σε αυτά περιλαμβανόταν ένα ελάχιστο ποσό χρυσού (αξίας 1 δισ. δολ. τότε) που έφτανε όμως για να κάνει τους επενδυτές να σκεφτούν την πιθανότητα να φτάσει στην αγορά μεγάλη ποσότητα του μετάλλου από άλλες ευρωπαϊκές οικονομίες (ειδικά την Ιταλία που κατέχει περίπου 130 δισ. δολ.) Εκείνη η φήμη ήταν αρκετή για να οδηγήσει την τιμή του χρυσού σε πτώση 15% σε μια εβδομάδα.
Ένα καλό παράδειγμα για να το κατανοήσουμε, είναι το επιχειρηματικό: Μια πανίσχυρη μάρκα που η αποτίμησή της έχει πάρει διαζύγιο από τα θεμελιώδη δεδομένα. Τον τελευταίο χρόνο μια αντίστοιχη δυναμική έχει εκτυλιχθεί με τις μετοχές της Apple και του Facebook.
Μετά από αναρρίχηση πάνω από τα 700 δολάρια, η μετοχή της Apple «έσκασε» και κατέρρευσε κάτω από τα 400 δολ. Σήμερα κινείται στα $435. Γιατί; Γιατί η επενδυτική της «γοητεία» κατέληξε να προκαλέσει αποσύνδεση από την θεμελιώδη πραγματικότητα των ανταγωνιστών που έσπευσαν να καλύψουν την απόσταση με ανταγωνιστικά προϊόντα.
Στην περίπτωση του Facebook, ήταν η διασημότητα του ονόματος που έπεισε τους επενδυτές να εγγραφούν στο ΙΡΟ και να αποτιμήσουν την μετοχή στα 38 δολάρια. Η μετοχή διολίσθησε κάτω από τα 20 δολ. από την παρθενική συνεδρίαση και σήμερα κινείται στα $26.
Στην περίπτωση του χρυσού, οι επανειλημμένες υποσχέσεις των κεντρικών τραπεζών για παροχή ρευστότητας έχουν ωθήσει τους επενδυτές να προσθέσουν μπόλικο ρίσκο στα χαρτοφυλάκιά τους. Επιπλέον, έχουν μειώσει την μεταβλητότητα στις αγορές, έχουν εξανεμίσει τους κλασικούς επενδυτικούς συσχετισμούς και έχουν προκαλέσει την ψευδαίσθηση της σταθερότητας.
Ουσιαστικά, η σημερινή παγκόσμια οικονομία βρίσκεται στο μέσον της δικής της σταθερής απορύθμισης. Και οι αγορές έχουν προσπεράσει τα θεμελιώδη δεδομένα, με την προσδοκία ότι οι δυτικές κεντρικές τράπεζες, με την βοήθεια ενός πιο λειτουργικού πολιτικού συστήματος, θα προσφέρουν υψηλότερα ανάπτυξη. Αν αποτύχουν, οι επενδυτές θα έχουν πολύ περισσότερα προβλήματα για να ανησυχούν από την «ορθή» αξία του χρυσού.
Πηγή: imerisia.gr