Καθημερινά συναντάμε αυτή την περίφημη φράση «πολιτικών παραγόντων, παραγοντίσκων, γραβατοφόρων φερέλπιδων σωτήρων» που είναι τόσο παλιά όσο και η ίδρυση του Ελληνικού κράτους.
Πάνω σε αυτή την φράση έχει στηριχθεί ολόκληρο το σύστημα των πελατειακών σχέσεων, που έχει επιφέρει δεινά στον τόπο μας, τα οποία γευόμαστε όλοι μας την τελευταία πενταετία, ιδιαίτερα τώρα που η κρίση έχει μπει μέσα σε κάθε σπίτι.

Το «κατόπιν ενεργειών μου» πράγματι έφερε πολιτική και κοινωνική παρακμή στη χώρα και οι επιπτώσεις του τόσο σε οικονομικό όσο και σε κοινωνικό επίπεδο υπήρξαν καταστροφικές. Αδιάψευστη απόδειξη αυτού είναι το τεράστιο έλλειμμα παιδείας που υπάρχει καθώς και η σχεδόν καθολική έλλειψη δημοκρατικών και κοινωνικών αξιών.

Ζούμε σε εποχές καχυποψίας. Εκτός από τα οικονομικά ελλείμματα που καλείται η χώρα να αντιμετωπίσει, όλοι μας καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε και ένα ακόμα, πολύ σοβαρότερο και κρισιμότερο. Το έλλειμμα νομιμοποίησης. Το έλλειμμα εμπιστοσύνης στους θεσμούς, στους ανθρώπους, στις πολιτικές. Το έλλειμμα πίστης, που φτάνει ακόμα και στις επικίνδυνες καταστάσεις αμφισβήτησης του ίδιου του πολιτεύματός μας.

Βλέπουμε σε δημοσκοπήσεις και στους δείκτες διαφθοράς, να επιτείνεται η αίσθηση όλων μας ότι ο κρατικός και αυτοδιοικητικός μηχανισμός, δεν κινείται στην κατεύθυνση που απαιτούν οι περιστάσεις και ως ευνομούμενοι πολίτες θα θέλαμε. Πολλές φορές μάλιστα, βιώνουμε και οι ίδιοι αυτό το διοικητικό έλλειμμα, στην άσκηση των καθηκόντων μας, στις συναλλαγές μας με το Δημόσιο.

Δεν είναι τυχαίο το έντονο ενδιαφέρον της κοινωνίας για διαφάνεια και η κορύφωση του το τελευταίο διάστημα έχει άμεση σχέση με την ασυνήθιστη οικονομική κρίση.

Η δικαιοσύνη δέχεται πιέσεις από την κοινωνία για εντατικοποίηση των τιμωρητικών μηχανισμών ως μέσο καθάρσεως του δράματος της οικονομικής κρίσης

Είναι επίσης γεγονός ότι η γενιά των υπευθύνων συνεχίζει τις πολιτικές και κομματικές ίντριγκες με γνώμονα πάντα το προσωπικό συμφέρον, το οποίο είναι υπεράνω του συμφέροντος της χώρας και όλων των πολιτών της.

Η ιστορία γνωστή, επαναλαμβάνεται καθημερινά για να επιβεβαιωθεί ότι οι μεταρρυθμίσεις δε γίνονται ούτε για εξορθολογισμό, ούτε για βελτίωση υπηρεσιών. Γίνονται απλά και μόνο για να διατηρήσει το πολιτικό σύστημα, την εξουσία του στα πράγματα.

«Κάνε μου, για να σου ανταποδώσω στη συνέχεια. Χωρίς σοβαρή συζήτηση και επιχειρήματα. Μόνο για ανταλλάγματα…»

Χωρίς να το επιδιώκω (μου στοιχίζει ψυχικώς) μαζί με το «κατόπιν ενεργειών μου» άρχισαν να προστίθενται  συνειρμοί Multiple choice για αδιάβαστους:

1. Μήπως Παράγουν Ιδέες;

2. Μήπως Λύνουν προβλήματα;

3. Τίποτε από τα δύο.

και αυτόματα πώς:

Τα μεγάλα μυαλά ασχολούνται με ιδέες
τα μεσαία με προβλήματα
και τα μικρά: «κατόπιν ενεργειών μου» κ.λ.π.……με τους άλλους,

(Ρήση γραμμένη στο Facebook!)

Ζητούμενο λοιπόν είναι να μπορέσoυμε επιτέλους να συνεννοηθούμε, να συνεργαστούμε με γνώμονα το συμφέρον του τόπου μας και να γυρίσουμε τη πλάτη σε πρακτικές του χθές. Γιατί εφόσον επιτύχουμε κάτι τέτοιο είναι αυτονόητο ότι θα εξυπηρετηθεί το κοινωνικό συμφέρον.

Ζητούμενο πως και πότε θα μπορέσουμε να αντικαταστήσουμε το ΕΓΩ με το ΕΜΕΙΣ.

Υ.Γ. Όποιος διακρίνει μέσα από αυτές τις λίγες γραμμές στοιχεία που τον αφορούν ας τα εκλάβει ως στοιχεία μιας καλοπροαίρετης κριτικής που μόνο προς το καλύτερο μπορεί να είναι.