Με αυτήν τη ρήση εκφράζεται ο λαός για να δείξει την απέχθεια του για κάποιον που έχει μετατρέψει το πολιτεύεσθαι σε «τέχνη» των δημόσιων σχέσεων. Και ο οποίος, όχι μόνο… τρέχει για να παραστεί σε όποια εκδήλωση πραγματοποιείται, αλλά δεν διστάζει ακόμη και να… σπρώχνει όποιον βρίσκει μπροστά του, προκειμένου να βρεθεί «στην πρώτη γραμμή» και να φωτογραφηθεί!!

Το φαινόμενο εντείνεται παραμονές εκλογών, φιγούρες όπως: ο Μαυρογιαλούρος, ο βουλευτής Καλοχαιρέτας, ο Γκρούεζας, ο Γκόρτσος και ο Προκόπης Ανάργυρος, «δραπετεύουν» από τον κινηματογράφο στην καθημερινότητα. Τους βλέπουμε στις λεγόμενες «κοινωνικές εκδηλώσεις» (γάμους, βαφτίσια, κηδείες, αθλητικές εκδηλώσεις, χορούς «αποκριάτικους», πίτες «αγιοβασιλιάτικες» που κόβονται μέχρι το καλοκαίρι, στα πάρτι, κλπ) να ακκίζονται και να «σφάζονται στη ποδιά μας», εκλιπαρώντας διακαώς ένα «βλέμμα» από τα Μέσα Ενημέρωσης!!!

Ξεθάβουν τα «όπλα» του πολέμου για να κονταροχτυπηθούν, «σιγά τα ωά», στα «μαρμαρένια (εκλογικά) αλώνια». Η ανυπαρξία πολιτικών (αυτοδιοικητικών) προτάσεων καλύπτεται από τον κουρνιαχτό της «δημοσιότητας» και την κλαγγή του «αγοραίου» λόγου.

Σ.Σ: Κλαυσίγελο μας προξενεί ακούγοντας να οικολογούν υποψήφιοι, οι οποίοι έχουν σχέση με το Περιβάλλον όπως ο «φάντης με το ρετσινόλαδο» ή για να έρθουμε στα καθ’ ημάς ανθυποψήφιοι;; οι οποίοι έχουν πάρει «διαζύγιο» με τον Πολιτισμό, να παρουσιάζονται «μετά Χριστόν προφήτες» (προστάτες)!! της Πολιτιστικής μας Κληρονομιάς, τάζοντας προεκλογικά!! «λαγούς με πετραχήλια» στην υπόθεση αναστήλωσης του Κάστρου, που μας καίει.

Ωρέ που πάμε!! όπως θα έλεγε ο αξέχαστος Βασίλης Αυλωνίτης.