Του Κώστα Ιορδανίδη
Η επιβολή πειθαρχίας σε οποιαδήποτε Kοινοβουλευτική Oμάδα είναι μια εύκολη υπόθεση. Κατά κανόνα εξασφαλίζει παράταση ζωής σε μια κλυδωνιζόμενη κυβέρνηση. Αλλά υπάρχουν και εξαιρέσεις. Οταν ο κ. Γιώργος Παπανδρέου επέστρεψε συντετριμμένος από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της Νίκαιας, όπου η πρότασή του για τη διενέργεια δημοψηφίσματος απερρίφθη με τρόπο βιαιότατο, εζήτησε και έλαβε ψήφο εμπιστοσύνης στις 4 Νοεμβρίου του 2011. Δύο ημέρες αργότερα εξαναγκάσθηκε σε παραίτηση από το πρωθυπουργικό αξίωμα.
Δεν πρόκειται περί αυτού ασφαλώς. Η κυβέρνηση του κ. Αντώνη Σαμαρά θα υπερψηφισθεί, κατά πάσα βεβαιότητα, η κοινοβουλευτική τάξη θα αποκατασταθεί για κάποιο χρονικό διάστημα και επειδή ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας είναι πολύ καλός τακτικιστής, θα πρέπει φυσιολογικώς να αναμένουμε και την εκδήλωση κάποιας πρωτοβουλίας του –πέρα από το προεδρικό θέμα– με την οποία θα επιχειρεί να ανατρέψει την ημερήσια διάταξη μιας όντως δυσχερούς καθημερινότητος.
Αλλά η συσπείρωση της Κοινοβουλευτικής Ομάδος της Ν.Δ. και κυρίως του ΠΑΣΟΚ δεν είναι το μόνο ζητούμενο. Το θέμα που ανέκυψε με τον περιφερειάρχη της Κεντρικής Μακεδονίας Απόστολο Τζιτζικώστα μπορεί να αποδειχθεί πολύ σοβαρότερο από ό,τι εκτιμούν οι επιτελείς της Ν.Δ. Βεβαίως, η Μακεδονία είναι μια ειδική περίπτωση. Η Τριανδρία που, υπό τον Ελευθέριο Βενιζέλο, σχημάτισε επαναστατική κυβέρνηση στη Θεσσαλονίκη το 1916 –τέσσερα μόλις χρόνια μετά την ενσωμάτωση των Νέων Χωρών στην Ελλάδα– θεσμοθέτησε μιαν αντιπάθεια προς το «κράτος των Αθηνών», που σε περιόδους κρίσεως αφυπνίζεται. Επιπλέον, η παρέμβαση του κ. Σαμαρά κατά τις εκλογές της Τοπικής Αυτοδιοικήσεως ενίσχυσε τις τοπικιστικές τάσεις και ανέδειξε τον κ. Τζιτζικώστα περιφερειάρχη με ποσοστό άνω του 70%. Πέραν όμως των ιδιαιτεροτήτων της Κεντρικής Μακεδονίας, οι περιφερειάρχες έχουν πλέον σημαντικότατη εξουσία· μπορούν να εξασφαλίσουν απευθείας ευρωπαϊκή χρηματοδότηση και όχι διαμέσου της κυβερνήσεως, γεγονός που αυξάνει το ειδικό τους βάρος τόσο στους τοπικούς επιχειρηματίες όσο και μεταξύ των βουλευτών της περιοχής ― αναδεικνύονται κατά συνέπεια σε «βαρώνους» ικανούς να επηρεάσουν έμμεσα και ίσως σημαντικά ακόμη και την κεντρική πολιτική σκηνή.
Με δεδομένο ότι η επικράτεια της Ελλάδος διαμορφώθηκε σταδιακώς, από την ανεξαρτησία της και έως το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου με την ενσωμάτωση των Δωδεκανήσων, τα στοιχεία ιδιαιτερότητος αφθονούν και η σχετική οικονομική αυτοτέλεια των περιφερειών ενδέχεται να ενισχύσει σε ορισμένες περιπτώσεις τις τάσεις διαφοροποιήσεώς τους από τα υφιστάμενα πολιτικά κόμματα, η ισχύς των οποίων λόγω της συγκυρίας μειώνεται. Το όλο θέμα πρέπει να αντιμετωπισθεί πριν λάβει μεγαλύτερες διαστάσεις, όχι διά της προβολής «ηγετικής αυθεντίας», που μπορεί να εξασφαλίσει την πειθαρχία –σχετική και αυτή– μόνον σε επίπεδο βουλευτών ή των παραδοσιακών «βαρώνων» του εθνικού Κοινοβουλίου. Τελείως διαφορετική είναι βεβαίως η περίπτωση της περιφερειάρχου Αττικής Ρένας Δούρου, η οποία με την επίδειξη ανυπακοής προς την πολιτική της κυβερνήσεως επιχειρεί να αυξήσει την ανύπαρκτη επιρροή του ΣΥΡΙΖΑ στους υπαλλήλους της Τοπικής Αυτοδιοικήσεως, όπου κυριαρχούσαν κυρίως το ΠΑΣΟΚ και η Ν.Δ.
Πηγή: kathimerini.gr