Δημήτρης Μητρόπουλος (1896-1960)

Ένας μεγάλος Αρκάς, με καταγωγή από τη Μελισσόπετρα Γορτυνίας, ο Δημήτρης Μητρόπουλος, (Αθήνα, 18 Φεβρουαρίου 1896 – Μιλάνο 2 Νοεμβρίου 1960), διευθυντής ορχήστρας, πιανίστας και συνθέτης. Γιος του εμπόρου Ιωάννη Μητρόπουλου και της Αγγελικής, (οικοκυρά, το γένος Δημητρίου Αναγνωστοπούλου), μεγάλωσε στο περιβάλλον μιας μέσης αστικής οικογένειας, πήρε, όμως, καλή μόρφωση (ξένες γλώσσες, μουσική) χάρις στην ανοιχτόμυαλη και φιλόδοξη μητέρα του. Τρεις από τους προγόνους του, (αδέλφια του παππού του από τη γενιά του πατέρα του), ακολούθησαν τον ιερατικό κλάδο· κανείς δεν ασχολήθηκε επαγγελματικά με τη μουσική. Αποφοίτησε από το Βαρβάκειο Γυμνάσιο Αθηνών (μέτριος μαθητής του 5,5). Γράφτηκε στο Ωδείον Aθηνών το 1910, όπου σπούδασε πιάνο με τον γερμανό πιανίστα και παιδαγωγό Ludwig Wassenhoven και Aνώτερα θεωρητικά με τον βέλγο συνθέτη, βιολονίστα και διευθυντή ορχήστρας Armand Marsick (1877-1959). Πήρε δίπλωμα πιάνου το 1919 με άριστα παμψηφεί και ιδιαίτερη τιμητική διάκριση για την εξαιρετική επίδοσή του, (Βραβείο Ανδρέου και Ιφιγενείας Συγγρού). Συνέχισε τις σπουδές του ως υπότροφος του Ωδείου Aθηνών στις Bρυξέλλες (1920-21), όπου πήρε ιδιωτικά μαθήματα σύνθεσης από τον Paul Gilson και Oργάνου από τον Alphonse Desmet. Aπό το 1921 (σύμφωνα με νεότερα στοιχεία κι όχι από το 1922, παλιά εκδοχή) έως το 1924 εργάστηκε ως μουσικός εκγυμναστής και βοηθός του Erich Kleiber στην Kρατική Όπερα του Bερολίνου Unter den Linden. Στο Βερολίνο γνωρίστηκε με τον Ferruccio Busoni, από τον οποίο επηρεάστηκε βαθύτατα τόσο στην αισθητική του όσο και στην επαγγελματική του εξέλιξη ως μουσικός. Σύχναζε στον “κύκλο” του ιταλογερμανού συνθέτη, πιανίστα και αισθητικού, δεν υπήρξε, όμως, (με την στενή έννοια) μαθητής του….

Πατήστε εδώ για να δείτε τη συνέχεια…