Σήμα κινδύνου: Υπό εξαφάνιση σπουργίτια και χελιδόνια

Σπουργίτι

«Φάρμακο» είναι η φύση για τον άνθρωπο, κυρίως τον κάτοικο των αστικών περιοχών, απ΄ όπου όμως, λόγω της κλιματικής αλλαγής, υπάρχει κίνδυνος να φύγουν ακόμη και οι μόνιμοι «συγκάτοικοί» του, τα σπουργίτια και τα χελιδόνια!
Τη διαπίστωση κάνει ο καθηγητής Κέβιν Τζ. Γκάστον (Kevin J. Gaston), που κατέχει την έδρα Βιοποικιλότητας και Βιολογίας της Διατήρησης στο Πανεπιστήμιο του Έξετερ (University of Exeter) του Ηνωμένου Βασιλείου.

Χελιδόνια
«Η έρευνά μου έδειξε ότι ο αναπαραγωγικός αριθμός των πτηνών στην Ευρώπη ελαττώθηκε κατά 20% τα τελευταία 30 χρόνια. Η μείωση είναι μεγαλύτερη στα κοινά πτηνά που θα περιμέναμε να συναντούμε στην καθημερινή μας ζωή, όπως τα χελιδόνια και τα σπουργίτια, λόγω της απώλειας των ενδιαιτημάτων τους, αλλά κυρίως επειδή δεν είναι υπό αυστηρό καθεστώς προστασίας όπως τα σπάνια είδη» εξηγεί ο κ. Gaston. σε συνέντευξή του στο ΑΠΕ-ΜΠΕ
Στα θέματα που απασχόλησαν τον καθηγητή στην ερευνητική του καριέρα, είναι και η επίδραση στην υγεία -σωματική και ψυχική- από την καθημερινή επαφή του ανθρώπου με τη φύση.
«Με την ομάδα μου μελετήσαμε τρεις παραμέτρους, το πόσο συχνά κάτοικοι αστικών περιοχών επισκέπτονται περιοχές στη φύση, τη διάρκεια των επισκέψεών τους και πού ακριβώς πηγαίνουν. Καταλήξαμε λοιπόν στο συμπέρασμα ότι η συχνότητα της έκθεσής μας σε χώρους πρασίνου είναι πολύ ευεργετική, κάτι που έχει προφανείς επιπτώσεις στον τρόπο που σχεδιάζουμε τις πόλεις μας και το αστικό περιβάλλον και στην πρωταρχικότητα παροχής προσβάσιμων πάρκων και κήπων» ανέφερε ο καθηγητής χαρακτηρίζοντας τη φύση «φάρμακο» για τον σύγχρονο άνθρωπο.

«Αλλωστε», συνεχίζει, «έχει αλλάξει η θεώρηση που υπήρχε παλαιότερα ότι οι πόλεις είναι ένα υγιές μέρος για να ζεις, λόγω της ενδεχόμενης ποιότητας ζωής ή της πιο προσιτής ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης».
«Πλέον, οι πόλεις συνδέονται με έλλειψη σωματικής άσκησης και παχυσαρκία, άγχος και κατάθλιψη» συμπληρώνει. Η ειρωνεία βέβαια, σύμφωνα με τον κ. Gaston, είναι ότι ενώ «αυξάνεται η ανάγκη για επαφή με τη φύση, εξαφανίζονται στοιχεία της φύσης όπως διάφορα κοινά είδη και δεν αντιλαμβάνονται οι άνθρωποι αυτόν τον κίνδυνο».
«Φυσικά και οι πολιτικές και τα διάφορα συμφέροντα επηρεάζουν την βιοποικιλότητα αλλά οι άνθρωποι έχουν τη δική τους δύναμη και ένας μεγάλος αριθμός ανεξάρτητων αποφάσεων μπορεί να κάνει τη διαφορά στην προστασία της φύσης» καταλήγει ο καθηγητής.
Το who is who του καθηγητή
O Kevin J. Gaston γεννήθηκε στο Pembury του Kent της Ν.Α. Αγγλίας το 1964. Μετά το πτυχίο Ζωολογίας από το Πανεπιστήμιο του Sheffield, ακολούθησε ανώτερες σπουδές στο Πανεπιστήμιο του York, από το οποίο έλαβε και το διδακτορικό του δίπλωμα πάνω στα «Πρότυπα δυναμικής και κατανομής των πληθυσμών των εντόμων», το 1989. Ακολούθησε μια ακαδημαϊκή ερευνητική δραστηριότητα ως ερευνητικός υπότροφος και Λέκτορας στο Tμήμα Εντομολογίας του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας του Λονδίνου, στο Τμήμα Βιολογίας του Imperial College και στο Τμήμα Ζωικών και Φυτικών Επιστημών του Πανεπιστημίου του Sheffield, για να καταλάβει τελικά, το 2011, την έδρα Βιοποικιλότητας και Βιολογίας της Διατήρησης στο Πανεπιστήμιο του Exeter, θέση την οποία υπηρετεί μέχρι σήμερα.
O Kevin J. Gaston είναι μέλος της Linnean Society of London και της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας, έχει λάβει αρκετές διεθνείς αναγνωρίσεις και βραβεία από βρετανικούς και ευρωπαϊκούς επιστημονικούς οργανισμούς, ενώ συμμετέχει σε πληθώρα συμβουλευτικών και διαχειριστικών επιτροπών και ομάδων εργασίας και λήψεων αποφάσεων σε Πανεπιστήμια της Αγγλίας, της Ευρώπης, του Καναδά και της Νότιας Αφρικής, καθώς και στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Έρευνας (ERC) και στη Διεθνή Ένωση για τη Διατήρηση της Φύσης (IUCN). Επιπλέον, έχει διατελέσει εκδότης/αναπληρωτής εκδότης και μέλος της εκδοτικής επιτροπής σε αρκετά επιστημονικά περιοδικά, όπως τα Functional Ecology, American Naturalist, PeerJ, Biological Conservation, Proceedings of the Royal Society B κ.ά.
Η έρευνά του έχει δημοσιευτεί σε οκτώ μονογραφίες, 527 επιστημονικά άρθρα, πέντε επιστημονικές εκδόσεις και 41 κεφάλαια σε βιβλία. Επί σειρά ετών είχε καταγραφεί ως ο συγγραφέας με τις περισσότερες αναφορές (περίπου 32.000). Οι μονογραφίες του, όπως η «Δομή και Δυναμική των Γεωγραφικών Κατανομών», η «Μακροοικολογία», η «Αστική Οικολογία» και η «Βιοποικιλότητα: Μια εισαγωγή», αποτελούν βασικά επιστημονικά εγχειρίδια, όπως το τελευταίο που διδάσκεται, σε μετάφραση του καθηγητή Χαρίτωνα-Σαρλ Χιντήρογλου, στο Τμήμα Βιολογίας του ΑΠΘ.

Πηγή: real.gr