«Στην κηδεία μου θέλω μόνο τα άκρως απαραίτητα, δηλαδή εμένα»
Σαν σήμερα στις 24 Νοεμβρίου 1929, φεύγει από τη ζωή, ο Ζορζ Μπενζαμέν Κλεμανσό, Πρωθυπουργός της Γαλλίας, γεννήθηκε στις 28Σεπτεμβρίου 1841 στη Βανδέα της Δυτικής Γαλλίας. Φοίτησε στην Ιατρική Σχολή της Νάντης και στη συνέχεια στην αντίστοιχη του Παρισιού. * Αφού ολοκλήρωσε τις σπουδές του, έφυγε το 1865 για τις ΗΠΑ. Έφτασε εκεί την περίοδο του Εμφυλίου Πολέμου και εντυπωσιάστηκε από την ελευθερία της έκφρασης των Αμερικανών. Επιστρέφοντας στη Γαλλία εγκαταστάθηκε στη Μονμάρτρη και άρχισε να ασκεί το επάγγελμα του γιατρού. * Εξελέγη δήμαρχος του 18ου Διαμερίσματος, όπου λίγο αργότερα θα ξεσπούσε η εξέγερση της Κομμούνας του Παρισιού. Το 1876 εξελέγη βουλευτής και εξελίχθηκε σε ηγετική προσωπικότητα του Ριζοσπαστικού Κόμματος και της άκρας Αριστεράς. Το μεγαλύτερο διάστημα της σταδιοδρομίας του η θέση του ήταν στην αντιπολίτευση, την οποία υπηρέτησε με μαχητικότητα και σαρκαστική ρητορική δεινότητα, όχι μόνο από τα έδρανα του κοινοβουλίου αλλά και από τις σελίδες των εφημερίδων του. * Το 1886προκάλεσε την παραίτηση του Ζυλ Φερύ, στον οποίο επετέθη για την αποικιοκρατική πολιτική του («έπαιζε το παιχνίδι του Βίσμαρκ, σπαταλούσε τις δυνάμεις της Γαλλίας και υποδούλωνε τους έγχρωμους λαούς»). Την επόμενη χρονιά υποστήριξε τον Μπουλανζέ αλλά στράφηκε εναντίον του προκαλώντας την πτώση του όταν συνειδητοποίησε ότι αποτελούσε έναν επικίνδυνο δημαγωγό εθνικιστή. * Ύστερα από την αποτυχία του να επανεκλεγεί βουλευτής εξαιτίας των συκοφαντικών κατηγοριών για ανάμειξή του στο σκάνδαλο της γαλλικής εταιρείας της Διώρυγας του Παναμά, αφιερώθηκε για ένα διάστημα αποκλειστικά στη δημοσιογραφία. Από την εφημερίδα του «La Justice» και, στη συνέχεια, από τη «L’ Aurore» (την οποία ίδρυσε το 1897)υπερασπίστηκε με τη γνωστή του μαχητικότητα την αθωότητα του Ντρέιφους. * Η αποκατάσταση του Ντρέιφους υπήρξε και δική του. Οι επόμενες εκλογές τον έφεραν πανηγυρικά στη Γερουσία, της οποίας υπήρξε μέλος ως την αποχώρησή του από την πολιτική δραστηριότητα το 1920. * Ανέλαβε το πρώτο κυβερνητικό του αξίωμα στα 64 του χρόνια, ως υπουργός των Εσωτερικών αποφασισμένος να επιτύχει τον χωρισμό της Εκκλησίας από το κράτος. Την επόμενη χρονιά έγινε πρωθυπουργός. Η σκληρή στάση του στις απεργίες που ξέσπασαν εκείνη την περίοδο στη Γαλλία απετέλεσε αφορμή πύρινων αντιπαραθέσεων με τον Ζαν Ζορές. * Παραιτήθηκε το 1909, ύστερα από πικρή διαμάχη με τη Γερμανία για έναε πεισόδιο στην αποικία του Μαρόκου. Έφυγε για ένα διάστημα για μια περιοδεία στο εξωτερικό, εκφωνώντας ομιλίες με θέμα τη δημοκρατία στην Αργεντινή, στην Ουρουγουάη και στη Βραζιλία. * «Ο πατέρας της νίκης» άρχισε τον πόλεμο πολύ νωρίς. Επιστρέφοντας στη Γερουσία το 1911 ήταν πεπεισμένος για τις πολεμικές προθέσεις της Γερμανίας. Ξεκίνησε αγώνα για να κάνει γνωστές τις απόψεις του. Γι’ αυτόν τον λόγο ίδρυσε το 1913 ακόμη μια εφημερίδα, τη «L’ Homme Libre» («Ο Ελεύθερος Άνθρωπος»), η οποία μετά την έναρξη του πολέμου και την επιβολή της λογοκρισίας μετονομάστηκε σε «L’ Homme Enchaine» («Ο Αλυσοδεμένος Άνθρωπος»). * Το 1917,σε μια κρίσιμη καμπή του πολέμου, ανέλαβε να σώσει τη Γαλλία και τους Συμμάχους. Το κατόρθωσε. Την 11η Νοεμβρίου 1918 η Γαλλία ψήφισε νόμο με τον οποίο αναγνώριζε ότι ο πολίτης Κλεμανσό πρόσφερε την ύψιστη υπηρεσία στην πατρίδα. * Οι Γάλλοι ωστόσο δεν τον ανέδειξαν στο αξίωμα του προέδρου της Δημοκρατίας το 1920, προκαλώντας την οριστική αποχώρησή του από την πολιτική. Πέθανε το 1929στο Παρίσι και ετάφη, σύμφωνα με τις τελευταίες επιθυμίες του, κοντά στον πατέρα του, στο νεκροταφείο του Κολομπιέ της Βανδέας, χωρίς θρησκευτική τελετή, επιτύμβιες επιγραφές και τιμές. «Στην κηδεία μου» είχε πει κάποτε «θέλω μόνο τα άκρως απαραίτητα, δηλαδή εμένα»…. συνέχεια.