Σαν σήμερα, ο Ηρόστρατος πυρπολεί το 356 π.Χ το ναό της Αρτέμιδας στην ‘Εφεσο, το τέταρτο χρονολογικά από τα επτά Θαύματα του κόσμου.
Το Αρτεμίσιο της Εφέσου
(από τον Κωνσταντίνο Νατσικόπουλο)
“Στην αρχή της 1ης χιλιετίας μια ομάδα αποίκων με αρχηγό τον Άνδροκλο, γιό του βασιλιά της Άττικής Κόδρου εγκαταστάθηκαν στην περιοχή της Εφέσου. Αυτή ήταν η αρχή της εξέλιξης μιας κοινωνίας που κράτησε πολλούς αιώνες.
Η πρώτη κατασκευή στη θέση του Αρτεμισίου της Εφέσου, η οποία χρονολογείται στο β΄μισό του 8ου αι π.Χ. ήταν ένας μικρός περίπτερος ναός αποτελούμενος από 4 κίονες στις στενές πλευρές και 8 στις μακρές, διαστάσεων 6,5* 12 μ.
Ο ναΐσκος αυτός μετασκευάστηκε πολλές φορές. Αρχικά στον 7ο αι προστέθηκε ένα πόδιο, ενώ γύρω στο 6οο π.Χ. εξαφανίστηκαν η περίσταση και το στέγαστρο και παρέμεινε ένας κυβικός οίκος.
Στην τελευταία του φάση με το τεράστιο κτίσμα την εποχή του Κροίσου ακολούθησε ένας ναΐσκος για το λατρευτικό άγαλμα με προσκείμενο βωμό. Δηλαδή τον ναΐσκο αυτό περιέκλειε το 570 π.Χ. το λεγόμενο ΑΡΤΕΜΙΣΙΟ ΤΗΣ ΕΦΕΣΟΥ.
Ήταν ένας ιωνικός δίπτερος ναός, διαστάσεων 55,10 * 115,14 μ. Το επιβλητικότερο δηλαδή και κτισμένο αποκλειστικά από μάρμαρο οικοδόμημα ,του Ελληνικού κόσμου.
Ο δύο αρχιτέκτονες, υπεύθυνοι για την κατασκευή του ήταν ο Χερσίφρων και ο Μεταγένης και προέρχονταν από την Κρήτη. Χρειάστηκαν όμως και τη βοήθεια του Θεόδωρου, ενός άλλου αρχιτέκτονα ο οποίος είχε πάρει μέρος στην κατασκευή του «Ηραίου» της Σάμου, και επομένως είχε εμπειρία στην θεμελίωση μεγάλων οικοδομημάτων σε βαλτώδες έδαφος.
Σύμφωνα με τον Πλίνιο, ο συνολικός αριθμός των κιόνων του ναού ήταν 127, από τους οποίους οι 36 είχαν ανάγλυφες παραστάσεις στο κάτω μέρος τους. Η πρόσοψη του ναού ήταν προσανατολισμένη προς την Δύση. Ο σηκός, το μέρος που βρισκόταν το λατρευτικό άγαλμα, ήταν μακρύς και στενός, όπως επίσης και ο πρόναος.
Το άγαλμα της Αρτέμιδος, το οποίο αξίζει μια ξεχωριστή περιγραφή σε μελλοντική δημοσίευση, βρισκόταν στον μικρό νασκο που προαναφέρθηκε.
Οι βάσεις των κιόνων ήταν οι παραδοσιακές Εφεσιακές. Οι κίονες είχαν ύψος 19 μ. . ο θριγκός του ναού αποτελούνταν από ένα τριταινιωτό επιστύλιο, οδόντες και κυμάτιο και απ’ κει και πάνω ακολουθούσε το γείσο και η σίμη. Το επιστύλιο του ναού ζύγιζε περίπου 24 τόνους, οπότε εάν αναλογιστούμε το ύψος στο οποίο σηκώθηκε (περίπου 20 μ) συμπεραίνουμε ότι η αποπεράτωση του κτηρίου ήταν ένα τεχνολογικό επίτευγμα.
Η παράδοση αναφέρει ότι η ίδια η θεά μέσα σε μια νύχτα τοποθέτησε τον θριγκό του ναού…συνέχεια