
Στην Αθήνα της δεκαετία του 1880 δεν υπήρχε, σαφέστατα, τηλεόραση και ραδιόφωνο. Για τους «δυστυχείς» Αθηναίους δεν υπήρχαν οι γάμοι των επωνύμων (ή, απλώς, ανόητων ανθρώπων) για να τους γεμίζουν την πλήξη τους. Τα μάτια των, τότε, ανθρώπων (όπως και των σημερινών) ήταν στραμμένα σε οτιδήποτε διέφερε απ αυτούς και μπορούσε να γεμίσει τη μίζερη […]
Συνέχεια