Στις 9 Μαΐου 1978 βρέθηκε δολοφονημένος ο Αλντο Μόρο, διετέλεσε πρώην πρωθυπουργός της Ιταλίας κατά τις περιόδους 1963-1968 και 1974-1976. Ξεκίνησε από βουλευτής του Χριστιανοδημοκρατικού κόμματος το 1946, έγινε γραμματέας του κόμματος και τελικά πρόεδρός του.
Στις 16 Μαρτίου 1978, στη διασταύρωση των οδών Φάνι και Στρέζατου, τα μέλη των Ερυθρών Ταξιαρχιών ακινητοποίησαν τη Φίατ 130 του Μόρο καθώς και το αυτοκίνητο «Alfetta» των σωματοφυλάκων που ακολουθούσε. Οι απαγωγείς με αυτόματο εκτέλεσαν τόσο τους σωματοφύλακες που επέβαιναν στο αυτοκίνητο του Μόρο όσο και αυτούς στο όχημα που ακολουθούσε. Οι επιτιθέμενοι φρόντισαν να μην αφήσουν κανένα μάρτυρα καθώς «έδωσαν» την χαριστική βολή εναντίον όλων όσων είχαν πυροβολήσει.
Στη συνέχεια, τα μέλη της ένοπλης ομάδας, απήγαγαν τον Αλντο Μόρο. Λίγο πριν την επίθεση κατευθυνόταν με την πενταμελή συνοδεία του προς τη Βουλή των Αντιπροσώπων όπου και θα γινόταν συζήτηση για παροχή ψήφου εμπιστοσύνης στη κυβέρνηση Αντρεότι που θα είχε για πρώτη φορά τη στήριξη του κομμουνιστικού κόμματος, κάνοντας πράξη τον λεγόμενο ιστορικό συμβιβασμό.
Ο Μόρο κρατούνταν επί 55 μέρες σε ένα κρησφύγετο δυτικά της Ρώμης, 15 μέτρα κάτω από το έδαφος. Δέκα μέρες μετά την απαγωγή του, οι «Ερυθρές Ταξιαρχίες» δημοσιοποιήσαν επιστολή του Μόρο με την οποία ζητούσε από τον υπουργό Εσωτερικών να γίνει τελικά η ανταλλαγή του με τα μέλη των Ερυθρών Ταξιαρχιών που κρατούνταν στο Τορίνο.
Η χριστιανοδημοκρατική κυβέρνηση του Τζούλιο Αντρεότι αρνήθηκε να διαπραγματευτεί με τις Ερυθρές Ταξιαρχίες την απελευθέρωση του Άλντο Μόρο, παρά τις εκκλήσεις του ομήρου και της οικογένειάς του για την απελευθέρωσή του. Για να αφήσουν ελεύθερο τον Μόρο, ζητούσαν την αποφυλάκιση δεκατεσσάρων μελών των Ερυθρών Ταξιαρχιών, που δικάζονταν στο Τορίνο.
Το πτώμα του Αλντο Μόρο βρέθηκε στις 9 Μαΐου στην οδό Καετάνι μέσα στο πορτ μπαγκάζ ενός Ρενό 5 που ήταν σταθμευμένο στο μέσον της απόστασης μεταξύ των γραφείων του Χριστανοδημοκρατικού και του Κομμουνιστικού Κόμματος.
Η απαγωγή και δολοφονία του Μόρο κατάφερε καίριο χτύπημα στην ενότητα των Ερυθρών Ταξιαρχιών αφού μετά την ενέργειά τους αυτή δημιουργήθηκαν διαλυτικές τάσεις στο εσωτερικό της οργάνωσης.
Το επόμενο διάστημα, τα περισσότερα ηγετικά στελέχη των Ερυθρών Ταξιαρχιών συνελήφθησαν και φυλακίστηκαν μετά από μια σειρά δίκες μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του `90.
Είκοσι χρόνια μετά τη δολοφονία του Μόρο, η Αννα – Λάουρα Μπραγκέτι των Ερυθρών Ταξιαρχιών με το βιβλίο της «Aldo Moro/ Η ομηρία» κατέγραψε την τρομοκρατική δράση της και περιέγραψε τις τελευταίες 55 μέρες της ζωής του Αλντο Μόρο σε ένα σπίτι που είχε αγοράσει η ίδια για τους σκοπούς και τις δράσεις των Ερυθρών Ταξιαρχιών.
Πηγή: Βήμα.