Του Βαγγέλη Κούκλη

Με μεγάλη θλίψη, με τις καρδιές μας βαριές από τη δυσαναπλήρωτη απώλεια, αποχαιρετάμε σήμερα έναν Δάσκαλο, έναν φίλο, έναν σημαντικό Επιστήμονα, ένα αγαπητό μέλος της κοινωνίας του Άστρους, έναν εξαίρετο οικογενειάρχη!

Ο Κυριάκος Σ. Κατσιμάνης υπηρέτησε με αρχές, με αξίες, με ήθος αλλά και πάθος, την Εκπαίδευση από πολλές και ποικίλες θέσεις.

Γεννήθηκε το 1937 στο Παράλιο Άστρος. Σπούδασε κλασική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας, όπου πήρε το πτυχίο της Φιλοσοφικής Σχολής (1960), και φιλοσοφία στο Παρίσι (Paris IV, Sorbonne), όπου πήρε το Doctorat d’ État ès Lettres με το βαθμό άριστα («très honorable», 1974).

Καθ’ όλη τη διάρκεια των σπουδών του στη Φιλοσοφική Αθηνών υπήρξε υπότροφος του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών (ΙΚΥ) λόγω της σειράς επιτυχίας του κατά τις εισαγωγικές εξετάσεις. Στο Παρίσι, εξάλλου, σπούδασε με υποτροφία του ΙΚΥ μετά από επιτυχή συμμετοχή του σε σχετικό διαγωνισμό (Φεβρουάριος 1967), στον οποίο κατέλαβε την πρώτη θέση.

Το 1980 ανακηρύχτηκε υφηγητής φιλοσοφίας της Παντείου ΑΣΠΕ.

Υπηρέτησε από το 1962-1976 σε σχολεία της Μ. Ε., ανάμεσα στα οποία και  στο Γυμνάσιο – Λύκειο του Άστρους από το 1965 – το 1968, στο Κέντρο Εκπαιδευτικών Μελετών και Επιμορφώσεως (ΚΕΜΕ, 1976-1985) και στο ανασυσταθέν Παιδαγωγικό Ινστιτούτο (Π.Ι., 1985-1998), του οποίου υπήρξε Σύμβουλος (1988-1998) και Αντιπρόεδρος (1992-1996). Οι βασικοί τομείς της αρμοδιότητάς του στο ΚΕΜΕ και το Π.Ι ήταν: α) Η Επιμόρφωση εκπαιδευτικών και β) Τα αναλυτικά προγράμματα και τα διδακτικά εγχειρίδια Φιλοσοφίας και Αρχαίων Ελληνικών.

Πήρε πολλές φορές μέρος ως ειδικός εισηγητής σε επιμορφωτικά σεμινάρια και ενημερωτικές συγκεντρώσεις για το εποπτικό προσωπικό και τους καθηγητές της Μ.Ε. τόσο στην Αθήνα όσο και σε διάφορες επαρχιακές πόλεις.

Δίδαξε φιλοσοφία στη Σχολή Επιμόρφωσης Λειτουργών Μέσης Εκπαίδευσης (ΣΕΛΜΕ) της Αθήνας (1977-1992), καθώς και στα Περιφερειακά Επιμορφωτικά Κέντρα (ΠΕΚ) της Αθήνας, του Πειραιά και της Τρίπολης (1993-2000). Δίδαξε επίσης στο Διδασκαλείο Μ.Ε., στο Διδασκαλείο Δ.Ε., στο Λαϊκό Πανεπιστήμιο της Εταιρείας Φίλων του Λαού, στο Κέντρο Φιλοσοφικών Ερευνών και στη ΧΕΝ της Αθήνας,.

Τον Ιούνιο του 2000 ο Κυριάκος Κατσιμάνης εξελέγη ομοφώνως Επίκουρος Καθηγητής στον Τομέα Φιλοσοφίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου δίδαξε φιλοσοφία επί πέντε έτη, ενώ τον Ιούνιο του 2004 εξελέγη ομοφώνως Αναπληρωτής Καθηγητής στον Τομέα Φιλοσοφίας της ίδιας Σχολής.

Έχει συμμετάσχει σε ελληνικά και διεθνή φιλοσοφικά και εκπαιδευτικά συνέδρια. Είναι μέλος επιστημονικών ενώσεων και εταιρειών και έχει επανειλημμένως εκλεγεί μέλος του Δ.Σ. της Ελληνικής Φιλοσοφικής Εταιρείας, της οποίας έχει διατελέσει Γενικός Γραμματέας και Ταμίας.

Το συγγραφικό έργο του περιλαμβάνει 12 βιβλία (8 σε έντυπη μορφή και 4 σε ηλεκτρονική) και δημοσιεύματα φιλοσοφικού, εκπαιδευτικού και ιστορικού περιεχομένου, καθώς και άρθρα-παρεμβάσεις στην επικαιρότητα, ενώ συνεργασίες του έχουν καταχωριστεί στην «Πάπυρος- Λαρούς- Μπριτάνικα». Στο έργο του πρέπει να προσμετρηθεί και η μετάφραση 4 βιβλίων.

O Κυριάκος Κατσιμάνης παντρεύτηκε τη φιλόλογο Άγλα Σταυράκη, με την οποία απέκτησε τον Ευάγγελο, του οποίου βίωσε με μεγάλη αξιοπρέπεια τον απροσδόκητο και οδυνηρό βιολογικό θάνατο και την Εστέλ, καθώς και 4 εγγονές, οι οποίες διαπρέπουν στον Ακαδημαϊκό στίβο ακολουθώντας το παράδειγμά του.

Δάσκαλε, γείτονα και φίλε Κυριάκο,

η Τζορτζ Έλιοτ λέει ότι οι πεθαμένοι μας δεν είναι πεθαμένοι για εμάς μέχρι να τους ξεχάσουμε.

Ο Ίρβιν Γιάλομ υποστηρίζει ότι «ο δεύτερος θάνατος» έρχεται όταν ο τελευταίος άνθρωπος που μας γνώρισε πεθαίνει κι αυτός.

O Ντέιβιντ Ίγκλμαν (στο συγκλονιστικό Sum) το πάει λίγο παραπέρα: ο «τρίτος θάνατος» (μετά τον βιολογικό και την ταφή) είναι όταν, κάποια στιγμή στο μέλλον, το όνομά σου προφέρεται για τελευταία φορά.

Η θεωρία του Έλληνα Ρωμανού Γεροδήμου καθηγητή στο πανεπιστήμιο Μπόρνμουθ στην Αγγλία είναι λίγο πιο επιεικής: πεθαίνει κάποιος, όταν πεθάνει ο τελευταίος άνθρωπος που επωφελήθηκε από την ύπαρξή σου στη ζωή.

Σε αποχαιρετούμε, σήμερα, στο τελευταίο, στο μεγάλο ταξίδι της ζωής σου. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα σε σκεπάσει.

Και να είναι βέβαιοι όλοι ότι, όσο το έργο σου θα διαιωνίζεται, τόσο εσύ θα παραμένεις ζωντανός και ακμαίος ανάμεσά μας.

«Μακαρία ἡ ὁδός ἧ πορεύῃ σήμερον».

Το αγαπημένο σου Άστρος, τα μέλη και οι φίλοι του Ομίλου «ΠΥΡΑΜΙΑ», του οποίου υπήρξες ιδρυτικό μέλος, όλοι μας, νιώθουμε πολύ φτωχοί χωρίς εσένα!