Κουρέας ή μπαρμπέρης

Εισαγωγικό σημείωμα: Τελευταίοι κουρείς στο τόπο μας ήταν οι: 1. Ο Γεώργιος Αντωνόπουλος, ο οποίος, στα τέλη της ζωής του, είχε κουρείο επί της οδού Ζαφειρόπουλου (πεζόδρομος), εκεί που είναι σήμερα το ιχθυοπωλείο «του Γαλέτη», η οικία του ήταν το πρώην αλληλοδιδακτικό σχολείο , στο Νησί Πσραλίου Άστρους και 2. Ο Δημήτριος Γεωργάς, ο οποίος ήταν ο τελευταίος επιζών, έφυγε από τη ζωή αρχές τη δεκαετία του 80, και αυτός είχε το κουρείο του επί της Ζαφειρόπουλου, εκεί που είναι σήμερα το ψητοπωλείο «Νόστιμο», η οικία του ήταν εκεί που είναι σήμερα η ταβέρνα «Ζορμπάς», στη κεντρική πλατεία Παραλίου Άστρους. 

Ο μπαρμπέρης1 (κουρέας) δούλευε συνήθως τα Σάββατα και τις παραμονές γιορτών. Είχε και ειδικό δοχείο, για να πλένει ή να λούζει όσους πελάτες επιθυμούσαν. Πολλοί μπαρμπέρηδες ήταν και «οδοντογιατροί», είχαν μια ειδική τανάλια κι έβγαζαν τα χαλασμένα δόντια. Επίσης ήταν και «ολίγον» γιατροί!! έβαζαν βδέλλες προς αφαίμαξη. Στα χωριά δεν ήταν κύριο επάγγελμα, αλλά δεύτερο επάγγελμα κάποιου γεωργού ή άλλου επαγγελματία.

Θυμάμαι , όταν ήμουν στο Δημοτικό σχολείο, έπρεπε πριν αρχίσουν τα σχολεία όλοι οι μαθητές (τα αγόρια), να περάσουν από τον κουρέα του χωριού για το σχετικό κούρεμα με την «ψιλή» μηχανή, όπως έλεγαν τότε, κανόνας απαράβατος, όλα τα αγόρια έπρεπε να ήσαν κουρεμένα σχεδόν «γουλί»! το μόνο που μπορούσες να περισώσεις από τα μαλλιά σου ήταν το περίφημο «κοκοράκι», μία τούφα μαλλιά πάνω από το μέτωπο, σαν το λειρί του κόκορα. 

Έτσι λοιπόν μαζεύονταν όλα τα παιδιά, κυρίως το Σάββατο έξω από το κουρείο για το σχετικό κούρεμα.

Τον πολύ παλιό καιρό, στα χωριά ο κουρέας δεν είχε κουρείο, αλλά κούρευε σε κάποια γωνία του καφενείου ή έξω στο προαύλιο χώρο, έτσι τα πειράγματα σε κάθε ένα που κουρευόταν έξω από το καφενείο πήγαιναν σύννεφο, γιατί μην νομίζετε ότι όλοι όσοι κούρευαν τότε, ήσαν και επαγγελματίες2!

Οι περισσότεροι όπως έλεγαν με καμάρι, έμαθαν να κουρεύουν στον στρατό, όταν πήγαιναν φαντάροι αυτοί που συνήθως ήταν τσοπάνηδες και ήξεραν από κούρεμα των προβάτων, τους έκαναν κουρείς στους νεοσύλλεκτους στρατιώτες, έτσι έπαιρναν το “τιμητικό δίπλωμα” από τον στρατό!

Βέβαια υπήρχαν και επαγγελματίες κουρείς που σε κούρευαν απίθανα, σου έβαζαν στο τέλος και την σχετική κολόνια που η μυρωδιά της μου έρχεται ακόμα στην μύτη μου, όσο δε για την “λογοδιάρροια”2 που είχαν, άσε δεν το συζητώ καθόλου ή μάλλον κοίταζες την ώρα πότε θα τελειώσει το κούρεμα ή το ξύρισμα για να γλυτώσεις από το “μαρτύριο” αυτό!

Παρόλα αυτά συναντάς και σήμερα σε χωριά και πόλεις αυτά τα μικρά παραδοσιακά κουρεία που τα συντηρούν ακόμα οι γέροντες πλέον κουρείς, αλλά τα περισσότερα κουρεία σήμερα έχουν αλλάξει το “προφίλ” τους!

Έχουν γίνει σύγχρονα , με τις ηλεκτρικές μηχανές τους, το λούσιμο και ειδικό κούρεμα-χτένισμα μαλλιών και τόσα άλλα!

Το κουρείο τώρα έγινε και κομμωτήριο μαλλιών, έτσι συναντάς αντρικά κουρεία με γυναίκες κουρείς που αναλαμβάνουν να σε κουρέψουν, ξυρίσουν, λούσουν, χτενίσουν, να στα βάψουν!! και …αν θέλεις σου “πατάνε” στα γρήγορα και ένα πιο καινούριο “προϊόν” και ανδρικό πλέον: το “μανικιούρ-πεντικιούρ” έτσι για χαλάρωση, αλλά ασφαλώς με πιο “βαθιά” το χέρι στην τσέπη σας!

1Μπαρμπέρης από το Αγγλικό barber=κουρέας.

2Τα σχόλια είναι γενικά και δεν απευθύνονται σε συγκεκριμένα πρόσωπα.