Ο σκύλος είναι το πρώτο ζώο που εξημέρωσε ο άνθρωπος, όταν ακόμη αγνοούσε τη γεωργία και ήταν κυνηγός-συλλέκτης. Από εκείνη την εποχή, που οι αρχαιολόγοι και οι ζωολόγοι υπολογίζουν ότι φτάνει 35.000 ως 50.000 χρόνια πριν, σκύλος και άνθρωπος παραμένουν αχώριστοι σύντροφοι σε όλες σχεδόν τις κοινωνίες, από τις πιο πρωτόγονες ως τις πιο πολιτισμένες. Στενός συγγενής του λύκου, διαθέτοντας μια έμφυτη επιθετικότητα η οποία με την κατάλληλη εκπαίδευση μπορεί να μεγιστοποιηθεί, ο σκύλος σύντομα ανέλαβε τον ρόλο του φύλακα και του βοηθού στο κυνήγι. Εκείνο που δεν είναι τόσο γνωστό είναι ότι το ζώο αυτό χρησιμοποιήθηκε συχνά στη διάρκεια της ανθρώπινης ιστορίας ως στρατιώτης, παίρνοντας μέρος σε κανονικές πολεμικές αναμετρήσεις.
Βρίσκουμε την πρώτη απεικόνιση πολεμικών σκύλων στον τάφο του Τουταγχαμών, φαραώ της Αιγύπτου από το 1332 ως το 1323 π.Χ. Μέσα στον τάφο βρέθηκε ένα ξύλινο κιβώτιο πάνω στο οποίο απεικονίζονται δύο σκηνές μάχης. Και στις δύο πλάι στο άρμα του φαραώ, ο οποίος καταδιώκει τοξεύοντας τους εχθρούς, πολεμικοί σκύλοι κατασπαράζουν στρατιώτες – στη μία απεικόνιση γενειοφόρους άνδρες που μοιάζουν με Ασσύριους, στην άλλη μαύρους, πιθανότατα Νούβιους.
Πολεμικοί σκύλοι στην αρχαιότητα
Η πρώτη γραπτή ιστορική αναφορά για την αρχαιότερη χρήση σκύλων ως μέρους ενός τακτικού στρατού προέρχεται από τον Πολύαινο, τον Μακεδόνα συγγραφέα του 2ου αιώνα μ.Χ. Από αυτόν μαθαίνουμε ότι ο Αλυάττης, βασιλιάς της Λυδίας, όταν εκστράτευσε κατά τον 6ο αιώνα π.Χ. ενάντια στους «θηριώδεις» Κιμμέριους, «μετά της άλλης δυνάμεως και τους αλκιμωτάτους κύνας επί την μάχην εξήγαγεν». Οι πολεμικοί σκύλοι έπεσαν πάνω στους βαρβάρους, σκότωσαν πολλούς από αυτούς και έτρεψαν τους άλλους πανικόβλητους σε φυγή.
Σε κάποιο άλλο κεφάλαιο του βιβλίου του ο Πολύαινος αναφέρει ότι ο Αγησίπολις, βασιλιάς της Σπάρτης, όταν πολιορκούσε τη Μαντίνεια και για να εμποδίσει τους συμμάχους του, οι οποίοι, παρότι είχαν προσχωρήσει στον στρατό των Λακεδαιμονίων από φόβο, εφοδίαζαν κρυφά τους πολιορκημένους με τρόφιμα, χρησιμοποίησε πολλά σκυλιά τα οποία άφησε ελεύθερα μέσα στο στρατόπεδό του, ειδικά προς την πλευρά των τειχών της Μαντινείας, ώστε να εμποδίζουν οποιαδήποτε κίνηση προς το μέρος του εχθρού.
του ΘΩΜΑ ΜΑΣΤΑΚΟΥΡΗ
Πηγή: istoria.gr