Το 1994 η UNESCO καθιέρωσε την 5η Οκτωβρίου ως Παγκόσμια Ημέρα των Δασκάλων, προκειμένου να δώσει έτσι μια ακόμα αφορμή στη διεθνή κοινή γνώμη, για κατανόηση και εκτίμηση του μεγέθους της προσφοράς του σπουδαίου αυτού λειτουργήματος. Σήμερα, πάνω από 100 χώρες στον πλανήτη μας τηρούν την Παγκόσμια Ημέρα των Δασκάλων, σαν ένα ελάχιστο δείγμα αναγνώρισης του ρόλου που διαδραματίζουν οι δάσκαλοι στη διάπλαση των αυριανών πολιτών, και, κατ’ επέκτασιν, στην ανάπτυξη των κοινωνιών μας. Η Ημέρα αυτή αποτελεί, επίσης, μια ημέρα κινητοποίησης των εκπαιδευτικών οργανώσεων, ώστε να τεθούν επί τάπητος οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουν καθημερινά, στην προσπάθειά τους να κάνουν τη δουλειά τους όσο το δυνατόν καλύτερα και πιο ευσυνείδητα.
Η οικονομική κρίση με τις τεράστιες αρνητικές επιπτώσεις που έχει προκαλέσει στην ποιότητα ζωής των Ελλήνων πολιτών δεν θα μπορούσε να αφήσει ανεπηρέαστο τον εκπαιδευτικό τομέα, έτσι οι δάσκαλοι στην χώρα μας τα τελευταία χρόνια έχουν υποστεί τις συνέπειές της κρίσης με αποτέλεσμα να έχουν ραγδαίες μειώσεις των μισθών τους, έλλειψη υλικοτεχνικής υποδομής και την ανασφάλεια που δημιουργείται από το ενδεχόμενο πιθανής απόλυσης. Οι εκπαιδευτικές ομοσπονδίες κάνουν λόγο για 8.500 κενές θέσεις στα Δημοτικά, τα Γυμνάσια και τα Λύκεια και 6.000 σε ειδικότητες των ολοήμερων.
Τα τελευταία χρόνια, το ενδιαφέρον επικεντρώνεται γύρω από τη συνάρτηση μεταξύ της ποιότητας των δασκάλων και της ποιότητας της εκπαίδευσης. Είναι αδιαμφισβήτητο το γεγονός ότι ένα ισχυρό εκπαιδευτικό δυναμικό χρειάζεται καλύτερες αμοιβές, και, πάνω από όλα διαρκή επιμόρφωση και υποστήριξη από ολόκληρο το σύστημα των θεσμών ενός κράτους.
Ιδιαίτερα στις σημερινές πολυσυλλεκτικές κοινωνίες, όπου τα τεχνολογικά επιτεύγματα διαδέχονται το ένα το άλλο με εντυπωσιακούς ρυθμούς, γίνεται φανερό ότι η εκπαίδευση των δασκάλων πρέπει να ενισχυθεί από την Πολιτεία με όλα τα απαραίτητα μέσα, προκειμένου στις αίθουσες διδασκαλίας να μπαίνουν επαγγελματίες έτοιμοι να αντιμετωπίσουν τις πολυπολιτισμικές, αλλά και τις τεχνολογικές ανάγκες και απαιτήσεις των σημερινών μαθητών. Και βέβαια, είναι σημαντικό για τη χάραξη οποιασδήποτε πολιτικής, που αφορά την εκπαίδευση, να συμμετέχουν σε αυτήν ενεργά και οι ίδιοι οι δάσκαλοι, οι οποίοι γνωρίζουν καλύτερα από τον καθένα τις ελλείψεις του συστήματος και πού πρέπει να δοθεί περισσότερη προσοχή, καθώς συχνά το θεωρητικό πλαίσιο διαφέρει κατά πολύ από τη σύγχρονη εκπαιδευτική πραγματικότητα.
Εξήντα εκατομμύρια δάσκαλοι σε όλον τον κόσμο αγωνίζονται αυτή τη στιγμή, και συχνά κάτω από πάρα πολύ αντίξοες συνθήκες, να κάνουν τα σχολεία έναν φιλόξενο χώρο μάθησης και δημιουργικής δραστηριότητας, όπου όλα τα παιδιά ανεξαιρέτως θα ενθαρρύνονται να αξιοποιούν στο έπακρο τις δυνατότητες και τις ικανότητές τους, μέσα σε περιβάλλον σεβασμού προς την αξιοπρέπεια και τα δικαιώματα του ανθρώπου.