Ο συμπατριώτης μας Γεώργιος Μπούζιος, έχει καταγράψει τις αναμνήσεις του υπό μορφή ημερολογίου, άρχισε τη συγγραφή του το 1980 και το τελείωσε λίγο πριν τη δύση της ζωής του, το 1998, στις σελίδες του, χειμαρρώδης όπως πάντα για όσους τον γνώρισαν, ιστορεί και εξιστορεί την καλοπέραση!!! που απήλαυσε!!!, κύρια, στους διάφορους τόπους εξορίας, πληρώνοντας!!! το τίμημα της συμμετοχής του στην Εθνική Αντίσταση 1941-1945, στο EAM «Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο».
Περίληψη των αφηγήσεων του ημερολογίου
Ο Γεώργιος Μπούζιος γεννήθηκε στα Βέρβαινα το 1919, όπου και έζησε τα χρόνια της νιότης του, κατάγονταν από φτωχή οικογένεια, ο πατέρας του είχε 10 παιδιά, όπως χαρακτηριστικά αφηγείται: -έμαθε λίγα γράμματα, γιατί δεν υπήρχαν τα χρήματα για να αγοράσει πλάκα με κοντύλι-,έμαθε την τέχνη του ράφτη, την οποία και εξάσκησε σε όλη την υπόλοιπη ζωή του.
Την 1η Οκτωβρίου 1940 είχε μετατεθεί στο 8ο Σύνταγμα του Ναυπλίου, όπου και τον βρήκε η κήρυξη του πολέμου στις 28 Οκτωβρίου και την 6η Απριλίου 1941 βρίσκεται στη Τρίπολη για να φυλάει τα μιάσματα!!!! τους «κομμουνιστές», που είχε φυλακίσει η δικτατορία του Μεταξά, στο 5ο Δημοτικό Σχολείο Τρίπολης.
Μετά την κατάρρευση του μετώπου και την κατάληψη της χώρας από τους Γερμανούς, οργανώθηκε στις τάξεις του EAM και προσχώρησε στην Αριστερά, αυτή του την αποκοτιά!! την πλήρωσε από το παρακράτος, που κατ’ ουσία κυβερνούσε τη χώρα, με ξυλοδαρμούς και απειλές κατά της ζωής του. Εξαιτίας αυτού του γεγονότος κατέφυγε από τα Βέρβαινα στην Αθήνα και κατόπιν στο Παράλιο Άστρος, όπου άνοιξε ραφτάδικο.
Δεν μπορούσε όμως να εξασκήσει το επάγγελμα, γιατί από φόβο δεν πλησίαζε κανείς, όπως αφηγείται χαρακτηριστικά: στο δημοψήφισμα του 1946, της βίας και της νοθείας, είχαν ανοίξει τρύπα στο παραβάν της κάλπης, για να δούνε τι θα «ρίξω» μέσα, σε εκείνο το δημοψήφισμα ψήφισαν και οι πεθαμένοι, ένας μάλιστα ψήφισε 7 φορές.
Όταν κατά την διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου, οι αντάρτες του Δημοκρατικού Στρατού χτύπησαν τον σταθμό χωροφυλακής του Αγίου Πέτρου, η κατάσταση έγινε αφόρητη, για τους αριστερούς και για όσους εν γένει συμμετείχαν στο ΕΑΜ, με οποιαδήποτε ιδιότητα. Οι απειλές έγιναν καθημερινότητα και τα συνεχόμενα παράπονα (του ιδίου) στη Διοίκηση Χωροφυλακής, που έδρευε στο Παράλιο Άστρος δεν έφεραν αποτέλεσμα, τελικά αναγκάστηκε να καταφύγει στον Ειρηνοδίκη, Ιωάννη Γρίβα, ο οποίος του είπε επί λέξει, τα εξής: αυτοί (οι παρακρατικοί) είναι κράτος εν κράτει και δεν μπορώ να κάνω τίποτα.
Μονόδρομος πλέον το φευγιό στην Αθήνα, με τα πόδια, αλλά και από εκεί με δόλο τον έφεραν πίσω, στο Παράλιο Άστρος, όπου συνελήφθη στις 16 Σεπτεμβρίου 1946, και ουσιαστικά αρχίζει το μαρτύριο του, στους ακόλουθους τόπους αναψυχής!!! «ένθα απέδρα πάσα οδύνη, λύπη και στεναγμός»: 18 μήνες στην Αλόννησο, 20 μήνες στην Ικαρία και 15 μήνες στο κολαστήριο της Μακρονήσου.
«Απολύθηκε» το 1952, όταν μετά τη Διεθνή κατακραυγή, εξαναγκάστηκε, η κυβέρνηση Πλαστήρα, να καταργήσει την Μακρόνησο, από τόπο εξορίας.
Πατήστε εδώ για να δείτε το φωτογραφικό υλικό από τις αναμνήσεις «των παιδικών κατασκηνώσεων!!!».
Αλλά ας αφήσουμε τον ίδιο να μας τα διηγηθεί γλαφυρά, μέσα από τις σελίδες του Προσωπικού του Ημερολογίου:
1. Μέρος πρώτο
Παρατηρήσεις του αναρτώντος:
1. Από τη ροή του ημερολογίου, έχουν αφαιρεθεί οι σελίδες που περιέχουν ονόματα (από την ευρύτερη περιοχή), καθώς οι περισσότεροι που αναφέρονται έχουν φύγει από τη ζωή, και οι σημερινοί απόγονοι, ή οι έχοντες το ίδιο επώνυμο, δεν φέρουν καμιά ευθύνη για τυχόν πράξεις ή παραλείψεις των προγόνων τους.
2. Ο Γεώργιος Μπούζιος ήταν πατέρας των Βασίλη και Παναγιώτας Μπούζιου.