Η φωτογραφία απεικονίζει 2 νεαρά κορίτσια να χαίρονται τη θάλασσα, αναγνωρίσαμε την δεξιά εξ’ αυτών και η οποία είναι, η Νίτσα Κουτσογιάννη (μετέπειτα Θάνου).
Παρατήρηση: Η χρονολόγηση προκύπτει από την ηλικία της πιο πάνω αναφερομένης, που ήταν 18 ετών και είχε γεννηθεί το 1917.
Η φωτογραφία μας παρέχει τις εξής χρήσιμες πληροφορίες:
1. Είναι τραβηγμένη από βάρκα, κάτω από το σημερινό θέατρο.
2. Πατήστε εδώ για να δείτε που κάθονταν οι εικονιζόμενες, σε σύγχρονη αναγωγή.
3. Η πίσω τους ξύλινη κατασκευή ήταν η περίφημη μπίγα, που έχει δώσει και τη σημερινή ονομασία στο μέρος, και για την οποία θα αναφερθούμε εκτενέστερα παρακάτω.
4. Η οικία που φαίνεται πίσω τους ήταν το παλιό σπίτι της Διονυσίας Λουρδή, σήμερα στη θέση του υπάρχει νεόδμητη κατασκευή.
5. Ακριβώς πίσω και πάνω από τις κοπέλες βρίσκεται το σημερινό Ανοιχτό θέατρο του Παραλίου Άστρους.
6. Τότε τα γυμνά πόδια των κοριτσιών θεωρούνταν προσβολή!!! της δημοσίας αιδούς!!! (έμμεσα).
Πατήστε εδώ για να δείτε τη μεγέθυνση της φωτογραφίας.
Η κατασκευή του Παλιού Λιμανιού
Στη θέση που είναι το σημερινό θέατρο ήταν το νταμάρι (λατομείο), το οποίο έγινε για να βγάλουν τις απαιτούμενες πέτρες, που χρειάστηκαν για την κατασκευή του Παλιού Λιμανιού. Η θέση του Παλιού λιμανιού είχε προβλεφθεί από το σχέδιο πόλης του 1864 και άρχισε η κατασκευή του προς τα τέλη του 19ου αιώνα.
Η μπίγα (γερανός) που βλέπουμε, στη φωτογραφία, ήταν ξύλινη κατασκευή και είχε γίνει σε σταθερή βάση για να φορτώνουν τις πέτρες σε μαούνα, για να τις μεταφέρουν και να τις ρίχνουν στα προϋπολογισμένα σημεία (κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας. Υπήρχε και άλλη μεγαλύτερη μπίγα, στο κέντρο του νταμαριού η οποία φόρτωνε τις πέτρες σε βαγονέτο (μικρό βαγόνι) χειροκίνητο, που πήγαινε πάνω σε ράγες για να τοποθετούν τις πέτρες στη θέση τους (πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας), μετά το πέρας των εργασιών το εν λόγω βαγόνι πετάχτηκε! στη θάλασσα, ανοιχτά από την μικρή παραλία με τα βότσαλα. Ο ανυψωτικός μηχανισμός, που βλέπουμε στη φωτογραφία, ήταν με βαρούλκο χειροκίνητο, η όλη κατασκευή ήταν άκρως επικίνδυνη αν κάνουμε τους παρακάτω συλλογισμούς: α) οι πέτρες ήταν ογκώδεις και ενός μέσου όγκου 2-3 κυβικά μέτρα εκάστη, με ειδικό βάρος περίπου > 3 γραμμάρια ανά κυβικό εκατοστό, η κάθε πέτρα ζύγιζε γύρω στους 3 τόνους και ξεπερνούσε κατά πολύ το SWL (Ασφαλές Φορτίο Εργασίας) της ξύλινης κατασκευής, δεν έχουμε πληροφορίες για εργατικό ή εργατικά ατυχήματα.
Υ.Σ: Η θέση που κατασκευάστηκε το Παλιό λιμάνι ήταν και είναι εσφαλμένη, διότι δεν υπολόγισαν τη μεγάλη επίδραση που εξασκεί ο ΝΑ άνεμος (Νοτιοανατολικός- Σορόκος) και ο οποίος πνέει κάθετα στη περιοχή, προξενώντας επανειλημμένα ζημιές στο λιμενοβραχίονα. Η ορθή επιλογή θα ήταν το φυσικό λιμάνι που υπήρχε στην περιοχή του Ατσιγγάνου και μάλιστα από την αρχαιότητα, όπως περιγράφει ο Παναγιώτης Φάκλαρης, καθηγητής Αρχαιολογίας του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, στο βιβλίο του: «ΑΡΧΑΙΑ ΚΥΝΟΥΡΙΑ-ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ-» Αθήνα 1990 ΕΚΔΟΣΗ ΤΑΜΕΙΟΥ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΩΝ ΠΟΡΩΝ ΚΑΙ ΑΠΑΛΛΟΤΡΙΩΣΕΩΝ.
* Προς αποφυγή παρανόησης: Κότρωνα εννοεί τον χαρακτηριστικό βράχο, που είναι πάνω από το εκκλησάκι του Προδρόμου.