Η φτώχεια αποτελεί αιτία αφανισμού χιλιάδων οικογενειών, αλλά και ολόκληρων κοινοτήτων και εθνών, καθώς βρίσκεται στη ρίζα πολλών από τις πολιτικές αναταραχές και τις ένοπλες συγκρούσεις που ταλανίζουν την υδρόγειο.
Σήμερα, αν και ο πλανήτης μας είναι πλουσιότερος από όσο έχει υπάρξει ποτέ, ο αριθμός των ανθρώπων που υποφέρουν από την έλλειψη τροφής και τη φτώχεια ανέρχεται σε πάνω από ένα δισεκατομμύριο παγκοσμίως, ενώ μόνο από το 1990 μέχρι το 2004, η φτώχεια έχει προκαλέσει το θάνατο 270 εκατομμυρίων ανθρώπων.
Από την άλλη μεριά σε πρόσφατη έκθεση του ΟΑΣΑ υπολογίζεται ότι οι εργαζόμενοι που στερούνται υγειονομικής περίθαλψης και βασικών παροχών φτάνουν σήμερα το 1,8 δισεκατομμύρια άτομα. 1,2 δισεκατομμύρια άνθρωποι κερδίζουν λιγότερο από 2 δολάρια την ημέρα. Επιπλέον, πρέπει να τονιστεί πως το ΚΕΝΤΡΟ ΧΡΟΝΙΑΣ ΦΤΩΧΕΙΑΣ – μια ΔΙΕΘΝΗΣ ΟΜΑΔΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΩΝ ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΩΝ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΩΝ ΚΑΙ ΜΗ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΩΝ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ- δημοσίευσε τη μελέτη χρόνιας φτώχειας 2008-2009. Σύμφωνα, με την μελέτη περίπου 320-443 εκατομμύρια άνθρωποι είναι παγιδευμένοι στην χρόνια φτώχεια. Δηλαδή δεν έχουν απλώς ένα χαμηλό εισόδημα αλλά έχουν ελλιπή πρόσβαση σε φαγητό, εκπαίδευση, ασφαλές πόσιμο νερό και υπηρεσίες υγείας. Και συνήθως πεθαίνουν πρόωρα από αντιμετωπίσιμα νοσήματα.
Αυτή είναι μια άλλη σημαντική πτυχή της οικονομικής κρίσης και μπορούμε να φανταστούμε που θα εκτοξευτούν αυτά τα στοιχεία την επομένη χρονιά όταν η κρίση θα έχει κορυφωθεί και οι επιπτώσεις της θα είναι μετρήσιμες. Ο αγώνας για την καταπολέμηση της φτώχειας, της ανασφάλιστης εργασίας, της κοινωνικής προστασίας έχει υποχωρήσει και θα εξασθενήσει ακόμα περισσότερο.
H Παγκόσμια Τράπεζα εξέδωσε «Τόμο», ειδικώς αφιερωμένο στην τύχη των φτωχών του πλανήτη μας, εν μέσω μιας πρωτοφανούς οικονομικής κρίσης και ύφεσης, που πλήττει την παγκόσμια οικονομία την τελευταία διετία.
Αν δε συγκεντρωθεί ένα σημαντικό, έστω τμήμα από το ποσό των 11,6 δις, τότε οι έως σήμερα επιτευχθείσες πρόοδοι, σε φτωχές περιοχές του πλανήτη μας.
Κεφάλαια ύψους 11,6 δις δολαρίων, απαιτούνται, άμεσα για τη βοήθεια των φτωχών χωρών του πλανήτη, εκτιμά σε έκθεση της η Παγκόσμια Τράπεζα, τονίζοντας ότι έτσι θα προχωρούσαν έργα για την Παιδεία, την Υγεία, την Κοινωνική Περίθαλψη και τις Υποδομές.

Σύμφωνα με την Επιτροπή του Ο.Η.Ε. για το Κοινωνικά, Οικονομικά και Πολιτιστικά Δικαιώματα, «η φτώχεια μπορεί να οριστεί ως η ανθρώπινη κατάσταση που, χαρακτηρίζεται από συνεχή ή χρόνιο στέρηση των πόρων, των ικανοτήτων, των επιλογών, της ασφάλειας και της δύναμης που απαιτούνται Για την απόλαυση ενός επαρκούς επιπέδου διαβίωσης και άλλων αστικών, πολιτιστικών, οικονομικών, πολιτικών και κοινωνικών δικαιωμάτων».
Από το 1993 η παγκόσμια κοινότητα με απόφαση της Γενικής Συνέλευσης του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, τηρεί τη 17η Οκτωβρίου κάθε χρόνου ως Διεθνή Ημέρα για την Εξάλειψη της Φτώχειας.
Το 1995, η Γενική Συνέλευση προχώρησε ένα βήμα πιο πέρα αυτήν την πρωτοβουλία για την αντιμετώπιση του μείζονος προβλήματος της φτώχειας, ανακηρύσσοντας τα έτη 1997-2006 ως Πρώτη Δεκαετία των Ηνωμένων Εθνών για την Εξάλειψη της Φτώχειας επικεντρώνοντας στην ιδέα ότι η «εξάλειψη της φτώχειας αποτελεί επιτακτικό ηθικό, κοινωνικό, πολιτικό και οικονομικό μέλημα της ανθρωπότητας».
Ο ρόλος και η συμβολή της UNESCO επικεντρώνονται στην ευαισθητοποίηση των ηγεσιών και της κοινής γνώμης γύρω από το γεγονός, ότι από την εξάλειψη της φτώχειας εξαρτώνται άμεσα τα πιο θεμελιώδη από τα ανθρώπινα δικαιώματα. Μόνο η σωστά οργανωμένη και θεσμοθετημένη συνεργασία μεταξύ πλουσίων και φτωχών χωρών, όταν αυτή δε μένει μόνο στα μεγάλα λόγια, αλλά προχωρά με επί της ουσίας έργα, μπορεί να αποφέρει αποτελέσματα στον αγώνα κατά της φτώχειας.
Τα μέσα που μπορούν να προσφέρουν μια αξιοπρεπή διαβίωση, σε όλους υπάρχουν και αυτό είναι μια αδιαμφισβήτητη πραγματικότητα. Επομένως αυτό που χρειάζεται είναι η συνειδητοποίηση ότι η ισότιμη βελτίωση του βιοτικού επιπέδου σε παγκόσμια κλίμακα θα ωφελήσει εξίσου και τις φτωχότερες, αλλά και τις πλουσιότερες χώρες, τόσο από οικονομικής όσο και από πολιτικής, κοινωνικής και πολιτιστικής άποψης. Κράτη, μη κυβερνητικοί οργανισμοί και ιδιωτικοί φορείς, οφείλουν να εργαστούν από κοινού, ώστε κανένας άνθρωπος στον κόσμο να μην στερείται το φαγητό και την πρόσβαση σε μέσα που θα του εξασφαλίζουν την επιβίωση και τη δυνατότητα να αποτελεί ενεργό κομμάτι του κοινωνικού συνόλου.
Υπολογίζεται ότι 1 δις άνθρωποι ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας με λιγότερο από 1 δολάρια τη μέρα, 50.000 άνθρωποι πεθαίνουν κάθε μέρα, από την φτώχεια και την πείνα, 600 εκατομμύρια παιδιά ζουν σε συνθήκες απόλυτης φτώχειας και 10 εκατομμύρια από αυτά πεθαίνουν, κάθε χρόνο, από την πείνα.
Ένα ακόμη αρνητικό παράδειγμα, είναι ότι 6,5 εκατομμύρια των κατοίκων της Βόρειας Κορέας υποσιτίζονται σήμερα, και εάν, δεν χορηγηθεί αμέσως εξωτερική βοήθεια, ο αριθμός τους θα αυξηθεί.
Στελέχη μη Κυβερνητικών Οργανώσεων της UNESCO, από την Ασία, σε επικοινωνία που είχαμε πρόσφατα, εξέφρασαν ανησυχία σχετικά με τη συνεχή και αλματώδη επιδείνωση της όλης κατάστασης και τόνισαν με έμφαση πως η Β. Κορέα ζει μια από τις χειρότερες περιόδους κρίσης στην ιστορία της. Παράλληλα, πρέπει να επισημάνουμε πως άλλες 37 χώρες σε ολόκληρο τον πλανήτη βιώνουν παρόμοιες καταστάσεις, εξαιτίας της αλματώδους αύξησης των τιμών μιας σειράς διατροφικών αγαθών.
Από την άλλη τα βιοκαύσιμα παράγονται από τα φυτά, και αυτό οδηγεί σε αύξηση των τιμών των τροφίμων και στην καταστροφή των δασών. Έτσι, η χρησιμοποίηση τροφίμων για να αυξηθούν οι καλλιεργήσιμες εκτάσεις για την παραγωγή καυσίμων και κατ’ επέκταση η αύξηση των τιμών των τροφίμων στερεί τροφές από δεκάδες λαούς, όπως το ρύζι και τα δημητριακά, που αποτελούν τον κορμό της διατροφής τους.
Με αυτόν τον τρόπο, η προσπάθεια προστασίας του περιβάλλοντος δημιουργεί προς το παρόν περισσότερα προβλήματα από οφέλη. Το ζήτημα μπορεί να λυθεί στα πλαίσια των διεθνών οργανισμών, οι οποίοι θα πρέπει να επανεξετάσουν τις επιπτώσεις της περιβαλλοντικής τους πολιτικής στην παγκόσμια οικονομία.
Αλλά και στην χώρα μας, τα ποσοστά της φτώχειας είναι κατά 5% υψηλότερο, από το ευρωπαϊκό μέσο. Είναι μια διαπίστωση, από την οποία οφείλουμε να διδαχτούμε όλοι μας, και να πάρουμε ουσιαστικά και ριζικά μέτρα. Δυστυχώς, ζούμε σε μια κοινωνία, όπου τα κέρδη των μεγάλων επιχειρήσεων διπλασιάζονται ενώ οι εργαζόμενοι παίρνουν αυξήσεις μικρότερες του πληθωρισμού, με αποτέλεσμα το χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών να διευρύνεται ολοένα και περισσότερο. Έχουμε φτάσει πια στο σημείο να αναρωτιόμαστε, εάν πλέον η ανθρωπότητα πηγαίνει μπροστά ή κάνει αλματώδη βήματα προς τα πίσω.
Είναι βέβαιο πως με τις τελευταίες οικονομικές εξελίξεις με τα χρηματιστήρια και τις τράπεζες, ιδιαίτερες συνέπειες και επιπτώσεις θα έχουν οι φτωχοί, οι οποίοι και θα είναι τα μεγάλα θύματα αυτής της κατάστασης.
Βλέποντας αυτή την κατάσταση, θα πρέπει να αναλογιστούμε ποια θα είναι η εξέλιξη του πλανήτη μας. Ποια θα είναι η πορεία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και τις ανθρώπινης αξιοπρέπειας ; Ζούμε σε μια εποχή, που οι κοινωνίες, έτσι όπως τις έχουμε φτιάξει, μοιάζουν να καταλύουν σιγά-σιγά, όλες εκείνες τις αξίες αξιοπρέπεια στην ανθρώπινη ζωή, σεβασμός στα δικαιώματα του ανθρώπου για τις οποίες η ανθρωπότητα αγωνίστηκε τις προηγούμενες δεκαετίες, ενώ όσο περνούν τα χρόνια, θα έπρεπε να τις θωρακίζουμε.
Έχουμε φτάσει πια σε οριακό σημείο. Είναι χρέος όλων μας να αναλογιστούμε στο έπακρο τις ευθύνες μας. Οι χώρες και οι κυβερνήσεις να αναλάβουν ουσιαστικές πρωτοβουλίες, ώστε να καταπολεμηθεί το ζήτημα αυτό.
Τα Ηνωμένα Έθνη, προσπαθούν να ευαισθητοποιήσουν τις κυβερνήσεις και να καταρτίσουν μέτρα, ώστε να τερματιστεί η φτώχεια και να πάψουν να υποφέρουν τα εκατομμύρια των ανθρώπων σε όλον τον κόσμο.

Πηγή: unescopireas.gr