Σαν σήμερα, στις 13 Νοεμβρίου 1979, φεύγει από τη ζωή ο Δημήτρης Ψαθάς του Ιωάννου υπήρξε Έλληνας δημοσιογράφος, συγγραφέας, περισσότερο θεατρικός. Γεννήθηκε στη Τραπεζούντα του Πόντου τον Οκτώβριο του 1907 και το 1923 μετά το τέλος της μικρασιατικής εκστρατείας εγκαταστάθηκε στην Αθήνα όπου τελειώνοντας τις σπουδές του αφιερώθηκε τόσο στη δημοσιογραφία και ιδιαίτερα στην ευθυμογραφία όσο και στο θέατρο. Εργάστηκε στις εφημερίδες «Ελεύθερο Βήμα», «Αθηναϊκά Νέα», για πολλά χρόνια στα «Νέα» ως χρονογράφος και τελευταία στην «Ελευθεροτυπία». Το 1937 εξέδωσε το πρώτο του χιουμοριστικό βιβλίο με τον τίτλο «Η θέμις έχει κέφια» και τον επόμενο χρόνο το δεύτερο βιβλίο του «Η Θέμις έχει νεύρα». Το έργο που τον έκανε όμως πανελλήνια γνωστό ήταν το «Μαντάμ Σουσού».

. Τη δραματική περίοδο της Ιταλογερμανικής Κατοχής ο Δημήτρης Ψαθάς περιέγραψε με το δικό του αμίμητο τρόπο στα βιβλία του “Χειμώνας του 41” (1945), “Αντίσταση” (1945), και “Το χιούμορ μιας εποχής” (1946). Ο συγγραφέας ταξίδεψε στη Γαλλία, Αγγλία, Αμερική, Τουρκία, Αίγυπτο και περιέλαβε τις εντυπώσεις του στα βιβλία του “Κάτω από τους ουρανοξύστες” (1950), “Στη χώρα των μυλόρδων” (1951) και “Παρίσι, Σταμπούλ κι άλλα εύθυμα ταξίδια” (1951). Επίσης, εξέδωσε ένα άλλο χιουμοριστικό μυθιστόρημα, που περιλαμβάνει σάτιρα των ηθών της εποχής, με τον τίτλο “Οικογένεια βλαμμένου” (1956) και σειρά εύθυμων διηγημάτων που τιτλοφορούνται “Παρ ολίγον να γελάσουμε” (1960). Επιλογή χρονογραφημάτων του περιέλαβε σε τρία βιβλία με τους τίτλους “Από την εύθυμη πλευρά”, “Στο καρφί και στο πέταλο”, και “Πέρα βρέχει” (1960). Παράλληλα με τη δημοσιογραφία ο Δημήτρης Ψαθάς επιδόθηκε με θριαμβευτική επιτυχία και στη συγγραφή κωμωδιών, μερικές από τις οποίες κατέρριψαν το ρεκόρ των παραστάσεων στην Ελλάδα. Οι κωμωδίες του, που παίχθηκαν απ όλους σχεδόν τους κεντρικούς θιάσους της Αθήνας και με τους μεγαλύτερους Έλληνες ηθοποιούς είναι “Το στραβόξυλο” (1940), “Ο εαυτούλης μου” (1941), “Οι Ελαφρόμυαλοι” (1942), “Μαντάμ Σουσού” (1942), “Σκίτσα της εποχής” (όπου περιλαμβάνονται τα μονόπρακτα “Ο Κηφισοφών”, “Γαλάζια χελώνα”, “Νευρικός κύριος”, “Τρελοί της εποχής” και “Ιφιγένεια. . . εν Μαύροις”, 1944), “Φον Δημητράκης” (1947), “Η ζωή είναι ωραία” (1952), “Ζητείται ψεύτης” (1953), “Μικροί Φαρισαίοι” (1954), “Ο φαύλος κύκλος” (1954), “Ένας βλάκας και μισός” (1956), “Προς Θεού μεταξύ μας” (1957), “Φωνάζει ο κλέφτης” (1958), “Εταιρία θαυμάτων” (1959), “Η Μαίρη τα λέει όλα” (1960), “Εξοχικόν κέντρον ο Έρως” (1960), “Εμπρός να γδυθούμε” (1962), “Χαρτοπαίχτρα” (1963), “Ξύπνα, Βασίλη” (1965), “Ο αχόρταγος” (1966), “Ο κουτσομπόλης” (1968), “Προίκα μου αγαπημένη” (1968), “Οι ατίθασοι” (1970), “Ο αφελής” (1973), “Το ανθρωπάκι” (1974). Τα περισσότερα από τα θεατρικά του έργα έχουν γίνει κινηματογραφικές ταινίες με τεράστια επιτυχία-η υψηλή θεαματικότητά τους από την τηλεόραση απ όπου προβάλλονται σήμερα αποδείχνει το αξεπέραστο ταλέντο του δημιουργού τους και τη μόνιμη επικαιρότητα των θεμάτων τους. Ο Δημήτρης Ψαθάς εξέδωσε επίσης και ένα ιστορικό χρονικό 500 σελίδων, συγκλονιστικό ντοκουμέντο από τη ζωή, τους διωγμούς και την αντίσταση του ελληνισμού της ιδιαιτέρας του πατρίδας, με τίτλο “Γη του Πόντου” (1966).