Η φωτογραφία απεικονίζει παρέα σε ταβερνείο, τα μέλη που την αποτελούν είναι από δεξιά προς τα αριστερά, τα εξής: 1. Γιάννης Τζουβελέκος, 2. Βασίλης Σελίμος, 3. Δήμος Καραπάνος, πατέρας της Ειρήνης Φούφα (Καραπάνου), και 4. Ο «αυτόχθων!!» Μίμης Κοράλλης.

Η εικόνα μας παρέχει τις εξής πληροφορίες:

1. Είναι τραβηγμένη στη χασαποταβέρνα «Η φτώχεια» του Κωνσταντίνου Ιωαν. Κουτσογιάννη, η οποία ήταν επί της οδού Ζαφειρόπουλου (πεζόδρομος), σήμερα στη θέση της υπάρχει το κατάστημα παραδοσιακών προϊόντων «Ο Μαλεβός».
2. Είναι χρονολογημένη το 1962.
3. Οι τρεις πρώτοι, προαναφερόμενοι, ήταν από το Καστρί, μοναδική «παραφωνία!!» στη παρέα αποτελεί ο Μίμης Κοράλλης κάτοικος Παραλίου Άστρους, η οικογένεια του κατοικούσε εδώ «αναντάμ παπαντάμ».
4. Οι Καστρίτες κατέφτασαν στο τόπο μας στις αρχές του 1900, ο κύριος όγκος τους μετά το 1910, και κατέλαβαν βασικά τον κεντρικό τομέα του Νησιού. Η απασχόληση τους στις ελιές, τους χειμερινούς μήνες, ήταν η βασική αιτία της μετοίκησης τους. Κυρίως ήταν διπλοκάτοικοι, στο Παράλιο Άστρος κατέβαιναν μετά την 6^ην Δεκεμβρίου, εορτή του πολιούχου τους Αγίου Νικολάου, και ανέβαιναν μετά την 25^ην Μαρτίου, εορτή της Ευαγγελιστρίας. Στο διάστημα αυτό απασχολούνταν με το μάζεμα της ελιάς, το κλάδεμα των δέντρων, την λίπανση τους, και γενικότερα με αγροτικές εργασίες. Η μεταφορά της οικοσκευής τους γίνονταν με φορτηγά αυτοκίνητα, τα τελευταία χρόνια, έτσι λοιπόν στη καρότσα έβλεπες: Ανθρώπους, ζώα, μπαγάζια και ότι άλλο μπορεί να φανταστεί ο νους. Τα παιδιά ακολουθούσαν τους μεγαλύτερους και έτσι «αιμοδοτούσαν» το Δημοτικό Σχολείο, το οποίο ξεπερνούσε τον αριθμό των 100 μαθητών. Οι Καστρίτες αναζωογόνησαν την οικονομική ζωή, και όχι μόνο, του τόπου μας, άλλωστε πολλές οικογένειες έγιναν και μόνιμοι κάτοικοι με αποτέλεσμα από την «επιμειξία!!» που έχουμε υποστεί!! σε πολλούς από εμάς (τους αυτόχθονες!!) η «άλλη μισή μας καρδιά» στο Καστρί βρίσκεται. Σήμερα η διπλοκατοίκηση έχει εκλείψει.
5. Η ονομασία της ταβέρνας «Η φτώχεια» ενόχλησε επί Χούντας το οικείο αστυνομικό τμήμα, γιατί τους χάλαγε τη «μανέστρα!!» (την έξωθεν καλήν μαρτυρίαν!!), και έτσι πίεσαν τον ιδιοκτήτη να αλλάξει το όνομα της, όπερ και εγένετο.