(Φωτ. από αριστερά Ανδρέας και Γιώργος Δρίκος)

Το ημερολόγιο έγραφε 14 Μαρτίου 1944, η Ελλάδα στέναζε κάτω από την μπότα των κατακτητών, ο Ανδρέας Δρίκος με το καΐκι του «Τρεις Ιεράρχες» εκτελούσε μεταφορές εμπορευμάτων από την Αργολίδα προς το Παράλιο Άστρος και τανάπαλι, εκείνη την εποχή δεν υπήρχε η σημερινή επαρχιακή οδός Άργους – Λεωνιδίου και η συγκοινωνία γίνονταν δια θαλάσσης.

Εκείνη την αποφράδα μέρα πήρε ναύλο για να μεταφέρει εμπορεύματα από τους Μύλους προς το Παράλιο Άστρος, για το σκοπό αυτό πήρε μαζί του το γιο του Γιώργο, 39 ετών ο πατέρας και 14 ο γιος.

Φθάνοντας στους Μύλους, πήγαν στο σιδηροδρομικό σταθμό για να παραλάβουν το εμπόρευμα που είχε φτάσει από την Αθήνα και το οποίο ήταν ένα μπαούλο, με περιεχόμενο μη επιβεβαιωμένο.

Οι ναζί είχαν παρακολουθήσει το μπαούλο από την Αθήνα και κάτι στο περιεχόμενο του δεν τους άρεσε, τοποθέτησαν λοιπόν μέσα εκρηκτικά με ωρολογιακό μηχανισμό πριν το παραλάβουν οι Ανδρέας και Γιώργος Δρίκος και χωρίς να το ξέρουν. Μετά το φόρτωσαν στο καΐκι τους και ξεκίνησαν να φύγουν, μόλις βγήκαν από το λιμανάκι των Μύλων τα εκρηκτικά ανατινάχθηκαν, με αποτέλεσμα να σκοτωθούν και οι 2 επιβαίνοντες -Ανδρέας και Γιώργος Δρίκος-. Σημειωτέο δε ότι, σύμφωνα με μαρτυρίες οι ναζί ήταν στημένοι στο πολυβολείο στη παραλία -υπάρχει και σήμερα- και σε περίπτωση που πάθαιναν αφλογιστία τα εκρηκτικά θα τους θέριζαν με τα πολυβόλα.

Υ.Σ: Περιττό να σημειώσουμε ότι επρόκειτο για έγκλημα πολέμου, ένα από τα πολλά που υπέστη ο Ελληνικός λαός από το «Τρίτο Ράιχ».