Μεγάλη Εβδομάδα και η σκέψη των παλιότερων έρχεται αυτόματα  στο σήμα κατατεθέν του τόπου μας, τον μακαριστό Αρχιμανδρίτη Άνθιμο Ευείδη, ποιμένα του Παραλίου Άστρους και ηγούμενο του μοναστηριού της Παλιοπαναγιάς. Η μελωδική φωνή που έχει λείψει από το τόπο μας και ήταν πόλος έλξης για πολύ κόσμο ντόπιο και ξένο να έρθει να γιορτάσει την Εβδομάδα των Παθών για να ακούσει το << …σήμερον κρεμάται επί ξύλου…>> και το <<…Χριστός Ανέστη…>>.  Ο πάτερ-Άνθιμος, με καταγωγή από την Κωνσταντινούπολη, ήρθε πρόσφυγας μετά τον Μικρασιατικό ξεριζωμό το 1922 στην Αθήνα , στη περιοχή μας τον έφερε αρχές της δεκαετίας του 30 πρόγονος γνωστής οικογένειας του τόπου μας και αμέσως ντύθηκε τα ράσα σαν δόκιμος στο μοναστήρι της Λουκούς (ήταν ανδρικό τότε). Σε σύντομο χρονικό διάστημα χειροτονήθηκε καλόγερος και έφτασε στο αξίωμα του Ηγουμένου του μοναστηριού, αργότερα μετατέθηκε στο μοναστήρι της Παλιοπαναγιάς (όταν η Λουκού μετατράπηκε σε γυναικείο μοναστήρι) με ταυτόχρονη χειροτονία του σε ιερέα-Αρχιμανδρίτη.

Στο Παράλιο Άστρος ανέλαβε ποιμενάρχης αρχές της δεκαετίας του 40 και σημάδεψε μισό αιώνα με τη συμπεριφορά και τον τρόπο σκέψης του. Θα περίμενε κανείς ότι επειδή προέρχονταν από τις τάξεις του μοναχισμού θα ήταν τυπολάτρης και αρτηριοσκληρωτικός, αντίθετα όμως ήταν πολύ μπροστά από την εποχή του με τη μεγάλη εξωστρέφεια (κοινωνικός) που τον διέκρινε και το αίσθημα της φιλοξενίας που ήταν σε αγαστή συμφωνία με τα διδάγματα του Χριστού. Οι καινοτομίες στο λατρευτικό μέρος έμειναν ονομαστές και έγιναν μέρος των εθίμων του τόπου μας, π.χ. το Αντίπασχο το γιόρταζε στην πλατεία του χωριού, εφαρμόζοντας 40 χρόνια πριν το Δόγμα του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου –ότι ο θεός λατρεύεται παντού-.

Δεν υπάρχει ντόπιος ή ξένος  που να μην θυμάται  τον Παπάνθιμο καθισμένο στο μπαλκόνι του ή στο τραπεζάκι του μπροστά από το καφενείο του Δασκολιά να χαιρετά τον κόσμο και να τον ευλογεί. Η κοινωνικότητα του βοήθησε και στη τουριστική προβολή του τόπου.

Το μοναστήρι της Παλιοπαναγιάς έγινε το δικό μας μοναστήρι συρρέοντας πλήθος κόσμου ακόμα και σε γιορτές μη θρησκευτικές όπως η Πρωτομαγιά. Τα λουκούμια, οι κουραμπιέδες ήταν στην ημερήσια διάταξη και οι θύρες ήταν διάπλατα ανοιχτές σε κάθε επισκέπτη.

Η βοήθεια που πρόσφερε σε φτωχούς και κατατρεγμένους ήταν απλόχερη, σε πόσες οικογένειες είχε προσφέρει δωρεάν κτήματα και οικόπεδα Μοναστηριακά?

Νοσταλγώντας τον μας πιάνει μια γλυκιά μελαγχολία στη θύμηση του που έμεινε ανεξίτηλη στα χρόνια που πέρασαν χωρίς αυτόν.

Κοίτα ΕΔΩ.

                             Γιώργος Καλός  -και τω θεώ δόξα-.