Η ύπαρξη του ξεκινά, σύμφωνα με γραπτές μαρτυρίες, τον 19ο αιώνα στο Νησί του Παραλίου Άστρους, υπό τη σκιά του Κάστρου, σε συνθήκες Κρυφού Σχολειού, λειτούργησε μετέπειτα σαν Αλληλοδιδακτικό Σχολείο, δημιούργημα του οραματιστή ηγέτη του τόπου μας, Παναγιώτη Ζαφειρόπουλου (Άκουρου).
Στη συνέχεια μεταφέρθηκε στο «γιαλό» από το Νησί, αφού πλέον ομαλοποιήθηκε η λειτουργία του Ελληνικού Κράτους και μετριάστηκε ο εξ’ «Ανατολών» κίνδυνος, στο ισόγειο της οικίας του Γιάννη Ρούπα -επί της οδού Ζαφειρόπουλου- και αρχές του 1900 μεταφέρθηκε στο καινουργιοφτιαγμένο Παλιό Σχολείο, και ήταν!! στη θέση που σήμερα είναι κτίριο που στεγάζει το καφέ “Wet”, δίπλα από το σημερινό Δημοτικό Σχολείο. Tο προαναφερόμενο κτίριο λειτούργησε μέχρι και το τέλος της σχολικής χρονιάς του 1939-1940, σύμφωνα με μαρτυρίες των τότε μαθητών.
Ο μεγάλος Ευεργέτης του τόπου μας, Ιωάννης Μαρούδης (φωτογραφία) –η προτομή του υπάρχει στην αυλή του σημερινού Δημοτικού Σχολείου-, με το μεγαλείο ψυχής που τον διέκρινε, άφησε εντολή στη Διαθήκη του να κατασκευαστεί σύγχρονο Σχολείο, έτσι λοιπόν το 1935 απαλλοτριώθηκε το κτήμα (αλώνι) του Γεωργίου Κουτσογιάννη, στη θέση που είναι το σημερινό Δημοτικό Σχολείο, και άρχισε αμέσως η κατασκευή του, αποπερατώθηκε και παραδόθηκε σε χρήση κατά το σχολικό έτος 1940-1941,για την ακρίβεια λειτούργησε στις 27 Οκτωβρίου 1940. Το Σχολείο ήταν ισόγειο, και ο όροφος προστέθηκε τα τελευταία χρόνια.