Του Γ. Κτικαδιανού
Ανεξάρτητα από το εκλογικό αποτέλεσμα οι εκλογές της 6ης Μαΐου είναι μοναδικές. Όσο πίσω και αν γυρίσει κάποιος το κεφάλι του , δεν θα βρει άλλες ανάλογες. Δέκα σημεία είναι εκείνα τα οποία τις κάνουν να μη μοιάζουν με όλες τις προηγούμενες.
1ο Διάρκεια της προεκλογικής περιόδου. Η βραχύβια προεκλογική περίοδος είναι μοναδικό φαινόμενο στην σύγχρονη μεταπολιτευτική πολιτική ιστορία. Οι μέρες που η περίοδος αλιείας ψήφων κρατούσε μήνες έχουν περάσει.
2ο Συγκεντρώσεις. Το τραγουδάκι του Σαββόπουλου για «την πλατεία που ήταν γεμάτη» φαίνεται ότι θα περάσει σύντομα στην συλλογική μνήμη και στην ιστορία. Σε αυτές τις εκλογές τα μεγάλα κόμματα προτιμούν την ασφάλεια που προσφέρουν τα κλειστά γυμναστήρια από την έκθεση στις μεγάλες πλατείες . Σίγουρα , οι κατασκευαστές πλαστικών σημαιών δεν θα αισθάνονται και τόσο καλά
3ο Ο φόβος των υγρών και στερεών τροφίμων . Ίσως για πρώτη φορά τα γιούχα που εκφράζονται με την εκτόξευση τροφίμων διαδραματίζουν τόσο σημαντικό ρόλο στην πολιτική ζωή. Η αποδοχή ενός υποψηφίου πλέον δεν μετριέται με χειροκροτήματα αλλά με ποσότητες τροφίμων και νερών.
4ο Τα άδεια ταμεία. Οι γιγαντοαφίσες, τα λαμπερά εκλογικά κέντρα και η σύνδεση της εκλογικής ισχύος με τον πλούτο είναι πλέον παρελθόν. Τα κόμματα, υπερχρεωμένοι οργανισμοί και τα ίδια , θα πρέπει να συμπεριφερθούν όπως οι απελπισμένοι εργαζόμενοι , συνταξιούχοι και επαγγελματίες που έγιναν θύματα της πολιτικής τους.
5ο Τα «θα». Προσλήψεις, διευθετήσεις και υποσχέσεις ήταν το γνώριμο μενού όλων των εκλογικών αναμετρήσεων του παρελθόντος. Σήμερα αυτά τα «θα» , έχουν χαθεί. Η καταστροφική εμπειρία του «λεφτά υπάρχουν» καθιστούν πλέον τους πολιτικούς απογόνους των προηγούμενων αρχηγών ιδιαίτερα επιφυλακτικούς στην χρήση του «θα».
6ο Η «γκιλοτίνα». Ποτέ στο παρελθόν δεν υπήρχαν τόσοι πολλοί πολιτικοί που κατέβαιναν στο εκλογικό στίβο με το φόβο της εξαφάνισης. Από νεοφερμένους πολιτευτές μέχρι αρχηγούς η αγωνία ότι σε περίπτωση αποτυχίας δεν θα υπάρχει πολιτικό αύριο για αυτούς , είναι πλέον διάχυτη και αναγνωρίσιμη όσο και αν όλοι τους –και κυρίως οι αναγνωρίσιμοι βουλευτές- προσπαθούν να κρύψουν.
7ο Τα Media. Η παρουσία -θετική και αρνητική – των media σε αυτές τις εκλογές είναι έκδηλη . Η παρουσία στα ψηφοδέλτια των κομμάτων τόσο των δημοσιογράφων όσο και των γόνων τους είναι εντυπωσιακή. Οι αρχηγοί των κομμάτων προφανώς ποντάρουν στην αναγνωρισιμότητα τους. Όμως το σύνθημα που κυριαρχεί στους τοίχους των μεγάλων πόλεων που αφορά τα media και η πτώση που καταγράφουν οι εφημερίδες και η τηλεθέαση αποτελούν ένα ισχυρό κίνδυνο για την αποδοτικότητα της επιλογής αυτής.
8ο Οι απουσίες. Οι ηχηρές απουσίες από τα ψηφοδέλτια των κομμάτων , των πολιτικών εκείνων που αποφάσισαν να μη συμμετέχουν στην εκλογική αναμέτρηση , κάνει αυτές τις εκλογές να μοιάζουν με «φαγητό χωρίς αλάτι».
9ο Ο δικομματισμός. Η εναλλαγή των δύο μεγάλων κομμάτων στη Κυβέρνηση μέχρι πριν από λίγα χρόνια λειτουργούσε ως αξίωμα. Οι μεγάλοι με την σειρά τους , καθισμένοι στον αυτοκρατορικό τους θρόνο , αγνοούσαν όλους τους υπόλοιπους αφού για αυτούς οι «μικροί» ήταν το απαραίτητο συμπλήρωμα για να γίνει «πρωτάθλημα» . Σε αυτές τις εκλογές ίσως αισθανθούν στο πετσί τους την παροιμία που εμφανίζει ως απαραίτητο το ΚΑΙ μυρμήγκι.
10ο Παγκοσμιοποίηση. Αυτές οι εκλογές διεκδικούν ένα ρεκόρ. Ποτέ άλλοτε ελληνικές εκλογές δεν θα προσελκύσουν το ενδιαφέρον τόσο πολλών ανθρώπων από την Ευρώπη και από όλο τον κόσμο.