Περιβάλλον; Τώρα με την Κρίση;
Οι ασυνήθιστες/έμμονες /παγκοσμιοποιημένες πλημμύρες και πυρκαγιές (στατιστικώς προβλεπόμενες απ΄ τα μαθηματικά προσομοιώματα της κλιματικής αλλαγής) δοκιμάζουν ήδη τα όρια των Παγκόσμιων Οικονομιών.
Ηδη, μεγάλες διεθνείς Τράπεζες και μεγάλες Ασφαλιστικές κι Αντασφαλιστικές Εταιρείες, έχουν επανειλημμένως συμμετάσχει (απ΄ το 1995) σε ειδικά Οργανωμένες Συναντήσεις τους, με μοναδικό θέμα τις επι των αγορών συνέπειες των απειλουμένων μεγαπτωχεύσεων, εξαιτίας της κλιματικής ανασφάλειας στα Τρόφιμα, στο Νερό και στην Υγεία. (Και δέν έχουν ακόμη αρχίσει να λογαριάζουν τις συντριπτικές συνέπειες της βαθμιαίας ανόδου της στάθμης της θάλασσας).
Τί είναι όλες αυτές οι δυσθεώρητες (έως ανέφικτες) δαπάνες που θα κληθούνε να πληρώσουν τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας; Μήν κάνουμε την πάπια.
Είναι κεφαλαιοποιημένο όλο το επι έναν αιώνα αχρεωστήτως δαπανηθέν απ΄ τους πατεράδες και τους παππούδες μας κόστος κατανάλωσης περιβαλλοντικών αγαθών. Τώρα που φράκαρε ο Πλανήτης, τώρα πληρώνουμε. Απλά πράματα.
Υπάρχουν όμως και τα καλά νέα απο τους Πιστωτές μας: «Σας δίνουμε προθεσμία, λέει. Αντί για τις όλο και μεγαλύτερες καταστροφές ανα 5-ετίαν, 10-ετίαν, 30-ετίαν, και τις αντίστοιχες ασήκωτες δαπάνες- αρχίστε να πληρώνετε απο αύριο το πρωί, σε μικρότερες δόσεις και με διακανονισμό: 1 σήμερα, αντί για 5 μεθαύριο. Η προσφορά ισχύει μόνον άν αρχίσετε αμέσως». Κι είναι θέμα πολιτικής ρύθμισης η δίκαιη κατανομή των πρόσθετων αυτών δαπανών στους σχετικώς πλουσιότερους πολίτες. Η δυσχέρεια εν προκειμένω είναι οτι δέν διαθέτουμε ενιαίον Παγκόσμιο Διαπραγματευτή, εξουσιοδοτημένο να νομοθετεί κιόλας. Γι΄ αυτό το πάμε με το πές-πές, απ΄ το Ρίο, στο Κυότο, απ΄ το Κυότο στην Κοπεγχάγη- κι απο ημίμετρα σε ημίμετρα. Παρα ταύτα, κάτι γίνεται. Οι Λαοί ξυπνάνε. Και η Ευρώπη πρώτη- και μπράβο της.
Τώρα, κόντρα στα συμφέροντα των Πετρελαιάδων, πάμε για μείωση εκπομπών CΟ2 30% (όχι μόνο 20%) για το 2020, εν σχέσει με το 1990. Και λένε οι τρείς ισχυρότεροι Υπουργοί Περιβάλλοντος «τώρα θα μας κοστίσει λιγότερο η εντονότερη μείωση, λόγω των ήδη μειουμένων εκπομπών κατα την ύφεση, καθώς και λόγω της αναμενόμενης αύξησης της τιμής του πετρελαίου».
Η ίδια αύξηση κάνει ευχερέστερη και την αλλαγή των επενδυτικών προτύπων προς την κατεύθυνση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, αλλα και προς την αγορά άνθρακα χαμηλών εκπομπών. Ετσι εξηγείται γιατί η σκληρότερη (οικονομικής εμπνεύσεως) ηγέτης κυρία Μέρκελ εδήλωνε τον περασμένο Αύγουστο οτι η Γερμανία θα καλύψει το 100% των ενεργειακών αναγκών της με ανανεώσιμες πηγές, το 2050. Τρέμε ΟΠΕΚ.
Αυτές οι ειδήσεις που προέρχονται απ΄ τα πατριαρχεία του Καπιταλισμού αρκούν νομίζω για να επιβάλουν σιγή στις στερεότυπες φωνές «τώρα δέν έχουμε λεφτά». Οντως: δέν έχουμε πολύ χρήμα, έχουμε όμως περισσότερο μυαλό.Ας το αξιοποιήσουμε τώρα στο παρα πέντε. Κι είναι καλή η σύμπτωση και στη Χώρα μας όπου αρχίζουμε να μαθαίνουμε στην εξοικονόμηση ενέργειας στα σπίτια μας, νερού στις αρδεύσεις μας, κρέατος στις εισαγωγές μας, όλα οικονομικά και υγιεινά μαθήματα «χάρις» στην Κρίση.
Ιδού και ενα άλλο ενδεικτικό παράδειγμα: Ποιά Τράπεζα αύξησε τα κέρδη-της με την Κρίση; Απάντηση: Η Εcobanken– πού αλλού, στη Σουηδία. Το ίδιο όμως συμβαίνει και σε όμοιες Τράπεζες σε καμια-δεκαριά άλλες χώρες. Τώρα θα παίρνουμε δάνειο και θα βγάζουμε λεφτά απ΄ την «πλήρη διαλογή» και εκμετάλλευση των σκουπιδιών μας. Κι άσε και το κέρδος απ΄ τα πρόστιμα που θα γλυτώσουμε απ΄ την Ευρωπαϊκή Ενωση!
Όμως πολλές πράξεις δεν μπορούν να γίνουν, αφού διαπιστώνουμε μεγάλο έλλειμμα Περιβαλλοντικής Παιδείας.
Ιδού ένα προσχέδιο μ υ ή σ ε ω ς κυρίως ενηλίκων στη γευσιγνωσία του κρασιού της Περιβαλλοντικής Παιδείας:
α) Ήγγικεν η ώρα όπου οι υπουργοι Πολιτισμού/Περιβάλλοντος/Παιδείας/, Οικονομικών, παρουσία ζωηρών δημοσιογράφων, θα συγκαλέσουν δημόσια σύσκεψη όλων των Καναλαρχών και εν ονόματι του Λαού (που λέει και το Σύνταγμα) θα τους ζητήσουν να προσφέρουν δύο τρίλεπτα την ημέρα για την προβολή περιβαλλοντικών μηνυμάτων (πολύ καλογυρισμένων, προσφορά του Συλλόγου των Ελλήνων Διαφημιστών). Το σύνθημα θα είναι «για μια 4-πλή βιωσιμότητα (Οικονομίας, Κοινωνίας, Πολιτισμού και Περιβάλλοντος, αρρήκτως)». Ο,τι δέν έγινε λίγες ώρες πρίν απ΄ το ναυάγιο του «Τιτανικού», μπορεί ωραιότατα να γίνει τώρα. Τώρα που ξέρουμε.
β) Να προξενέψουμε κάμποσες αδελφοποιήσεις ελληνικών με π.χ. δανέζικες πόλεις, μπάς και μας μάθουνε το πώς «καμαρώνουνε» όταν έξω απ΄ τα σπίτια-τους αναρτούν την πράσινη φιλοπεριβαλλοντική πινακίδα. Τί σωτήρια διαστροφή κι αυτή! Οι επιστήμονες της Συμπεριφοράς και της Οικονομίας τά ΄χουνε βάψει μαύρα: Πώς είναι δυνατόν, σου λέει, ενα απλό συναίσθημα («καμαρώνω») να εμπνέει πράξεις και κάποιες στερήσεις που επηρεάζουν τόσο αποφασιστικά το μέλλον ολόκληρου Πλανήτη…
Τελικώς, όλα τούτα θα μας διευκολύνουν να ευτυχήσουμε γενικότερα, αλλάζοντας βιοτροπία (lifestyle που λέμε στα χωριά μας): Θα μυηθούμε σε θέματα που έως χθές τα σνομπάραμε, όπως την ουσιαστική διάθεση χρόνου, την ηδονή απ΄ το καθρέφτισμα στα μάτια του Αλλου, τη μείωση της επιδειξιοκρατίας και τη διαφοροποίηση του Είναι απο το Έχειν.
ΜΦΧ,
Νίκος Δασκολιάς
* Αφιερωμένο στη Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος (5 Ιουνίου 2011)