100 χρόνια συμπληρώνονται στις 14 Απριλίου φέτος, από τη βύθιση του “Τιτανικού“, του επιβατηγού πλοίου, που αν και αποτέλεσε τεχνολογικό επίτευγμα για την εποχή του, υποτάχθηκε μοιραία στη δύναμη της φύσης.

Αρκετές από τις εκατοντάδες ανθρώπινες ζωές που χάθηκαν,  θα μπορούσαν να είχαν σωθεί αν οι γνώσεις για το σχεδιασμό των πλοίων που διαθέτουμε σήμερα, ο εξοπλισμός που παράγεται, και οι υπηρεσίες στην έρευνα και διάσωση που προσφέρονται, υπήρχαν τότε.

Ωστόσο  το  ναυάγιο  του  κολοσσιαίου  για την εποχή του, πλοίου, έχει παίξει καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη αυτή, κυρίως μέσα από τη δημιουργία κανονισμών για την ασφάλεια της ανθρώπινης ζωής στη θάλασσα, που περιέχονται στη γνωστή σε όλους τους ναυτικούς Διεθνή Σύμβαση SOLAS (Safety of Life at Sea).

Η SOLAS καλύπτει ένα τεράστιο φάσμα απαιτήσεων από το σχεδιασμό των πλοίων για  να  αντέχουν ζημιές και  να  διατηρούν την ευστάθειά τους, την ανίχνευση και καταπολέμηση πυρκαγιάς, τα σωστικά μέσα, τις επικοινωνίες σε 3 κατευθύνσεις (πλοίο – πλοίο, πλοίο – ξηρά και ξηρά – πλοίο), τα μέσα ναυσιπλοΐας, τη μεταφορά φορτίων, την   ασφαλή   και   περιβαλλοντικά   φιλικά τους διαχείριση από τις εταιρείες τους στην ξηρά, την προστασία των πλοίων από δολιοφθορές και έκνομες πράξεις, κ.α.

Πως όμως το ναυάγιο του “Τιτανικού” έγινε η αφορμή για να βελτιωθεί   σημαντικά το επίπεδο ασφάλειας της ανθρώπινης ζωής στη θάλασσα; Μερικές μόνο από τις αλλαγές που επέφερε και τις συναντάμε σήμερα στα επιβατηγά πλοία, συνοψίζονται στη συνέχεια:

·         Συστήματα μεγαφωνικής αναγγελίας: Στον “Τιτανικό” δεν υπήρχε σύστημα αναγγελιών και ενημέρωσης των επιβατών, με αποτέλεσμα η πληροφόρησή τους να γίνεται καθυστερημένα προκαλώντας μεγαλύτερο πανικό και σύγχυση.

·         Σχεδιασμός σωσίβιων λέμβων και στολές εμβάπτισης: Η υποθερμία δεν επέτρεψε σε αρκετούς που κατάφεραν να επιβιβαστούν σε σωσίβιες λέμβους να επιβιώσουν. Σήμερα οι σωσίβιες λέμβοι, εκτός από ορισμένες εξαιρέσεις σε θερμά κλίματα, πρέπει να είναι κλειστού ή μερικώς κλειστού τύπου.  Παράλληλα συγκεκριμένος αριθμός στολών εμβάπτισης πρέπει να υπάρχει πάνω στα πλοία, κυρίως για το πλήρωμα των λέμβων διάσωσης.

·         Περιπολίες πάγου: Οι περιπολίες με εναέρια μέσα για την αναγνώριση παγόβουνων και πάγου σε περιοχές μεγάλου γεωγραφικού πλάτους ξεκίνησαν μετά το ναυάγιο και συνεχίζονται μέχρι σήμερα.

·         Αριθμός σωσίβιων λέμβων: Στον “Τιτανικό” δεν υπήρχε επαρκής αριθμός σωσίβιων λέμβων. Σήμερα στα επιβατηγά πλοία        λέμβοι και σωσίβιες σχεδίες πρέπει να υπάρχουν σε ποσοστό 125% του αριθμού των επιβαινόντων.

·         Σήματα κινδύνου: Η ακτίνα των σημάτων κινδύνου που εξέπεμπε ο “Τιτανικός” ήταν περίπου 200 μίλια. Σήμερα οι δορυφορικές επικοινωνίες που χρησιμοποιούν τα πλοία δεν θέτουν περιορισμούς στις αποστάσεις και τα σήματα κινδύνου μπορούν να “ακουστούν” παντού.

·         “Τσουλήθρες” εκκένωσης: Στην προσπάθειά τους να εγκαταλείψουν το πλοίο, οι επιβάτες έπεφταν από τα παράθυρα στη θάλασσα. Σήμερα τα επιβατηγά πλοία δια- θέτουν ειδικές, “τσουλήθρες” εκκένωσης που καταλήγουν σε σωσίβιες σχεδίες.

·         Ακρόαση σημάτων κινδύνου : Σε απόσταση περίπου 20 ναυτικών μιλίων από τον “Τιτανικό” έπλεαν ανυποψίαστα ορισμένα πλοία όπως το “Californian” και το “Carpathia”. Οι ραδιοτηλεγραφητές των πλοίων αυτών τότε ήταν εκτός υπηρεσίας με αποτέλεσμα τα  σήματα κινδύνου να  μην γίνουν αντιληπτά. Σήμερα όλα τα πλοία τηρούν συνεχή ακρόαση για σήματα κινδύνου και επείγοντος σε συγκεκριμένους διαύλους.

Πατήστε εδώ για να δείτε αναλυτικές πληροφορίες.