του Γ.Κτικαδιανού
Οι Περιπέτειες της Αλίκης στη Χώρα των Θαυμάτων (Alice’s Adventures in Wonderland), του Τσαρλς Λούτγουϊτζ Ντότζσον, (περισσότερο γνωστός με το ψευδώνυμο Λιούις Κάρολ), περιγράφει τις περιπέτειες ενός κοριτσιού, της Αλίκης, η οποία μετά την πτώση της σε μία λαγότρυπα, περιπλανιέται σε ένα φανταστικό κόσμο. Η ιστορία που χαρακτηρίζεται από έντονα στοιχεία αλληγορίας, καυτηριάζει γεγονότα και αντιλήψεις της εποχής , μπορεί να αποτελέσει το «κλειδί» για να ερμηνεύσει κανείς ότι συνέβη στην Ελλάδα τους τελευταίους 30 μήνες.
Και στην περίπτωση της Ελλάδας , υπήρχε «λαγότρυπα»: Οι εκλογές του 2009 . Αν και πολλοί πιστεύουν ότι οι εκλογές του Μαΐου θα είναι το τέλος της ιστορίας όλα δείχνουν ότι το πιθανότερο είναι ότι η περιπλάνηση θα συνεχιστεί για αρκετό ακόμα καιρό. Ανεξάρτητα , από το αποτέλεσμα τους , είτε δηλαδή θα προκύψει Κυβέρνηση με τα δύο μεγάλα κόμματα και ενδεχομένως με την υποστήριξη ενός τρίτου είτε όχι , το τέλος του παραμυθιού καθορίζεται από άλλους –εξωγενείς – παράγοντες που είναι ανεξάρτητοι από τις βουλήσεις των ελληνικών κομμάτων. Στην πραγματικότητα ο έλεγχος έχει ξεφύγει από τα χέρια της πολιτικής ηγεσίες του τόπου .
Το ρευστό εξωτερικό περιβάλλον με , τις προεδρικές εκλογές της Γαλλίας , η διαφαινόμενη «επίθεση» των αγορών στην Ιταλία αλλά και η επιδείνωση των δημοσιονομικών συνθηκών στην Ισπανία , το δημοψήφισμα για το σύμφωνο σταθερότητας στην Ιρλανδία , η κλιμακούμενη δυσαρέσκεια στην Πορτογαλία συνθέτουν ένα σκηνικό υψηλής αβεβαιότητας στην Ευρώπη που είναι πιθανό να αποδυναμώσουν ακόμα και τον γερμανικό παράγοντα. Από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού οι επερχόμενες προεδρικές εκλογές είναι πολύ πιθανόν να ανατρέψουν την ευρωπαϊκή πολιτική που έχει ακολουθηθεί μέχρι σήμερα. Παράλληλα, Ιράν και Συρία αποτελούν δύο βραδυφλεγείς βόμβες που τυχόν ενεργοποίηση τους μπορεί να ανατρέψουν τις παραδοχές βάσει των οποίων η Ελλάδα χρησιμοποιήθηκε ως πειραματόζωο , στην μεταφορά των θεωριών της σχολής του Σικάγο στην Ε.Ε.
Ακόμα και στην περίπτωση που ΝΔ και ΠΑΣΟΚ καταφέρουν να σχηματίσουν Κυβέρνηση , οι ηγεσίες τους θα έχουν να αντιμετωπίσουν ένα ισχυρό αντιμνημονιακό μέτωπο με κόμματα που καλύπτουν όλο το πολιτικό φάσμα , οι ηγεσίες των οποίων σίγουρα έχουν διδαχθεί πολλά , από το αδιέξοδο του κ. Καρατζαφέρη μετά την απόφαση του να στηρίξει αρχικά την πολιτική Παπανδρέου και στην συνέχεια την συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-ΝΔ. Είναι ιδιαίτερα αμφίβολο το κατά πόσο , οι κ.κ. Σαμαράς και Βενιζέλος θα καταφέρουν να επιβληθούν στις ισχνές κοινοβουλευτικές τους ομάδες τα μέλη των οποίων θα βρίσκονται συνεχώς υπό πίεση και εγκρίνουν το νέο πακέτο μέτρων . Κανείς μάλιστα δεν μπορεί να αποκλείσει , αποσκιρτήσεις οι οποίες με την σειρά τους θα απελευθερώσουν τις δυνάμεις εκείνες που μέσω συνεργασιών θα διαμορφώσουν το νέο σκηνικό.
Από την άλλη πλευρά, στο απίθανο ενδεχόμενο μετεκλογικής συμφωνίας των κομμάτων της Αριστεράς σε ένα minimum κυβερνητικό πρόγραμμα με την ανοχή των αντιμνημονιακών δυνάμεων της Δεξιάς είναι πολύ αμφίβολο , το αν ο κυβερνητικός συνασπισμός που θα προκύψει θα μπορέσει να αντιμετωπίσει το τσουνάμι στην οικονομία που θα προκληθεί από μία μονομερή ανατροπή της δανειακής σύμβασης. Η προοπτική αυτή ίσως είναι η βασική αιτία που οι ηγεσίες της Αριστεράς προτιμούν την ασφάλεια της άρνησης από την ανασφάλεια της κυβερνητικής πρότασης. Εκτός από όλα αυτά υπάρχει και πρόβλημα …ηγεσίας.
Η αλήθεια είναι ότι τόσο ο κ. Βενιζέλος όσο και κ. Σαμαράς δεν έχουν τα γνωρίσματα του χαρισματικού ηγέτη ενώ βρίσκονται σε περιβάλλον τόσο εσωκομματικής όσο και λαϊκής απαξίωσης. Από την άλλη πλευρά, τα κόμματα στα οποία προΐστανται έχουν απολέσει προ πολλού τα ποσοτικά χαρακτηριστικά του «μεγάλου» κόμματος καθώς οι δημοσκοπικές τους επιδόσεις δεν θυμίζουν σε τίποτε τα κόμματα «γίγαντες» των προηγούμενων δεκαετιών. Και οι δύο τους γνωρίζουν πολύ καλά ότι ουσιαστικά διαχειρίζονται μικρομεσαία κόμματα και ότι πλέον δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν το επιχείρημα του «μαντριού». Αν όλα αυτά επιβεβαιωθούν και από την κάλπη , τότε κινδυνεύουν να μετατραπούν σε «αρχηγούς» που θα μάχονται απλώς για την πολιτική επιβίωση τους. Και το ερώτημα που πλανάται είναι όχι μόνο το πώς θα καταφέρουν να εφαρμόσουν την πολιτική που έχουν συμφωνήσει με την τρόικα αλλά –και ίσως το κυριότερο- το πώς θα καταφέρουν να εξασφαλίσουν την επιβίωση των κομμάτων τους. Αν σε όλα αυτά προσθέσει κανείς την άθλια κατάσταση της οικονομίας , η οποία είναι εγκλωβισμένη στο φαύλο κύκλο της ύφεσης είναι σχεδόν σίγουρο ότι οι εκλογές της 6ης Μαΐου τα επόμενα βήματα στην «λαγότρυπα» θα είναι πιο κοντά στην Κόλαση του Δάντη .