Ανεργία, εγκληματικότητα και ναζισμός…


του Μόδεστου Σιώτου


Νωρίς το πρωί  ένας άνθρωπος αυτοδίκησε υπερασπίζοντας την περιούσια του. Μερικές ώρες αργότερα ο εκπρόσωπος τύπου του ναζιστικού κόμματος έφερε στις μνήμες τις μεθόδους πειθούς του Χίτλερ. Λίγο πιο μετά ανακοινώθηκε ότι ο αριθμός των ανέργων πλησιάζει το 1.100.000.



Ανεργία, εγκληματικότητα και ναζισμός. Η συνταγή που έφερε τον Χίτλερ στην εξουσία διαμέσου του Κοινοβουλίου, την Ιταλία της δεκαετίας του ’80 στα πρόθυρα του φασισμού, την Γαλλία στη δεκαετία του ’30 στα πρόθυρα της αποσταθεροποίησης, καρποφορεί στη σημερινή Ελλάδα. Αυτή η συνταγή φυσικά δεν προέκυψε τυχαία. Αξίζει να σκεφθεί κανείς μήπως βρίσκεται σε εξέλιξη και στη χώρα μας ένα πολύ διαφορετικό σχέδιο αποσταθεροποίησης απ’ ό ,τι έχουμε γνωρίσει.



Η αλήθεια είναι ότι οι ναζιστές δεν εμφανίστηκαν σήμερα με τις δημόσιες αλητείες του εκπροσώπου τύπου τους. Το ελληνικό ναζιστικό κόμμα υπήρχε- πολλά χρόνια τώρα. Περιθωριοποιημένο μεν αλλά επικίνδυνο, έβαζε βόμβες, βιαιοπραγούσε, δολοφονούσε, επέβαλε το δικό του δίκιο. Από τις 6 Μαΐου, όμως, απέκτησε ένα ακόμα κοινό στοιχείο με τον Αδόλφο Χίτλερ. Πέρασε το κατώφλι της Βουλής και απέκτησε κοινοβουλευτική υπόσταση όπως ακριβώς και εκείνος.


 
Είναι υποκριτικό να ανακαλύπτουμε τη ναζιστική απειλή σήμερα με αφορμή τα τηλεοπτικά γρονθοκοπήματα του Κασιδιάρη.  Είναι ακόμη πιο υποκριτικό να μιλάμε για εκφυλισμό του ελληνικού πολιτικού σκηνικού όταν μέχρι σήμερα η Ελληνική Δημοκρατία δεν έχει κάνει τίποτα για να προφυλαχθεί από τον πολιτικό Εωσφόρο. Αντίθετα επέτρεψε να δημιουργηθούν οι κατάλληλες συνθήκες για να επωαστεί το αυγό του φιδιού.



Η Πέμπτη Φάλαγγα είναι πλέον εδώ και κανείς δεν μπορεί να καμώνεται ότι δεν τη βλέπει. Το πολιτικό σύστημα δεν έχει πλέον κανένα άλλοθι να στρουθοκαμηλίζει αλλά και ο ελληνικός λαός δεν έχει το άλλοθι του «δεν ήξερα». Τα σχέδια αποσταθεροποίησης του πολιτικού συστήματος, για να πετύχουν, χρειάζονται μία Πέμπτη Φάλαγγα και η Δημοκρατία για να αμυνθεί χρειάζεται να εγκαταλείψει την βολική υποκρισία της και να εξαλείψει τις αιτίες που μπορεί να συντελέσουν στην επώαση του αυγού του φιδιού. Άλλωστε η γερμανική εμπειρία δείχνει ότι χωρίς τον Χίντεμπουργκ ο Χίτλερ το 1933 δεν θα είχε οριστεί καγκελάριος. Η ισχυρή πίεση της δεξιάς πτέρυγας της βαριάς γερμανικής βιομηχανίας και των γαιοκτημόνων των περιοχών της Έλβα προς το γέρο Πρόεδρο του Ράιχ καθώς και η «λειτουργική» αντίληψη περί  πολιτικής νομιμότητας εκ μέρους του πολιτικού συστήματος, ήταν τα δύο στοιχεία που έδωσαν την καγκελαρία στον Χίτλερ (ο οποίος δεν είχε καν τη πλειοψηφία στο Ράιχσταγκ).



Ο Hainrich Winkler στο βιβλίο του «Βαϊμάρη: η Ανάπηρη Δημοκρατία» (Εκδόσεις Πόλις, 2011) αναφέρει πως «η τακτική της νομιμότητας (του Χίτλερ), την οποία επέβαλε στο κόμμα του, ήταν πολύ πιο επιτυχημένη από τη δήλωση πίστης στην επαναστατική βία, την οποία είχε εφαρμόσει, και την οποία το άλλο ολοκληρωτικό κόμμα, το Κομμουνιστικό Κόμμα Γερμανίας, συνέχιζε να πρεσβεύει […] ο Χίτλερ μπορούσε να χρησιμοποιεί την απειλή της επαναστατικής βίας και του εμφυλίου πολέμου εναντίον των κυβερνόντων, όταν οι ίδιοι παραβίαζαν τον νόμο ή όταν τον τροποποιούσαν εις βάρος των εθνικοσοσιαλιστών».



Αν διαβάσει κανείς τα μηνύματα στα σοσιαλ μιντια θα διαπιστώσει ότι υπάρχει πολύς κόσμος που επικροτεί τις μπουνιές του Κασιδιάρη. «Καλά της έκανε της Κανέλλη», είπαν αρκετοί. «Όταν η Αριστερά κάνει καταλήψεις στα πανεπιστημία και κλείνει λιμάνια, δεν υπάρχει κάτι κακό» είπαν άλλοι.



Οι ψευδαισθήσεις και η απογοήτευση αρκετών συμπολιτών μας πηγαίνουν χέρι χέρι με τις ψευδαισθήσεις των οπαδών του αυταρχισμού. Ενδεχομένως το πολιτικό σύστημα θα πρέπει να επικεντρωθεί στη προσπάθεια να πειστούν αυτοί οι άνθρωποι ότι και αυτοί είναι υποψήφια θύματα του ναζισμού. Γιατί το φίδι μπορεί να μεταλλαχθεί αλλά χωρίς τροφή δεν μπορεί να ζήσει.