1. Ο Γυμνασιοκάγκουρας. Ώρα 2 το μεσημέρι. Ο ήλιος βαράει σαν χρυσαυγίτης. Αυτός, με κολλητό μπλουζάκι και βερμούδα – λαχούρι, παρκάρει το κωλοφτιαγμένο παπί με την στραβωμένη πινακίδα δίπλα από τις ντουζιέρες. Τσεκάρει πού κάθονται τα γκομενάκια και ορμάει με τις ρακέτες στο χέρι με σκοπό όχι να ενοχλήσει ή να την χοντροπέσει στα κορίτσια (μα πού πήγε το μυαλό σας;), αλλά να αθληθεί. Η αυτοπεποίθηση είναι στα ύψη, εξάλλου κάτω από το λιοπύρι ποιος νοιάζεται που έβγαλε 11 με το ζόρι; Μετά από 1 ώρα ρακέτες, ξεκινάει το plan B. Aρχίζει να πηγαίνει πέρα – δώθε στις ξαπλώστρες, με επιμονή που θυμίζει εκκρεμές. Κάτω από το τυπάδικο γυαλί ηλίου, κοζάρει (όχι και πολύ διακριτικά) τις μικρές στάρλετς, προσπαθώντας να κρυφακούσει αν το βράδυ θα πάνε ‘Ακρωτήρι’ ή ‘W’. Φεύγει μετά από 4 ώρες (σηκώνοντας σούζα), έχοντας πάθει σοβαρό ηλιακό έγκαυμα και αποκαλέσει 1.250.000 φορές τους φίλους του ‘μαλάκες’.
2. Ο ‘οικογενειάρχης’. Κουβαλάει τζάτζαλα. Πολλά τζάτζαλα. Ομπρέλες, βάσεις για ομπρέλες, ψάθες, καρεκλάκια, κουβαδάκια και σκατάκια για να παίζουν τα παιδάκια, 205 διαφορετικά αντηλιακά και φυσικά, την κοιλιά του. Η σύζυγος είναι εκνευρισμένη (χωρίς κάποιο λόγο, από άποψη) και τα παιδιά τσιρίζουν. Μόνη του παρηγοριά, ο ‘Πρωταθλητής’, τον οποίο θα ρουφήξει με προσήλωση Μουλά που μελετάει τις Σούνες του Κορανίου. Θα κουνήσει αδιάφορα το κεφάλι στα επιτιμητικά σχόλια της γυναίκας του σε βάρος όποιας δεν έχει κυτταρίτιδα, όπως η ίδια καλή ώρα, (τις χαρακτηρίζει ‘ξέκωλα’), θα μαλώσει λίγο τα παιδιά και το τελευταίο 45λεπτο της παραμονής του θα μαζεύει τα συμπράγκαλα (που πολύ θα ‘θελε να τα κάψει σαν τον Κούρκουλο στο ‘Ορατότης Μηδέν’). Φεύγει με μουσική υπόκρουση της γκρίνιας ‘αφού σου είχα πει ότι εδώ θα το πιάσει ήλιος, φούρνος είναι εδώ μέσα, πώς θα μπουν τώρα τα παιδιά;’
3. O ‘εραστής της άσπρης μπάλας’. Ηλικία 35 +, σώμα από καλό έως πολύ καλό, ηλιοκαμένος, με τη γοητεία της ωριμότητας, εμφανίζεται από νωρίς το καλοκαίρι. Έχει παραγγείλει από το ίντερνετ μέχρι και αντένα για το φιλέ και το παιχνίδι αρχίζει. Οι τρικέφαλοι υπεραιματώνονται, τα άλματα πάνω στην καυτή άμμο προσελκύουν τα βλέμματα. Οι καλοσχηματισμένες (από ειδική ταινία) γραμμές του γηπέδου, γρήγορα γεμίζουν από θαυμάστριες. Η ένταση είναι μεγάλη. Δίπλα, οι κάγκουρες, κοιτούν κι αυτοί, όχι δίχως κάποια ζήλια. Η καυτή άμμος δεν λυγάει τις ηρωικές πατούσες τους, θα παίξουν μέχρι τέλους. Και μετά θα μπουν στη θάλασσα σαν τον Μιτς, ξεπλένοντας τον τίμιο ιδρώτα ενός ακόμη σετ, που ποτέ (μα ποτέ) δεν είναι το τελευταίο …
Πηγή: palamidi.gr