Θα μπορούσε ο δήμος του μέλλοντος να είναι ο … «εργολαβικός» δήμος;

Ένας δήμος που η διοίκησή του δεν θα ασκείται από εκλεγμένους εκπροσώπους των πολιτών, αλλά από στελέχη εργολαβικών εταιρειών;

Ένας δήμος στον οποίο ο πολίτης θα μπορούσε να απολαμβάνει καθημερινές υπηρεσίες μόνο στο βαθμό που θα τις πλήρωνε αδρά;

Ένας δήμος που θα λειτουργούσε στα πρότυπα μιας αεροπορικής εταιρίας χαμηλού κόστους τύπου Easy Jet ή Ryanair ;

Σίγουρα πριν από μερικά χρόνια ένα τέτοιο σενάριο μόνο στις κινηματογραφικές οθόνες θα μπορούσε να το δει κανείς.

Οι εξελίξεις όμως στους δήμους ελέω μνημονίου, αλλά και το ανοικτό ενδεχόμενο ιδιωτικοποίησης στην Ελλάδα μέρους των υπηρεσιών των δήμων, ζωντανεύει τη σχετική συζήτηση, εγείροντας όπως είναι φυσικό φόβους, ότι μία αλόγιστη και χωρίς μέτρο εκχώρηση σε ιδιώτες νευραλγικών αρμοδιοτήτων θα μπορούσε να στερήσει από την Αυτοδιοίκηση, τον πραγματικό της συνταγματικό ρόλο. Ότι, δηλαδή, αποτελεί τον θεμελιώδη θεσμό του δημόσιου βίου των Ελλήνων, τον εκφραστή της λαϊκής κυριαρχίας, τον εγγύτερο στον πολίτη θεσμό που στόχο έχει την καλύτερη και ισότιμη εξυπηρέτησή του.

Στη «λύση» σπεύδουν ήδη να προσχωρήσουν σιγά-σιγά και με απευθείας αναθέσεις  αρχικά οι πολιτικά και οικονομικά εξαρτώμενοι δήμοι της χώρας;

προκειμένου να δημιουργήσουν τούς δήμους «των εργολάβων»;

Άντε και σ’ ανώτερα….