Πορεία με αίτημα την ανάκτηση του ελέγχου των υδάτων, που έχουν ιδιωτικοποιηθεί από το 1981, επί δικτατορίας Πινοσέτ, πραγματοποιήθηκε στο Σαντιάγο, στην πρωτεύουσα της Χιλής. Στην πορεία συμμετείχαν πάνω από 100 περιβαλλοντικές και κοινωνικές οργανώσεις, αλλά και οργανώσεις ιθαγενών. Υπό την πίεση η κυβέρνηση της χώρας κάλεσε τις ιδιωτικές επιχειρήσεις «να σταματήσουν να εξαντλούν τις πηγές νερού και να σεβαστούν τον τοπικό πληθυσμό».
Στην πορεία για την «ανάκτηση και την υπεράσπιση του νερού», που πραγματοποιήθηκε τη Δευτέρα, συμμετείχαν χιλιάδες άνθρωποι διεκδικώντας πρόσβαση στο αγαθό, που εξ ορισμού είναι δημόσιο… όμως η καθημερινότητα των χιλιανών είναι τελείως διαφορετική. Οι διαδηλωτές παρέδωσαν ψήφισμα στον πρόεδρο της χώρας Σεμπαστιάν Πινιέρα καταγγέλλοντας πως οι τοπικές κοινότητες πλήττονται από την έλλειψη νερού, που εκτός από την ξηρασία, έχει προκληθεί και από το νομοθετικό πλαίσιο που διέπει την εκμετάλλευση των φυσικών πόρων, όπως αναφέρει η Guardian.
«Γνωρίζουμε πως υπάρχει νερό στη Χιλή, ωστόσο υπάρχει ένα τείχος που μας χωρίζει από αυτό και λέγεται κέρδος. Αυτό το τείχος χτίστηκε το 1981από τον κώδικα για το νερό, το Σύνταγμα, τις διεθνείς συμφωνίες, όπως τη διεθνική συνθήκη άντλησης (Αργεντινή), και ουσιαστικά από την επιβολή της νοοτροπίας σε έναν πολιτισμό πως το νερό που πέφτει από τον ουρανό ανήκει είναι προϊόν εκμετάλλευσης των εταιρειών», τονίζουν μεταξύ άλλων στην επιστολή τους.
«Αυτό το τείχος στερεύει τα αποθέματα, διαλύει τον κύκλο του νερού που ίσχυε για αιώνες στις κοιλάδες μας και σπέρνει το θάνατο στο έδαφός μας. Αυτό το τείχος πρέπει να κατεδαφιστεί τώρα», προσθέτουν.
Όπως σημειώνεται στη Guardian η βιομηχανία εξόρυξης μετάλλων χρησιμοποιεί σημαντικές ποσότητες των υδάτινων αποθεμάτων και αποτελεί έναν από τους βασικούς πυλώνες της οικονομίας της Χιλής. Οι εξαγωγές χαλκού αντιπροσωπεύουν το ένα τρίτο των κρατικών εσόδων.
Το κίνημα ζητά την κατάργηση του κώδικα του νερού που εγκρίθηκε επί δικτατορίας του Αουγκούστο Πινοσέτ (1973-1990) και ιδιωτικοποίησε το νερό ακόμα και αυτό που ήταν σε λίμνες, ποτάμια κλπ. Ο εν λόγω «κώδικας» προβλέπει ότι τα δικαιώματα νερού μπορούν να πωλούνται χωρίς να λαμβάνονται υπόψη οι τοπικές ανάγκες. «Ζητάμε την κατάργηση του κώδικα που μας στέρησε το δικαίωμα να έχουμε νερό και να μπορούμε να ζήσουμε», ανέφερε ένας ακτιβιστής που συμμετείχε στην πορεία. «Ο κώδικας αφορά μόνο το κέρδος ορισμένων. Ευνοεί τους πλούσιους», πρόσθεσε.
Παράλληλα αίτημα των οργανώσεων είναι και η κατάργηση της διμερούς εξόρυξης που υπογράφηκε από τη Χιλή και την Αργεντινή το 1997 και η οποία προβλέπει πως οι εταιρείες εξόρυξης στα σύνορα των δύο χωρών θα μπορούν να χρησιμοποιούν ανεξέλεγκτα τα υδάτινα αποθέματα για τις δραστηριότητές. Η συνθήκη ορίζει πως Χιλή και Αργεντινή θα πρέπει συντονισμένα να διευκολύνουν τις επενδύσεις εξόρυξης και την ανάπτυξη της βιομηχανίας. «Θα πρέπει να επιτρέπουν τη χρήση κάθε φυσικού πόρου, τις εισροές και τις υποδομές», τονίζεται.