Σε επιστράτευση των εκπαιδευτικών προχωράει η κυβέρνηση….
«Αι ημέτεραι δυνάμεις αμύνονται του πατρίου εδάφους….»
Η επιστράτευση των εκπαιδευτικών θα γίνει ανεξάρτητα αν επιδοθεί η απόφαση της ΟΛΜΕ για απεργία, υπήρξε μάλιστα η σκέψη να επιστρατευθούν καθηγητές και μαθητές και να δώσουν Πανελλαδικές σήμερα -όλα τα μαθήματα- ώστε να μην υπάρχει κανένα πρόβλημα….
Εν τω μεταξύ, όλα τα καθεστωτικά ΜΜΕ επιτίθενται στους εκπαιδευτικούς και μιλάνε για «το δικαίωμα» των παιδιών να δώσουν εξετάσεις για να περάσουν σε πανεπιστήμια που μοιράζουν χαρτιά χωρίς κανένα αντίκρισμα, που οδηγηθούν με ασφάλεια στην ανεργία…
Φυσικά, τα δικά τους παιδιά πάνε σε ιδιωτικά σχολεία και σπουδάζουν ή θα σπουδάσουν στο εξωτερικό γιατί δεν καταδέχονται να τα στείλουν μαζί με τα υπόλοιπα για τα οποία «κόβουν φλέβες» αυτές τις ημέρες, αν και στην πραγματικότητα τα έχουν γραμμένα …..
Και όλοι μιλούν για τις Πανελλαδικές εξετάσεις –σαν οι εξετάσεις να είναι ο προορισμός της εκπαίδευσης και όχι η μόρφωση-, και κανείς δεν λέει πως όλο το σύστημα της εκπαίδευσης είναι εντελώς αναχρονιστικό, αφού κατάφεραν να μετατρέψουν τους δασκάλους σε υπαλληλάκους και τους μαθητές σε ζόμπι.
Οι δάσκαλοι είναι αυτοί που χτίζουν μια ανθρώπινη κοινωνία, κάνουν το σημαντικότερο -μαζί με τους γιατρούς- λειτούργημα, αλλά τους έκαναν αξιολύπητα ανθρωπάκια που αναγκάζονται να γίνουν αρπακτικά για να επιβιώσουν, ενώ όσοι αρνούνται να υποταχθούν στα κελεύσματα των καιρών και τους νόμους της αγοράς και προσπαθήσουν να παραμείνουν άνθρωποι και Δάσκαλοι, καταντούν «γραφικοί».
Κι αντί μια ολόκληρη κοινωνία να είναι στα κάγκελα και να στέκεται στο πλευρό των εκπαιδευτικών με τους οποίους τα παιδιά τους περνάνε περισσότερο χρόνο απ’ ότι με τους ίδιους -και, άρα, είναι προς το συμφέρον σου, αυτοί οι άνθρωποι να ζουν αξιοπρεπώς-, ακούς να αναπαράγονται σχεδόν από όλους οι απίστευτες ειδήσεις τηλεδημοσιογράφων για τις λίγες ώρες που δουλεύουν οι καθηγητές, λες και δεν πήγαμε όλοι στο σχολείο και δεν ξέρουμε από τη δική μας εμπειρία πως δάσκαλοι και καθηγητές δεν έχουν μόνο τις ώρες διδασκαλίας αλλά ένα σωρό άλλες εργασίες και υποχρεώσεις μέσα στο σχολείο αλλά και στο σπίτι τους.
Και αυτοί που είναι άνεργοι είναι έξαλλοι με τους καθηγητές που τολμούν να απεργήσουν για να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους, ενώ κι αυτοί που έχουν ακόμα δουλειά είναι επίσης έξαλλοι που οι καθηγητές τολμούν να κάνουν αυτό που θα έπρεπε να κάνουν όλοι οι εργαζόμενοι, αλλά δεν πειράζει, αφού, όταν θα είναι όλοι άνεργοι, δεν θα απεργεί κανείς και θα είναι όλοι ευχαριστημένοι..
Και η κάθε επαγγελματική και κοινωνική ομάδα παίζει το παιχνίδι του σάπιου συστήματος και στρέφεται κατά της άλλης και προσπαθεί να την τραβήξει κι αυτήν προς τα κάτω, αντί να ακολουθήσει αυτήν που δίνει τον αγώνα της για αξιοπρέπεια.
Αλλά στη ζωή μας, εκτός από τους γονείς μας, πέντε- έξι Δασκάλους θυμόμαστε που μας ξεστράβωσαν και μας άνοιξαν πόρτες και παράθυρα και προσπάθησαν να μας πείσουν πως έχουμε κάποια αξία σε αυτή τη ζωή -και θα τους είμαστε αιώνια ευγνώμονες γι’ αυτό- έχω να σου πω πως, όταν σε έκαναν να πιστέψεις πως ένας Δάσκαλος είναι ένας ξεφτίλας και ένας τίποτα μπροστά στους οικονομικούς νταβατζήδες και τα λαμόγια που έχουν κατακλύσει τον τόπο, τελείωσες σαν άνθρωπος….
Οπότε, ζήσε τώρα μέσα στη σκλαβιά και στον βούρκο και ρίξε εκεί και τα παιδιά σου που τόσο πολύ τ’ αγαπάς, χαμένος στην απάθεια…
Με τους Δασκάλους λοιπόν, γιατί μας έδειξαν τον δρόμο….