Την Τετάρτη 15 Οκτωβρίου σε έναν από τους πιο κεντρικούς δρόμους της Αθήνας, την Πέτρου Ράλλη ένας οδηγός αυτοκινήτου σκοτώνει δυο πεζούς κι έναν οδηγό μηχανής και τραυματίζει άλλους δυο ανθρώπους. «Ο δράστης δεν είναι ούτε ο πρώτος, ούτε ο τελευταίος και τα θύματα δεν ήταν ούτε τα πρώτα αλλά δυστυχώς δεν θα είναι ούτε και τα τελευταία» αναφέρει ο Πανελλαδικός Σύλλογος «SOS Τροχαία Εγκλήματα» που καλεί σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας στο τόπο του δυστυχήματος. Ανομία και ατιμωρήσία, έχουν μετατρέψει την κυκλοφορία στην Ελλάδα σε επικίνδυνη αποστολή.

Το πρόβλημα των πεζών υπογραμμίζει ο εκπρόσωπος του συλλόγου «SOS Τροχαία Εγκλήματα», Μανώλης Σταυρουλάκης. «Αν δείτε το βίντεο για το πως σκοτώθηκαν εκείνοι οι άνθρωποι, αν δείτε πως ήταν ο δρόμος, το πεζοδρόμιο… » λέει αναφερόμενος στο τροχαίο της Πέτρου Ράλλη. «Τα πεζοδρόμια έχουν καταληφθεί. Παρκάρουν αυτοκίνητα, στήνονται περίπτερα, υπάρχουν δρόμοι στους οποίους ο πεζός δεν μπορεί να κυκλοφορήσει. Για να περπατήσει είναι εκτεθειμένος στο δρόμο. Το βίντεο από την Πέτρου Ράλλη είναι συγκλονιστικό. Το πως περπατούν οι δυο άνθρωποι, τι βρίσκουν μπροστά τους και τις τους αναγκάζει να κατέβουν στο δρόμο».
Επιπλέον τονίζει το ζήτημα της υπερβολικής ταχύτητας. «Ποιος τον έμαθε να οδηγεί έτσι και να αναπτύσσει στο δρόμο τέτοιες ταχύτητες;» αναρωτιέται ο κ. Σταυρουλάκης. «Αυτή τη στιγμή υπάρχουν μέσα στην Αθήνα δρόμοι με επιτρεπτό όριο ταχύτητας τα 90 χλμ./ώρα. Μέσα στην πόλη. Δεν μπορεί να υπάρχει τέτοιο όριο σε δρόμους που μπορεί να έχει πρόσβαση και ο πεζός. Κι επιπλέον ούτε καν αυτές οι ταχύτητες δεν εφαρμόζονται. Όλοι τρέχουν με 100 και 120 χλμ./ώρα. Είναι αδιανόητο. Ο σύλλογός μας ζητά δραστική μείωση της ταχύτητας μέσα στην πόλη». Σημειώνεται ότι την ίδια ώρα σε διεθνές επίπεδο τα όρια ταχύτητας στις κατοικημένες περιοχές περιορίζονται στα 30 χλμ/ώρα.
Τα τροχαία δεν είναι μοίρα
«Η δικαιοσύνη και οι ελεγκτικοί μηχανισμοί του κράτους σφυρίζουν αδιάφορα» σημειώνει ο Μανώλης Σταυρουλάκης. «Αν δείτε πως αντιμετωπίζονται οι υποθέσεις από τη δικαιοσύνη… Περνάς με κόκκινο, σκοτώνεις δυο, τρία άτομα και είναι πλημμέλημα. Μιλάς με το κινητό, δημιουργείς τροχαίο και είναι πλημμέλημα. Περνάς με κόκκινο και την άλλη μέρα οδηγείς. Εγώ έχω χάσει τον άνθρωπό που πριν εννέα χρόνια. Εννέα χρόνια παλεύω στα δικαστήρια και ακόμη δεν έχω βρει άκρη».

«Η κοινωνία και η δικαιοσύνη έχουν φτάσει να θεωρούν ότι το τροχαίο είναι θέλημα Θεού. Ότι είναι της μοίρας μας. Δεν είναι έτσι. Τα τροχαία είναι λάθη ανθρώπινα. Δεν μου έτυχε το τροχαίο. Κάποιος το προκάλεσε. Είτε το οδικό δίκτυο δεν ήταν καλό, είτε υπήρχε μια λακκούβα, είτε δεν είδα το φανάρι γιατί υπήρχε ένα δέντρο μπροστά. Γι’ αυτά δεν υπάρχουν ευθύνες; Κάποιος είναι υπεύθυνος είτε λέγεται δήμος, είτε περιφέρεια, είτε κράτος, είτε τροχαία. Υπάρχει νομικό πλαίσιο που όλα αυτά τα απαγορεύει ή τα διευθετεί. Γιατί δεν λειτουργούμε σαν κράτος αν πραγματικά θέλουμε να μειώσουμε τα τροχαία;»

«Δεν είναι της μοίρας αν κάθε χρόνο στην Ελλάδα χάνονται 1000 άτομα ενώ στη Σουηδία χάνονται τρεις φορές λιγότερα. Στη χώρα που ζω έχω διπλάσιες πιθανότητες να σκοτωθώ στο δρόμο απ’ ότι σε οποιαδήποτε άλλη ευρωπαϊκή χώρα» καταλήγει ο κ. Σταυρουλάκης επισημαίνονται ότι ευθύνη εκτός από το κράτος έχει και η κοινωνία. «Θάβουμε ανθρώπους και λέμε ας το ξεχάσουμε. Δε γίνεται. Πρέπει να ξεσηκωθούμε. Πρέπει κάτι να γίνει. Όλοι όσοι οδηγούμε έχουμε ευθύνη. Πάντα υπάρχουν ευθύνες αλλά κι εμείς οι ίδιοι οι πολίτες δεν θέλουμε να αναλάβουμε τις ευθύνες μας…συνέχεια