«Φρένο» στον γάμο μεταξύ ομοφύλων βάζει αρεοπαγιτική εισήγηση, τη στιγμή που η πολιτεία είναι έτοιμη να επεκτείνει το σύμφωνο συμβίωσης και στα ομόφυλα ζευγάρια, συμμορφούμενη σε καταδικαστική για την Ελλάδα απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
Χθες επρόκειτο να συζητηθεί στο Α' τμήμα του Αρείου Πάγου (αλλά αναβλήθηκε για το φθινόπωρο) αίτηση αναίρεσης δύο γυναικών που παντρεύτηκαν το 2008 στην Τήλο, αλλά ο πολιτικός γάμος τους (όπως και δύο ανδρών) κρίθηκε δικαστικά ανυπόστατος, μετά από σχετική παρέμβαση του εισαγγελέα Ρόδου.
Με την αίτησή τους οι γυναίκες επιδιώκουν να αναγνωριστεί η εγκυρότητα του γάμου και να ανατραπεί η εφετειακή απόφαση, γιατί αποτελεί καταλυτική, ανεπίτρεπτη παρέμβαση στην ατομική ζωή τους και σε θεμελιώδη δικαιώματα, που κατοχυρώνονται σε διεθνείς συνθήκες.
Στην εισήγηση του αρεοπαγίτη Χ. Μαχαίρα υποστηρίζεται με διάφορα νομικά επιχειρήματα ότι σωστά το Εφετείο «μπλόκαρε» τον γάμο ως ανυπόστατο, καθώς στο ελληνικό νομικό καθεστώς «δεν νοείται πολιτικός γάμος μεταξύ ομοφύλων» με την παράλληλη επισήμανση ότι «είναι γνωστή η επιστημονική συζήτηση που αναπτύσσεται στην ελληνική νομική κοινότητα και κοινωνία για την ανάγκη τέτοιας νομοθετικής ρύθμισης».
Ο δικηγόρος του ζεύγους Βασ. Χειρδάρης επισήμανε ότι η υπόθεση δίνει ευκαιρία στον ΑΠ να εγκαταλείψει την εσωστρέφεια στη νομολογία, προχωρώντας σε ερμηνεία της νομοθεσίας σύμφωνη με τα σύγχρονα δεδομένα και τις αλλαγές που έχουν επέλθει στα ήθη και την κοινωνία.
«Οι καιροί άλλαξαν -τόνισε- και πάνω από 10 ευρωπαϊκά κράτη επιτρέπουν γάμους ομοφύλων, ενώ πολλά ανώτατα δικαστήρια δίνουν διεθνώς νομολογιακές λύσεις ακόμα και εναντίον της απαγορευτικής νομοθεσίας».
Η αρεοπαγιτική εισήγηση υποστηρίζει ότι όταν ο Αστικός Κώδικας (ΑΚ) μιλά για «συζύγους», «μελλονύμφους» θεωρεί αυτονόητη τη διαφορετικότητα των φύλων, όπως προκύπτει από τις καταργημένες ή τροποποιημένες διατάξεις για την προίκα κ.λπ.
Ως επιχείρημα ότι ο ΑΚ αντιλαμβάνεται τον γάμο μόνο μεταξύ ετεροφύλων, υποστηρίζει ότι το σύμφωνο συμβίωσης στη χώρα μας (στο ν. 3719/08) ρητά προβλέπεται μεταξύ ετεροφύλων. Παράλληλα τονίζεται ότι από διεθνείς συνθήκες δεν συνάγεται καταλυτικό επιχείρημα υπέρ του γάμου μεταξύ ομοφύλων, αφού και σ' αυτές διακρίνονται τα δύο φύλα. Κι ενώ η ευρωπαϊκή νομολογία τάσσεται υπέρ της διεύρυνσης της έννοιας της οικογένειας και μεταξύ ομοφύλων, όμως δεν έχει αποφανθεί ρητά πώς θα πραγματωθεί, με το σύμφωνο συμβίωσης ή αλλιώς.
Αναίρεση
Στην αναίρεση προς τον ΑΠ τονίζεται ότι στη νομοθεσία μας δεν υπάρχει πουθενά απαγόρευση του γάμου μεταξύ ομοφύλων και ότι υπήρχαν όλες οι προϋποθέσεις που προβλέπει ο νόμος (ελεύθερη βούληση, μάρτυρες, ληξιαρχική πράξη) ώστε να μην μπορεί να θεωρηθεί ανυπόστατος. Παράλληλα επικρίνεται η αναφορά στην εφετειακή απόφαση ενός ορισμού του γάμου («ένωσις ανδρός και γυναικός…» κ.λπ.) που έδωσε γύρω στο 250 μ.Χ. ο Ρωμαίος νομοδιδάσκαλος Μοδεστίνος με επιρροές από τη χριστιανική θρησκεία, που δεν μπορεί να χρησιμοποιείται ως εργαλείο ερμηνείας ενός σύγχρονου θεσμού, όπως του πολιτικού γάμου, που καθιερώθηκε 1.730 χρόνια αργότερα…
Πηγή: ethnos.gr