Λίγο πριν του Πάσχα και η γιορτινή ατμόσφαιρα αισθητή στην παλιά γειτονιά.
Συνδεδεμένες οι Άγιες Ημέρες και με το στομάχι…
Ειδικά οι ηλικιωμένοι που κρατούσαν όπως έλεγαν δηλαδή νηστεύανε περίμεναν
το Χριστός Ανέστη.
Ποτέ δεν κατάλαβα τι ονομάζανε νηστεία….τις περισσότερες ημέρες του χρόνου
η ζωική διατροφή ήταν σπάνια λες και ακολουθούσαν τις οδηγίες ειδικών
διαιτολόγων.
Το καθημερινό μενού το κανόνιζε το πορτοφόλι που συνήθως κουδούνιζε
από κέρματα.
Επομένως το μόνο που τους έμενε να κόψουν ήταν το λάδι που τους κράταγε
λίγο όρθιους.
Νερόβραστες φακές θυμάμαι….πιάζ φασόλια με κρεμμύδι από πάνω
και μπόλικο νερό για να φουσκώνει το στομάχι.
Βέβαια είχαν προπονηθεί από τα πρόσφατα Κατοχικά χρόνια και δεν τους έκανε
ιδιαίτερη εντύπωση.
Οι βόλτες στην Βαρβάκειο τέτοιες ημέρες δεν έλειπαν για έρευνα αγοράς
στα κρεοπωλεία….
“…πω πω φωτιά οι τιμές…”
“…θα κατέβουν εγώ πηγαίνω Μ. Σάββατο πριν κλείσουν…”
“…δεν βαριέσαι και το Ζηλανδίας καλό είναι (κατεψυγμένο και στην μισή τιμή)…”
Για τα παιδιά υπήρχε διαφορετικό διαιτολόγιο και πώς να μην υπήρχε
στα μπακανιάρικα που λύγιζαν τα πόδια από την αδυναμία και την αδενοπάθεια.
Πάσχιζαν οι μανάδες να αγοράσουν λίγο κιμά με μπόλικο λίπος
(δωρεά του καταστήματος) για να τους φτιάξουν καμιά μακαρονάδα
με κιμά ή κεφτέ και να κολάζονται οι γριές της γειτονιάς από την μυρουδιά.