Eχουν περάσει 3000 χρόνια από τότε που οι διάβολοι της Τασμανίας έσπερναν τον φόβο και τον τρόμο στην ηπειρωτική Αυστραλία. Σήμερα, μετά από προσπάθειες επανένταξης φαίνεται ότι 26 «διάβολοι» έχουν επιστρέψει «στο σπίτι τους».
Οι διάβολοι της Τασμανίας δεν ξεπερνούν σε μέγεθος τους σκύλους και είναι γνωστοί για τη δύναμη των σαγονιών τους, η οποία μπορεί να διαμελίσει πτώματα ζώων μέσα σε λίγα λεπτά. Τη δεκαετία του 1990, ωστόσο, το είδος χτυπήθηκε από έναν επιδημικό καρκίνο του στόματος, οδηγώντας τον πληθυσμό των διαβόλων της Τασμανίας στην Αυστραλία να μειωθεί στα 25 χιλιάδες ζώα.
Παραμένει άγνωστο γιατί το είδος εξαφανίστηκε από την Αυστραλία πριν από χιλιάδες χρόνια, αλλά είναι πιθανό ότι ευθύνονται ανθρώπινοι παράγοντες. Όταν οι πρώτοι κυνηγοί εξαφάνισαν μεγάλος μέρος της αυστραλιανής πανίδας, διατάραξαν την τροφική αλυσίδα.
Ως κυνηγοί, οι διάβολοι της Τασμανίας παίζουν καθοριστικό ρόλο στη διατήρηση ενός υγιούς και ισορροπημένου οικοσυστήματος, το οποίο οι επιστήμονες προσπαθούν να επαναφέρουν.
«Εχουμε δουλέψει για πάνω από μία δεκαετία για να φτάσουμε εδώ», λέει ο Τιμ Φόλκνερ, πρόεδρος της AussieArk. Η ομάδα συνεργάζεται στενά με διάφορες μη κυβερνητικές οργανώσεις για να ενορχηστρώσει την απελευθέρωση των ζώων που μεγάλωσαν έγκλειστα σε μία φάρμα περιφραγμένη έκταση χιλίων στρεμμάτων που θα ονομάζεται Barrington Wildlife Sancturary.
Παρά την «κακή» τους φήμη οι διάβολοι «δεν αποτελούν απειλή για τους ανθρώπους ή τη γεωργία» προσθέτει ο Φόλκνερ.
Παρόλα αυτά, οι επιστήμονες δεν μπορούν να είναι σίγουροι για το αποτέλεσμα. Για να υπάρξει μία πιο ομαλή προσαρμογή άφησαν 15 από τα ζώα ελεύθερα τον Μάρτιο. Η ομάδα χρησιμοποίησε «ράδιο-κολάρα» για να ελέγχει τα ζώα, ενώ είχε τοποθετήσει στην έκταση πτώματα καγκουρό για να τρέφονται οι διάβολοι. Οι πρώτοι διάβολοι εναρμονίστηκαν σωστά και οι επιστήμονες άφησαν τη «δεύτερη φουρνιά» με άλλα 11 ζώα στις 10 Σεπτεμβρίου.
«Είναι ελεύθερα. Είναι εκεί», λέει ο Φόλκνερ. «Εχουμε κάποιους τρόπους να τους ελέγχουμε. Αλλά ουσιαστικά, τελείωσε. Οι διάβολοι θα αποφασίσουν τι θα κάνουν», τόνισε.
Κατά την προετοιμασία του χώρου, η ομάδα του Φόλκνερ περίφραξε μεγάλο μέρος της έκτασης, ξεριζώνοντας και κάποια φυτά, ενώ καθάρισε πολλά από τα ξερόχορτα που πολλές φορές οδηγούν στις πυρκαγιές. Παράλληλα, «έδιωξε με σεβασμό», όπως αναφέρει στο δημοσίευμα του το National Geographic, τις κόκκινες αλεπούδες και κάποια ελουροειδή από την περιοχή.
«Η παρουσία των διαβόλων στην περιοχή φαίνεται ότι αποπροσανατολίζει τα ελουροειδή», λέει ο Ντέιβιντ Χάμιλτον, ειδικός στους διαβόλους της Τασμανίας. Οι διάβολοι συνήθως δεν τρώνε ελουροειδή, αλλά τα αναγκάζουν να κυνηγούν κυρίως τις πολύ πρωινές ώρες.
Μπορεί να φαίνεται αμελητέα, αλλά αυτή η μικρή αλλαγή στη συμπεριφορά των ελουροειδών μπορεί να προστατέψει ορισμένα νυχτόβια είδη. Συγκεκριμένα, τα bandicoots, ελληνιστί πηραμελόμορφα.
Αυτό ακριβώς ελπίζει να καταφέρει ο Φολκνερ και η ομάδα του, ότι θα σταθεροποιήσουν το οικοσύστημα από «εισβολείς».
Ωστόσο το αποτέλεσμα παραμένει «άγνωστο» όσον αφορά τις κόκκινες αλεπούδες, οι οποίες είναι μεγαλύτερες από τα ελουροειδή και σε ίδιο μέγεθος με τους διαβόλους.
Ένα ακόμη ερώτημα που μένει να απαντηθεί είναι τι θα γίνει στα υπόλοιπα ζώα του οικοσυστήματος με την εισαγωγή των διαβόλων.
Αν υποθέσουμε ότι όλα πάνε καλά, οι οργανώσεις σκοπεύουν να ελευθερώσουν ακόμα 40 διαβόλους στην ίδια περιοχή τα επόμενα δύο χρόνια.
Μετά την «απομάκρυνση» των ελουροειδών και των αλεπούδων, η ομάδα του Φολκνερ ξεκίνησε να ελευθερώνει και άλλα «εξαφανισμένα» ή προς εξαφάνιση είδη, όπως τα γουάλαμπι, ποτόρους, βετογγίες και bandicoots.
Αν τα πειράματα αποδειχθούν επιτυχή, υπάρχουν 370.00 στρέμματα προστατευμένης γης που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για νέες επανεισόδους.
«Πραγματικά πιστεύω ότι με την πάροδο των χρόνων θα δούμε ότι οι διάβολοι της Τασμανίας θα γίνουν κανονικό κομμάτι της ηπειρωτικής Αυστραλίας», λέει ο Φολκνερ. «Βρίσκονταν εδώ πριν από 3000 χρόνια».
με πληροφορίες από National Geographic
Πηγή: real.gr