(Φωτ. Στόλος)

Το χιόνι είχε καλύψει το χρόνο. Το γέρικο μετόχι αλάργεψε μέσα στο χώρο, που έχασε τις διαστάσεις του και την υλική του μορφή. Το χιόνι έπεφτε ανάλαφρο κι επίμονα καταλυτικό. Τα οριστικά σχήματα έγιναν ρευστά, οι οριζόντιες και οι κάθετες πήραν κι έλιωσαν στην τρυφερότητα μιας καμπύλης ανάλαφρης, που ήρθε κι αγκάλιασε υποτάσσοντας τις αιχμές και τα αταίριαστα, τις αντιθέσεις και τις χρωματικές συμφωνίες, μέσα στη λευκή της περίπτυξη. Το χιόνι σιωπηλό είχε επιβάλλει τη δικιά του άηχη ομιλία στο διάλογο που είχε σταματήσει ανάμεσα φύση και χτίρια. Είχε καλύψει και τη βουβή καμπάνα του Άη Χαράλαμπου, κρεμασμένη στην ξερή μουριά της αυλής του, εκείνη την Κυριακή του Γενάρη…συνέχεια…

Πηγή: «Ελληνικά Μοναστήρια Πελοπόννησος», της Ντιάνας Αντωνακάτου