Η φωτογραφία απεικονίζει κομμάτι του γιαλού, του Παραλίου Άστρους, από το ύψος της κεντρικής πλατείας προς το σχολείο.
Η φωτογραφία είναι αποκαλυπτική ως προς τα εξής:
1. Είναι τραβηγμένη από τον πρώτο ευκάλυπτο (τα φύλλα του είναι που φαίνονται κάτω δεξιά στη φωτογραφία), που συναντάμε στο ύψος της ράμπας της κεντρικής πλατείας προς το λιμάνι.
2. Ως προς τα οικήματα, ισχύουν τα σχόλια που υπάρχουν στην ήδη ανηρτημένη φωτογραφία, υπό τον τίτλο – 1956, το καρνάγιο -.
3. Σε πρώτο πλάνο, στην αμμουδιά βλέπουμε απλωμένα κάθε είδους ψαράδικα δίχτυα που τα συντηρούσαν: Στα ψαράδικα λιμάνια το καθημερινό θέαμα παλιότερα ήταν το μπάλωμα των σχισμένων διχτυών. Οι ψαράδες στερούνταν την πολυτέλεια των χιλιομέτρων από δίχτυα που διαθέτουν οι σημερινοί επίγονοί τους. Αυτό τους υποχρέωνε να τα προσέχουν ως κόρη οφθαλμού. Πρώτος εχθρός του βαμβακερού διχτυού είναι ένα μικροσκοπικό, σχεδόν αόρατο ζωύφιο του βυθού που τρώει το νήμα του διχτυού, όπως τρώει το σαράκι το ξύλο. Το αποτέλεσμα ήταν, έπειτα από κάμποσο καιρό τα δίχτυα να σαπίζουν και να είναι άχρηστα. Αλλά και ο σπάγγος σάπιζε από την έκθεσή του στο θαλασσινό νερό και τ’ αλάτια του. Έπρεπε λοιπόν το δίχτυ ν’ απλωθεί για να στεγνώσει καλά. Αν έμεναν στοιβαγμένα υγρά θα σάπιζε. Η μόνη άμυνα εναντίον του μικροσκοπικού αυτού εχθρού ήταν το βάψιμο. Όλα τα αλιευτικά σύνεργα, δίχτυα, παραγάδια, πετονιές, οι ψαράδες μας συνήθιζαν να τα βάφουν με μπογιά καμωμένη από ξερή φλούδα πεύκου. Έτσι οι κλωστές έπαιρναν ένα σκούρο κόκκινο χρώμα, που εκτός από τη συντήρηση, έκανε τα δίχτυα να μη φαίνονται πολύ μέσα στο νερό. Η μπογιά δεν έπρεπε να είναι πολύ ζεστή. Επίσης ζημιά έκαναν και τα πολλά βαψίματα.
4. Κάτω δεξιά βλέπουμε και μία κατσίκα που έβοσκε.
5. Η κεντρική πλατεία δεν ήταν όπως την ξέρουμε σήμερα, είχε πλάτος το ¼ από το τωρινό.
6. Το λεωφορείο που βλέπουμε στο ύψος του σημερινού ξενοδοχείου Astros Beach, ήταν του Κλεόβουλου (Βούλη) Δουζένη, που έκανε το δρομολόγιο προς και από την Τρίπολη.
Πατήστε εδώ για να δείτε τη μεγέθυνση της φωτογραφίας.