Η φωτογραφία απεικονίζει παρέα να παρατηρεί!! κυρίες να σκάβουν, στους όρθιους ο πρώτος από αριστερά είναι ο Βαγγέλης Δουζένης και ο τέταρτος ο Βασίλης Δουζένης, ο οποίος ήταν εκείνη την εποχή Πρόεδρος της Κοινότητας Παραλίου Άστρους.
Η εικόνα μας παρέχει τις εξής πληροφορίες:
- Είναι τραβηγμένη πλησίον των εκβολών του Τάνου.
- Είναι χρονολογημένη το 1953.
- Πρόκειται για στιγμιότυπο από τη διάνοιξη της οδικής αρτηρίας Παραλίου Άστρους – Άργους.
- «Προσωπική Εργασία»: Ένας θεσμός που οι παλιότεροι θυμούνται ότι κάποτε τον υπηρέτησαν. Ένας θεσμός που οι νεότεροι όχι μόνο δεν πρόλαβαν αλλά δεν τον γνωρίζουν καν. Όχι μόνο δεν τον γνωρίζουν αλλά αγνοούν ότι πολλά από τα έργα υποδομής που βλέπουν στο τόπο μας δεν τα ‘φτιαξε μόνο του το κράτος αλλά οι πατεράδες τους και οι παππούδες τους. Ήταν τη δεκαετία του ’50, τότε που η πληγωμένη – απ’ τον πόλεμο, την κατοχή και τον εμφύλιο – Ελλάδα προσπαθούσε να σταθεί ξανά στα πόδια της. Τότε δημιουργήθηκε ο θεσμός της «προσωπικής εργασίας», μια ιδιότυπη μορφή εθελοντισμού που λειτούργησε στα πλαίσια των μικρών κοινοτήτων και συμμετείχαν ολόκληρες τοπικές κοινωνίες, άντρες και γυναίκες. Αυτά συνέβαιναν τον καιρό της φτώχειας, τις δεκαετίες του ‘50 και του ‘60. Τότε που, η συμμετοχή όλων στα τοπικά έργα θεωρούταν αυτονόητη υποχρέωση. Αν έπρεπε να κατασκευαστεί ένας δρόμος, όλοι, εξ ίσου, θα συμμετείχαν. Και συμμετείχαν όλοι, με ότι μέσο διέθετε ο καθένας. Κασμάδες, τσάπες, ξινάρια, φτυάρια, βαριοπούλες, κ.ά … Συμμετείχαν χωρίς δυσφορία και χωρίς δισταγμό σε μια κοινή υπόθεση. Ήταν τέτοιος ο ζήλος τους που, αν τους ζητούσες ιδιωτική απασχόληση τις ημέρες της δημόσιας υποχρέωσής τους, σου δήλωναν πως δεν θα μπορούσαν γιατί είχαν «προσωπική εργασία». Με τον τρόπο αυτό φτιάχτηκαν σημαντικά έργα και υποδομές προκειμένου να καλυφτούν καθημερινές ανάγκες τους. Έτσι φτιάχτηκαν σχολεία, εκκλησίες, δρόμοι, καλντερίμια, γεφύρια, βρύσες, υδρευτικά έργα, κ.ά.