Είναι από τα θέματα που θυμόμαστε που και που, για να ξεχαστούν το επόμενο δευτερόλεπτο, όχι πάντα λόγω αδιαφορίας, αλλά επειδή είναι ασύλληπτα βαριά και σοβαρά οπότε κάνουμε ό,τι κάνουμε συνήθως: ξεχνιόμαστε στην καθημερινότητα.

Το γεγονός ότι 1 δις ανθρώπων παγκοσμίως δεν έχει φαγητό ήταν ως τώρα μακρινή είδηση, μέχρι που η κρίση άρχισε να γρατζουνάει και τους Έλληνες, αλλά και πάλι, το αποδίδουμε στην κρίση, ενώ το θέμα είναι πιο σοβαρό: δεν είναι ζήτημα πρόσκαιρης κρίσης, είναι μόνιμο ζήτημα παγκόσμιας πολιτικής: προκειμένου να φάνε κάποιοι προϊόντα εκτός εποχής με περιθώριο σπατάλης, πρέπει άλλοι να στερηθούν και τα πιο βασικά, και σε αρκετές περιπτώσεις, να πεθάνουν.

Τα Ηνωμένα Έθνη προειδοποιούν ότι μέχρι το 2050 η γη θα στεγάζει επιπλέον 2,5 δις ανθρώπων, δηλαδή άλλες δύο Κίνες. Το φαγητό ήδη δεν φτάνει, πώς θα είναι η κατάσταση τότε; Το «τότε» δεν είναι ένα σενάριο επιστημονικής φαντασίας, είναι η εποχή που τα παιδιά θα είναι ενήλικες.

Η ιστορία δεν εξελίσσεται γραμμικά βέβαια. Εκρήξεις πληθυσμού έχουν ξαναγίνει, κι έχουν αντιμετωπιστεί (για τους πιο τυχερούς) με νέες τεχνολογίες, νέους σπόρους, όλα όμως γίνονται με θυσία της φύσης και με μερικές φορές τρομαχτικές προειδοποιήσεις για την υγεία. Ακούγονται διάφορες προτάσεις, όπως η καλλιέργεια των ερήμων, η κατανάλωση εντόμων, που υπάρχουν σε αφθονία (λαοί με μεγάλους πληθυσμούς το έχουν δοκιμάσει προ πολλού, ίσως έρχεται και η σειρά μας), νέα «θαυματουργά» φυτά με μαγικές ιδιότητες.

Πηγή: lifo.gr