Ο Στρατηγός Παναγιώτης Ζαφειρόπουλος ή Άκουρος
Σαν σήμερα, στις 7 Απριλίου 1825, ο Άκουρος παίρνει μέρος στη Μάχη στο Κρεμμύδι της Μεσσηνίας, στην οποία συλλαμβάνεται αιχμάλωτος από τα στρατεύματα του Ιμπραήμ, τούτο περιγράφεται σε έγγραφο των Αρχείων της Ελληνικής Παλιγγενεσίας. Προς απελευθέρωση του Άκουρου σπεύδει ο αδελφός του Κωνσταντίνος, ο οποίος στη φονικότατη Μάχη της Σφακτηρίας, στις 26 Απριλίου 1825, διεσώθη αλλά πιάστηκε και αυτός αιχμάλωτος. Οι δύο αδελφοί απελευθερώθηκαν τον Σεπτέμβριο του 1825, βλέπε εδώ, με ανταλλαγή αιχμαλώτων και πολλά τάλαρα, τα οποία κατέβαλλε σαν λύτρα ο μικρότερος αδελφός Ιωάννης.
Σύντομη περιγραφή της εκστρατείας στη Μεσσηνία:
«…Ο Ιμπραήμ, κατέλαβε την Μεθώνη στις 10-12 Φεβρουαρίου του 1825. Έφερε δώδεκα χιλιάδες στρατό για να καταπνίξει την Επανάσταση του 1821. Ξεκαθάρισε τις θέσεις που έφερναν αντίσταση από την Μεθώνη μέχρι και την Κορώνη και το Πεταλίδι. Έτσι ξεκίνησε να προχωρήσει προς την Αρκαδιά (Κυπαρισσία).
Η προσωρινή Κυβέρνηση συγκέντρωσε όσα στρατεύματα μπόρεσε. Ο Κουντουριώτης ξεκίνησε με 3.000 εμπίστους του προκειμένου να αντιμετωπίσει τον εχθρό αλλά σύντομα εγκατέλειψε εξουθενωμένος την προσπάθεια προτού εμπλακεί σε μάχη. Αρχιστράτηγο των μελλοντικών επιχειρήσεων διόρισε τον πλοίαρχο Σκούρτη. Ο Σκούρτης γνώριζε μόνο ναυτικά παραγγέλματα και «σουταβέντο διέταττε», γεγονός που δημιουργούσε προβλήματα στην εκτέλεση διαταγών. Στη μάχη στο Κρεμμύδι έλαβαν μέρος ο Καραϊσκάκης, ο Παναγιώτης Ζαφειρόπουλος ή Άκουρος, ο Τζαβέλας,ο Μπότσαρης, ο Δημήτρης Παπατσώρης, ο Γ. Γεωργιάδης, ο Σωτ. Βάρβογλης και άλλοι. Στην ένοπλη σύρραξη Ελλήνων και Αιγυπτίων στις 7 Απριλίου 1825 στο Κρεμμύδι της Μεσσηνίας, στη θέση Γλυκοριζάκι, είχαν σκοπό οι ελληνικές δυνάμεις να ανακόψουν την προέλαση του Ιμπραήμ και του στρατού του ανατολικά της Μεσσηνίας. Η περιοχή Γλυκοριζάκι Κρεμμυδίων ήταν εντελώς ακατάλληλη για τις ελληνικές δυνάμεις. Ο πλοίαρχος Σκούρτης δεν γνώριζε πολλά πράγματα από πολέμους ξηράς και οδήγησε τα ελληνικά στρατεύματα να δώσουν μάχη στη μέση στον κάμπο. Το σχήμα μισοφέγγαρου που έδωσε στις ελληνικές δυνάμεις με τους Σουλιώτες και τους Ρουμελιώτες στα κέρατα αποδείχτηκε στην πράξη ότι ήταν εντελώς λανθασμένο. Μάλιστα για το πώς θα παραταχθούν στη μάχη οι ελληνικές δυνάμεις υπήρξε έντονη διαφωνία και λογομαχία ανάμεσα στο Σκούρτη και στον Καραϊσκάκη. Το αποτέλεσμα ήταν οι ελληνικές δυνάμεις να μην μπορέσουν να ανακόψουν την προέλαση του στρατού του Ιμπραήμ, να σκοτωθούν 373 Έλληνες και 40 να τραυματιστούν βαριά, επίσης πιάστηκαν πολλοί αιχμάλωτοι, μεταξύ αυτών ο Παναγιώτης Ζαφειρόπουλος ή Άκουρος. Από τους οπλαρχηγούς σκοτώθηκε ο Σωτ. Βάρβογλης και ο Μποταΐτης και άλλοι Τριπολιτσώτες καπεταναίοι. Από τους Αιγυπτίους και τους Αλβανούς σκοτώθηκαν 850 και τραυματίστηκαν 210. Το αποτέλεσμα της μάχης αυτής έκαμψε το ηθικό των Ελλήνων σε μια δύσκολη στιγμή για την επανάσταση αφού ο εμφύλιος ανάμεσα στους Έλληνες μαινόταν με τον Κολοκοτρώνη και άλλους οπλαρχηγούς να βρίσκονται στις φυλακές και τον Ιμπραήμ να αλωνίζει.
Ακολούθως οι 800 Έλληνες που ταμπουρώθηκαν στη Σφακτηρία, μικρό νησί έναντι της Πύλου, δέχθηκαν καταιγισμό πυρών και σφαγιάστηκαν στις 26 Απριλίου από τους στρατιώτες του Ιμπραήμ. Στην αναμέτρηση αυτή χάθηκαν σημαντικές προσωπικότητες της Επανάστασης, μεταξύ των οποίων ο Αναγνωσταράς, ο Τσαμαδός και ο γνωστός ιταλός φιλέλληνας Σανταρόζα και οι λίγοι εναπομείναντες πιάστηκαν αιχμάλωτοι, μεταξύ αυτών και ο Κωνσταντίνος Ζαφειρόπουλος…»
Πηγές: α) Αρχεία της Ελληνικής Παλιγγενεσίας, Βουλή των Ελλήνων, β) «ΒΙΟΙ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΙΩΝ ΑΝΔΡΩΝ» υπό του Φωτίου Χρυσανθόπουλου ή Φωτάκου και γ) <<ΚΥΝΟΥΡΙΑΚΑ>>,1930.