Μονόδρομος η Συνεργασία για να Αποτραπούν Πόλεμοι για το Νερό!
Πολλές από αυτές τις λεκάνες διασχίζουν σύνορα αδιαφορώντας για τις εμπρηστικές πολιτικές που διαιρούν τα έθνη, τις θρησκείες και τους λαούς. Στην πραγματικότητα, σχεδόν το 80% του γλυκού νερού στον πλανήτη πηγάζει σε κοινές περιοχές δύο ή περισσότερων χωρών. Εν τούτοις, σε ό,τι αφορά τον κίνδυνο πρόκλησης πολέμων για το νερό, μια νέα έρευνα προτείνει ότι οι αναγκαίες συνεργασίες για τους κοινούς πόρους θα μπορούσαν να επιτευχθούν.
Δεν μοιράζονται όμως όλοι την ίδια αισιοδοξία. Ο Ματ Ζέντερ, υδρολόγος στο αμερικάνικο υπουργείο Αμυνας, επισημαίνει ότι 1,4 δισεκατομμύρια άνθρωποι στερούνται αυτήν την περίοδο την πρόσβαση σε ασφαλές νερό, 2,4 δισεκατομμύρια άνθρωποι ζουν σε καταστάσεις ολοκληρωτικής ανεπαρκούς υγιεινής και 5,7 εκατομμύρια άνθρωποι ετησίως χάνονται από ασθένειες που προέρχονται από το νερό. Η Παγκόσμια Τράπεζα ανέφερε στις αρχές του έτους ότι 2,8 δισεκατομμύρια άνθρωποι ζουν σε περιοχές με μεγάλη έλλειψη νερού, ένας αριθμός που αναμένεται να αγγίξει τα 3,9 δισεκατομμύρια – το μισό παγκόσμιο πληθυσμό – μέχρι το 2030. Κάθε λεπτό 15 παιδιά πεθαίνουν από το επισφαλές νερό που καταναλώνουν, η συντριπτική πλειοψηφία εξ αυτών στον αναπτυσσόμενο κόσμο.
Σύμφωνα με υπολογισμούς, ο παγκόσμιος πληθυσμός αναμένεται να φτάσει τα εννέα δισεκατομμύρια μέχρι το 2050, ενισχύοντας την ανάγκη για νερό (κατά 70-90%), που η έλλειψή του ταλανίζει πολλές χώρες σε ένα σκηνικό που από τη μια δεν μπορεί να διαχωριστεί από πολιτικές και οικονομικές παραμέτρους και από την άλλη επιδεινώνεται από το φαινόμενο της υπερθέρμανσης του πλανήτη και τις συνέπειές του (ξηρασία, πλημμύρες, ακραία καιρικά φαινόμενα).
Στοπ στην κατασπατάληση των υδάτινων πόρων
Οι δραματικές ανισότητες στην πρόσβαση του νερού, υποστηρίζουν οι εμπειρογνώμονες, δεν μπορούν να διατηρηθούν χωρίς την πρόκληση συγκρούσεων. Η αυξανόμενη έλλειψη νερού είναι ο πρωταρχικός οδηγός για την αβεβαιότητα, την αστάθεια και τις συγκρούσεις και δημιουργεί αυτήν την περίοδο τις προϋποθέσεις για τους μελλοντικούς πολέμους για το νερό, εκτός αν αναληφθεί παγκόσμια δράση, αναφέρουν. Οι ενέργειες που έχουν γίνει μέχρι σήμερα δεν έχουν αντιμετωπίσει αυτή την πρόκληση. Η τρέχουσα παρούσα κατάσταση επιβάλλει να ενεργήσουμε τώρα. Χρειαζόμαστε έναν νέο τρόπο σκέψης για το νερό. Πρέπει να σταματήσουμε την κατασπατάληση των υδάτινων πόρων μας και να ωθήσουμε την εξοικονόμηση του νερού σε μια παγκόσμια κλίμακα.
Παράλληλα, πρέπει να επιτύχουμε τη μεγαλύτερη απόδοση των καλλιεργειών με λιγότερο νερό, επισημαίνουν. Πράγματι, ενώ πολλές αναπτυσσόμενες χώρες χρησιμοποιούν το πολύτιμο νερό για να αναπτύξουν έναν τόνο ρυζιού ανά εκτάριο, άλλες χώρες παράγουν πέντε τόνους ανά εκτάριο κάτω από παρόμοιες κοινωνικές και υδατικές συνθήκες. Ομως, αυτό επιτυγχάνεται με καλύτερες τεχνολογίες και διαχείριση του νερού.
Κατά συνέπεια, εάν συμπεριφερόμαστε έξυπνα, αν συνεργαζόμαστε μεταξύ των γειτόνων, μεταξύ των γειτονικών χωρών, μεταξύ του βορρά και νότου, και στο παγκόσμιο σύστημα εμπορίου δεν θα ξεμείνουμε από νερό. Εάν αυτά δεν συμβούν και επικρατήσει η κατάσταση ως έχει, τότε, αναπόφευκτα, δεν θα αποφευχθούν οι πόλεμοι για το νερό, αναφέρουν οι ειδικοί.